بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ چون قيامت واقع شود (مؤمنان به نجات رسند).

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

براى وقوع آن دروغى نيست.

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

پائين آورنده و بالا برنده است.

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

وقتى كه زمين به شدت بلرزد.

وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و كوه‌ها به شدت كوبيده شوند.

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

و غبار پراكنده گردند.

وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

شما (در آن روز) سه دسته خواهيد بود.

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

پس اهل بركت، چيست اهل بركت؟!

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و اهل شومى، چيست اهل شومى؟

وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

و پيشى گرفتگان، آنها هستند پيشى گرفتگان.

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنها هستند مقربون درگاه حق.

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

آنها در جنات پر نعمتند.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و كمى از آخرين.

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

آنها بر سريرهايى به هم چسبيده‌اند.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

نشسته‌اند بر تخت‌ها رو در رو.

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

غلامان جاودان بر آنها مى‌گردند.

بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

با جامها و اباريقى و شرابى از چشمه‌اى جارى.

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

از آن شراب به سر درد نمى‌افتند و مست نمى‌شوند.

وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و با ميوه‌اى از آنچه اختيار مى‌كنند.

وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و با گوشت پرنده از آنچه ميل مى‌كنند.

وَ حُورٌ عِينٞ

و آنها راست زنان سيمين تن و درشت چشم.

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

مانند مرواريد در صدف.

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پاداش است به آنچه در دنيا مى‌كردند.

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

در بهشت سخن بيهوده و نسبت گناه دادن نمى‌شنوند.

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

مگر سخنى كه سلام بعد از سلام است.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

اصحاب دست راست، چيست اصحاب دست راست؟

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

در كنار سدرى بى‌خار هستند.

وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و درخت موزى كه ميوه‌هايش متراكم است‌

وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

و در سايه‌اى ممتد

وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

و در كنار آبى ريزان.

وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

و ميوه‌اى زياد.

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

كه نه تمام شدنى است و نه منع شدنى.

وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و آنها راست زنانى والا مقام.

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

كه ما آنها را به طرز مخصوصى آفريده‌ايم.

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

آنها را همه باكره قرار داده‌ايم.

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

عاشقند به همسران و همسالند.

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

اينها براى اصحاب يمين است.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جماعت زيادى هستند از اولين.

وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و جماعت زيادى از آخرين.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و اصحاب شمال، چيست اصحاب شمال.

فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

در حرارت و آب جوشانند.

وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

و در سايه‌اى از دود شديد.

لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

كه نه خنك است و نه گوارا.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

آنها پيش از اين اهل طغيان بودند.

وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

و بر گناه بزرگ اصرار مى‌ورزيدند.

وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و مى‌گفتند: وقتى كه بميريم و خاك و استخوانها گرديم، آيا مبعوث شدگانيم.

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا پدران گذشته ما نيز؟

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

بگو اولين و آخرين.

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

جمع شدگانند تا وقت روز معلوم.

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان و تكذيب كنندگان.

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

يقينا خواهيد خورد از درختى از زقوم.

فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

پر كننده‌ايد از آن شكمهاى خود را.

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

نوشنده‌ايد بر آن از آب جوشان.

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

نوشنده‌ايد مانند شترهاى عطشان.

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

اين است پذيرايى آنها در روز جزا.

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ما شما را خلق كرده‌ايم چرا بعث را تصديق نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

آيا مى‌بينيد «منى» را كه دفع مى‌كنيد؟!

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آيا شما انسان را (از آن) خلق مى‌كنيد يا مائيم خالق؟

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

ما ميان شما مرگ را مقدر كرده‌ايم (در اين تقدير) عاجز نبوده‌ايم.

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

بر اين اساس كه امثال شما را در جاى شما بياوريم و شما را در خلقتى كه نمى‌دانيد خلق كنيم.

وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

خلقت اول را دانسته‌ايد چرا خلقت دوم را يادآور نمى‌شويد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

آيا مى‌بينيد آنچه را كه مى‌كاريد؟

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

آيا شما آن را مى‌رويانيد يا مائيم روياننده.

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را خشك مى‌گردانديم آن وقت تعجب مى‌كرديد.

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

(و مى‌گفتند) كه ما غرامت زده‌ايم.

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلكه از رزق محروميم.

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

آيا مى‌بينيد آبى را كه مى‌آشاميد؟

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد؟ يا مائيم نازل كنندگان؟

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم آن را شور قرار مى‌داديم چرا شكر نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

آيا مى‌بينيد آتشى را كه مى‌افروزيد؟

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

آيا چوب آن را شما رويانده‌ايد يا مائيم به وجود آورندگان.

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

ما آن را يادآورى قيامت و متاعى براى اهل احتياج قرار داده‌ايم.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح كن با استعانت نام پروردگار بزرگت.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

پس قسم به جايگاه ستارگان.

وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

اگر بدانيد آن قسم بزرگى است.

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

آن، قرآن گرانقدرى است.

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

در كتابى است محفوظ از خطا و تغيير.

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

دست نمى‌زند به آن مگر پاك شدگان.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

نازل شده است از جانب رب العالمين.

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

آيا شما به اين قرآن بى‌اعتنائيد؟!

وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

و روزيتان را تكذيب قرار مى‌دهيد؟!

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

پس چون روح به گلو رسد.

وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

شما در آن موقع تماشا مى‌كنيد.

وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

ما به او از شما نزديكتريم ليكن نمى‌بينيد.

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر مجازات شوندگان نيستيد؟

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بر نمى‌گردانيد روح را اگر راستگويانيد؟

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

پس اگر (محتضر) از مقربين باشد.

فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

او راست يك نوع راحتى و روزى، و بهشت پر نعمت.

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

و اگر از اصحاب يمين باشد.

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

سلام بر تو از اصحاب يمين.

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

و اما اگر از تكذيب كنندگان و گمراهان باشد.

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

او راست نازل شده‌اى از آبى جوشان.

وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

و انداختن به جحيم.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

اين سخن همان يقين بى ترديد است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تنزيه كن اسم پروردگار بزرگت را.