بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه واقعه عظيم (قيامت) واقع شود،

لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ

هيچ كس نمى‌تواند آن را انكار كند!

خافِضَةٌ رافِعَةٌ

(اين واقعه) گروهى را پايين مى‌آورد و گروهى را بالا مى‌برد!

إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا

در آن هنگام كه زمين بشدت به لرزه درمى‌آيد،

وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا

و كوه‌ها در هم كوبيده مى‌شود،

فَكانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا

و بصورت غبار پراكنده درمى‌آيد،

وَ كُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً

و شما سه گروه خواهيد بود!

فَأَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَيْمَنَةِ

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانى!

وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ

گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند،

أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ

آنها مقربانند!

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)!

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

گروه زيادى (از آنها) از امتهاى نخستينند،

وَ قَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و اندكى از امت آخرين!

عَليٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ

آنها [مقربان‌] بر تختهايى كه صف‌كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند،

مُتَّكِئِينَ عَلَيْها مُتَقابِلِينَ

در حالى كه بر آن تكيه زده و رو به روى يكديگرند!

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ

نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى‌گردند،

بِأَكْوابٍ وَ أَبارِيقَ وَ كَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

با قدحها و كوزه‌ها و جامهايى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)!

لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ

اما شرابى كه از آن درد سر نمى‌گيرند و نه مست مى‌شوند!

وَ فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌هايى از هر نوع كه انتخاب كنند،

وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و گوشت پرنده از هر نوع كه مايل باشند!

وَ حُورٌ عِينٌ

و همسرانى از حور العين دارند،

كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ

همچون مرواريد در صدف پنهان!

جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

اينها پاداشى است در برابر اعمالى كه انجام مى‌دادند!

لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا تَأْثِيماً

در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛

إِلَّا قِيلاً سَلاماً سَلاماً

تنها چيزى كه مى‌شنوند «سلام» است «سلام»!

وَ أَصْحابُ الْيَمِينِ ما أَصْحابُ الْيَمِينِ

و اصحاب يمين و خجستگان، چه اصحاب يمين و خجستگانى!

فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ

آنها در سايه درختان «سدر» بى‌خار قرار دارند،

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ

و در سايه درخت «طلح» پربرگ [درختى خوشرنگ و خوشبو]،

وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ

و سايه كشيده و گسترده،

وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ

و در كنار آبشارها،

وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ

و ميوه‌هاى فراوان،

لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ

كه هرگز قطع و ممنوع نمى‌شود،

وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ

و همسرانى بلندمرتبه!

إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً

ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم،

فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً

و همه را دوشيزه قرار داديم،

عُرُباً أَتْراباً

زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند!

لِأَصْحابِ الْيَمِينِ

اينها همه براى اصحاب يمين است،

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ

كه گروهى از امتهاى نخستينند،

وَ ثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ

و گروهى از امتهاى آخرين!

وَ أَصْحابُ الشِّمالِ ما أَصْحابُ الشِّمالِ

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‌شود)!

فِي سَمُومٍ وَ حَمِيمٍ

آنها در ميان بادهاى كشنده و آب سوزان قرار دارند،

وَ ظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ

و در سايه دودهاى متراكم و آتشزا!

لا بارِدٍ وَ لا كَرِيمٍ

سايه‌اى كه نه خنك است و نه آرامبخش!

إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِينَ

آنها پيش از اين (در عالم دنيا) مست و مغرور نعمت بودند،

وَ كانُوا يُصِرُّونَ عَلَي الْحِنْثِ الْعَظِيمِ

و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند،

وَ كانُوا يَقُولُونَ أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و مى‌گفتند: «هنگامى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟!

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

يا نياكان نخستين ما (برانگيخته مى‌شوند)؟!»

قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ

بگو: «اولين و آخرين،

لَمَجْمُوعُونَ إِليٰ مِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

همگى در موعد روز معينى گردآورى مى‌شوند،

ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كننده!

لَآكِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ

قطعا از درخت زقوم مى‌خوريد،

فَمالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ

و شكمها را از آن پر مى‌كنيد،

فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ

و روى آن از آب سوزان مى‌نوشيد،

فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ

و همچون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مى‌آشاميد!

هٰذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ

اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت!

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ

» ما شما را آفريديم؛ پس چرا (آفرينش مجدد را) تصديق نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ

آيا از نطفه‌اى كه در رحم مى‌ريزيد آگاهيد؟!

أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ

آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‌دهيد يا ما آفريدگاريم؟!

نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ

ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم؛ و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‌گيرد!

عَليٰ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ

تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‌دانيد آفرينش تازه‌اى بخشيم!

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُوليٰ فَلَوْلا تَذَكَّرُونَ

شما عالم نخستين را دانستيد؛ چگونه متذكر نمى‌شويد (كه جهانى بعد از آن است)؟!

أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ

آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟!

أَ أَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ

آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!

لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطاماً فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ

هر گاه بخواهيم آن را مبدل به كاه در هم كوبيده مى‌كنيم كه تعجب كنيد!

إِنَّا لَمُغْرَمُونَ

(بگونه‌اى كه بگوييد:) براستى ما زيان كرده‌ايم،

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

بلكه ما بكلى محروميم!

أَ فَرَأَيْتُمُ الْماءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ

آيا به آبى كه مى‌نوشيد انديشيده‌ايد؟!

أَ أَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما نازل مى‌كنيم؟!

لَوْ نَشاءُ جَعَلْناهُ أُجاجاً فَلَوْلا تَشْكُرُونَ

هر گاه بخواهيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‌دهيم؛ پس چرا شكر نمى‌كنيد؟!

أَ فَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ

آيا درباره آتشى كه مى‌افروزيد فكر كرده‌ايد؟!

أَ أَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَها أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ

آيا شما درخت آن را آفريده‌ايد يا ما آفريده‌ايم؟!

نَحْنُ جَعَلْناها تَذْكِرَةً وَ مَتاعاً لِلْمُقْوِينَ

ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان) و وسيله زندگى براى مسافران قرار داده‌ايم!

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمار)!

فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ

سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!

وَ إِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ

و اين سوگندى است بسيار بزرگ، اگر بدانيد!

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ

كه آن، قرآن كريمى است،

فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ

كه در كتاب محفوظى جاى دارد،

لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ

و جز پاكان نمى‌توانند به آن دست زنند [دست يابند].

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

آن از سوى پروردگار عالميان نازل شده؛

أَ فَبِهٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ

آيا اين سخن را [اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد] سست و كوچك مى‌شمريد،

وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ

و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده آن را تكذيب مى‌كنيد؟!

فَلَوْلا إِذا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ

پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟!

وَ أَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ

و شما در اين حال نظاره مى‌كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست)؛

وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَ لٰكِنْ لا تُبْصِرُونَ

و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‌بينيد!

فَلَوْلا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‌شويد،

تَرْجِعُونَها إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‌گوييد!

فَأَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ

پس اگر او از مقربان باشد،

فَرَوْحٌ وَ رَيْحانٌ وَ جَنَّةُ نَعِيمٍ

در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است!

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

اما اگر از اصحاب يمين باشد،

فَسَلامٌ لَكَ مِنْ أَصْحابِ الْيَمِينِ

(به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت كه از اصحاب يمينند!

وَ أَمَّا إِنْ كانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ

اما اگر او از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد،

فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ

با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مى‌شويد!

وَ تَصْلِيَةُ جَحِيمٍ

و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است،

إِنَّ هٰذا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ

اين مطلب حق و يقين است!

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزه بشمار)!