قرآن عثمان طه

سوره الواقعة

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه واقعه [بسيار عظيم قيامت‌] واقع شود،


لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

2

كه در واقع شدنش دروغى [در كار] نيست،


خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

3

پست كننده [كافران‌] و رفعت دهنده [مؤمنان‌] است.


إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

4

هنگامى كه زمين به شدت لرزانده شود،


وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

5

و كوه ها درهم كوبيده وريز ريز شوند.


فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

6

در نتيجه غبارى پراكنده گردد،


وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

7

وشما سه گروه شويد:


فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

8

سعادتمندان، چه بلند مرتبه‌اند سعادتمندان!


وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

9

و شقاوتمندان، چه دون پايه‌اند شقاوتمندان!


وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

10

و پيشى گيرندگان [به اعمال نيك‌] كه پيشى گيرندگان [به رحمت و آمرزش‌] اند،


أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

11

اينان مقربان‌اند،


فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

12

در بهشت‌هاى پر نعمت‌اند.


ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

13

گروهى بسيار از پيشينيان،


وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

14

و اندكى از پسينيان،


عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

15

بر تخت‌هايى زربافت،


مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

16

كه روبروى هم بر آنها تكيه دارند.


يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

17

نوجوانانى هميشه نو جوان همواره [براى خدمت‌] پيرامونشان مى‌گردند،


بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

18

با قدح ها و كوزه‌ها و جام هايى از باده ناب و پاك،


لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

19

كه از نوشيدنش نه سردرد گيرند، و نه مست و بى‌خرد شوند،


وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

20

و ميوه‌ها از هر نوعى كه اختيار كنند،


وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

21

و گوشت پرنده از هر گونه‌اى كه بخواهند،


وَ حُورٌ عِينٞ

22

و حوريانى چشم درشت،


كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

23

هم چون مرواريد پنهان شده در صدف؛


جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

24

پاداشى است در برابر اعمالى كه همواره انجام مى‌دادند.


لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

25

در آنجا نه سخن بيهوده‌اى مى‌شنوند، نه كلام گناه‌آلودى،


إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

26

مگر سخنى كه سلام است و سلام،


وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

27

و سعادتمندان چه بلند مرتبه‌اند سعادتمندان!


فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

28

در سايه درخت سدر بى‌خاراند،


وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

29

و درختان موزى كه ميوه‌هايش خوشه خوشه روى هم چيده شده است،


وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

30

و سايه‌اى گسترده و پايدار،


وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

31

و آبى ريزان،


وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

32

و ميوه‌اى فراوان،


لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

33

كه پايان نپذيرد و ممنوع نشود،


وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

34

و همسرانى بلند مرتبه،


إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

35

كه ما آنان را با آفرينشى ويژه آفريديم؛


فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

36

پس آنان را همواره دوشيزه قرار داده‌ايم


عُرُبًا أَتۡرَابٗا

37

عشق‌ورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران.


لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

38

[همه اين نعمت ها] براى سعادتمندان [است.]


ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

39

گروهى بسيار از پيشينيان،


وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

40

و گروهى بسيار از پسينيان،


وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

41

و شقاوتمندان، چه دون پايه‌اند شقاوتمندان!


فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

42

در ميان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند،]


وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

43

و سايه‌اى از دودهاى بسيار غليظ و سياه،


لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

44

نه خنك است و نه آرام بخش،


إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

45

اينان پيش از اين از نازپروردگان خود كامه و سركش بودند،


وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

46

و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند،


وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

47

و پيوسته مى‌گفتند: آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا به راستى برانگيخته مى‌شويم؟!


أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

48

و آيا پدران گذشته ما نيز برانگيخته مى‌شوند؟!


قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

49

بگو: بى‌ترديد همه پيشينيان وهمه پسينيان،


لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

50

براى وعده‌گاه روزى معين گرد آورده خواهند شد.


ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

51

آن گاه شما اى گمراهان انكار كننده!


لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

52

قطعا از درختى كه از زقوم است [و داراى مايعى جوشان و بسيار بدمزه و بدبوست‌] خواهيد خورد؛


فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

53

و شكم ها را از آن پر خواهيد كرد،


فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

54

و روى آن از آب جوشان خواهيد نوشيد،


فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

55

مانند نوشيدن شترانى كه به شدت تشنه‌اند؛


هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

56

اين است پذيرايى از آنان در روز جزا.


نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

57

ما شما را آفريديم، پس چرا [آفرينش دوباره خود را پس از مرگ‌] باورنمى‌كنيد؟


أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

58

آيا از [حالات و دگرگونى هاى‌] نطفه‌اى كه در رحم مى‌ريزيد آگاه هستيد؟


ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

59

آيا شما آن را [تا انسانى معتدل و آراسته شود] مى‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟


نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

60

ماييم كه مرگ را ميان شما مقدر كرديم، و هيچ چيز ما را [در جارى كردن مرگ بر شما] مغلوب نمى‌كند.


عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

61

[آرى، مرگ را مقدر كرديم‌] تا امثال شما را جايگزين شما كنيم و شما را به صورتى كه نمى‌دانيد آفرينشى تازه و جديد بخشيم،


وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

62

و به راستى پيدايش نخستين را [كه جهان فعلى است‌] شناختيد، پس چرا متذكر [پديد شدن جهان ديگر] نمى‌شويد؟!


أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

63

مرا خبر دهيد آنچه را مى‌كاريد،


ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

64

آيا شما آن را مى‌رويانيد، يا ما مى‌رويانيم؟


لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

65

به يقين اگر بخواهيم آن را ريز ريز كرده و خاشاك مى‌كنيم كه متأسف و شگفت‌زده مى‌شويد،


إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

66

[و مى‌گوييد:] مسلما ما خسارت زده‌ايم،


بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

67

بلكه ناكام و محروميم


أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

68

به من خبر دهيد آبى كه مى‌نوشيد،


ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

69

آيا شما آن را از ابر باران‌زا فرود آورده‌ايد يا ما فرود آورنده‌ايم؟


لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

70

اگر بخواهيم آن را تلخ مى‌گردانيم، پس چرا سپاس گزارى نمى‌كنيد؟


أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

71

به من خبر دهيد آتشى كه مى‌افروزيد،


ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

72

آيا شما درختان را آفريده‌ايد يا ما آفريننده‌ايم؟


نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

73

ما آن را وسيله تذكر و مايه استفاده براى صحرانشينان و بيابانگردان قرار داده‌ايم.


فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

74

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.


فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

75

پس به جايگاه ستارگان سوگند مى‌خورم،


وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

76

و اگر بدانيد بى‌ترديد اين سوگندى بس بزرگ است.


إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

77

كه يقينا اين قرآن، قرآنى است ارجمند و باارزش؛


فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

78

[كه‌] در كتابى مصون از هر گونه تحريف و دگرگونى [به نام لوح محفوظ جاى دارد.]


لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

79

جز پاك شدگان [از هر نوع آلودگى‌] به [حقايق و اسرار و لطايف‌] آن دسترسى ندارند.


تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

80

نازل شده از سوى پروردگار جهانيان است.


أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

81

آيا شما نسبت به اين گفتار سهل‌انگارى مى‌كنيد [و آن را قابل اعتنا نمى‌دانيد؟!]


وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

82

و فقط نصيب خود را اين قرار مى‌دهيد كه آن را انكار كنيد؟!


فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

83

پس چرا هنگامى كه روح به گلوگاه مى‌رسد،


وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

84

و شما در آن وقت نظاره‌گر هستيد [و هيچ كارى از شما ساخته نيست!]


وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

85

و ما به او از شما نزديك‌تريم، ولى نمى‌بينيد.


فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

86

[آرى‌] پس چرا اگر شما پاداش داده نمى‌شويد [و به گمان خود قيامتى در كار نيست و شما را قدرتى بزرگ و فراتر است؟]


تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

87

آن [روح به گلوگاه رسيده‌] را [به بدن محتضر] برنمى‌گردانيد، اگر [در ادعاى خود] راستگوييد؟


فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

88

پس اگر [جان به گلو رسيده‌] از مقربان باشد،


فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

89

[در] راحت و آسايش و بهشت پرنعمت [خواهد بود.]


وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

90

و اگر از سعادتمندان باشد،


فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

91

[به او گفته مى‌شود:] از سوى سعادتمندان بر تو سلام باد.


وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

92

و اما اگر انكار كنندگان [حقايق و] گمراه باشد،


فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

93

پذيرايى از او با آب جوشان است،


وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

94

و وارد شدن به دوزخ است.


إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

95

[آنچه درباره اين سه طايفه بيان شد،] بى‌ترديد اين است همان حق يقينى.


فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

96

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.


سوره قبل

سوره الواقعة

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان