بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ هنگامى كه حادثه (رستاخيز) واقع شود.

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

كه در وقوعش دروغى نيست.

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

كه فرو آورنده و بر افرازنده است.

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

هنگامى كه زمين كاملا مى‌لرزد،

وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و كوه‌ها كاملا خرد شوند،

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

و غبارى پراكنده شوند.

وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

و (شما) گروه‌هاى سه گانه شويد.

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

پس ياران خجسته (دست راست)، كدامند ياران خجسته (دست راست)!

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و ياران شوم (دست چپ)، كدامند ياران شوم (دست چپ)!

وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

و پيشگامان پيشگامان،

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنان نزديكان (درگاه الهى) اند.

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در بوستان‌هاى پرنعمت (بهشت) ند.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جمعى از (ملت‌هاى) پيشين،

وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و اندكى از (ملت‌هاى) پسين.

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

بر تخت‌هاى پيوسته (و گوهرنشان) ند.

مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

در حالى كه بر آنها تكيه زده، روياروى همديگرند.

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

نوجوانانى ماندگار بر (گرد) آنان مى‌چرخند؛

بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

با قدح‌ها و كوزه‌ها و جامى از (شراب) لبريز.

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

در حالى كه از (نوشيدن) آنها سردرد نمى‌گيرند و مست نمى‌شوند.

وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌اى از آنچه بر مى‌گزينند.

وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و گوشت پرنده از آنچه ميل دارند.

وَ حُورٌ عِينٞ

و حوريان فراخ چشم (و سپيد چشم)؛

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

همچون داستان مرواريد پنهان.

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

به پاداش آنچه همواره انجام مى‌دادند.

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

در آن (بهشت) هيچ بيهوده و نسبت دادن گناه نمى‌شنوند.

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

مگر گفتار: سلام سلام.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

و ياران دست راست، كدامند ياران دست راست!

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

(آنان) در [جوار درخت‌] سدر بى‌خار،

وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و درخت بزرگ (سبز موز با برگ‌ها و ميوه‌هاى) لايه لايه،

وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

و سايه گسترده،

وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

و آبى ريزان،

وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

و ميوه فراوان،

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

كه نه گسسته شده و نه منع مى‌شود،

وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و همسرانى بلند مرتبه‌اند.

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

در حقيقت ما آنان را با پيدايشى (نو) پديد آورديم.

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

و آنان را دوشيزگانى قرار داديم،

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

كه شوهر دوستانى همسالند.

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

(اينها) براى ياران دست راست است.

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

جمعى از (ملت‌هاى) پيشينند.

وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و جمعى از (ملت‌هاى) پسين.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و ياران دست چپ، كدامند ياران دست چپ!

فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

(آنان) در باد سوزان و آب سوزان،

وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

و سايه‌اى از دود گرم و سياه!

لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

كه نه سرد است و نه ارجمند.

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

[چرا] كه آنان پيش از آن (در دنيا) سردمداران ثروتمند بودند.

وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

و همواره بر گناه بزرگ (سوگند شكنى) پافشارى مى‌كردند،

وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و همواره مى‌گفتند:« آيا هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان‌هايى (پوسيده) شديم، آيا حتما ما برانگيخته خواهيم شد؟!

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

و آيا نياكان نخستين ما (نيز برانگيخته مى‌شوند)؟! »

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

بگو:« قطعا پيشينيان و پسينيان،

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

در ميعادگاه روز معين جمع‌آورى مى‌شوند،

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب گر!

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

قطعا از درخت نفرت‌انگيز زقوم مى‌خوريد،

فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

و شكم‌ها را از آن پر مى‌كنيد،

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

و بر (روى) آن از آب سوزان مى‌نوشيد،

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

و همچون نوشيدن شتران عطش زده مى‌نوشيد.

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

اين (نخستين) پذيرائى آنان در روز جزاست! »

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ما شما را آفريديم؛ پس چرا (باز آفرينى رستاخيز را) تصديق نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

و آيا آنچه را از منى مى‌ريزيد، ملاحظه كرده‌ايد؟!

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آيا شما آن را آفريديد يا ما آفريننده‌ايم؟!

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم؛ و ما پيشى گرفته شده (و مغلوب) نيستيم،

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

بر اينكه همانند شما را جايگزين (شما) گردانيم. و شما را در آنچه نمى‌دانيد پديد آوريم.

وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

و بيقين پديده نخستين (دنيا) را دانستيد، پس چرا متذكر (رستاخيز) نمى‌شويد؟!

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

و آيا آنچه را كشت مى‌كنيد ملاحظه كرده‌ايد؟!

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

آيا شما آن را زراعت مى‌كنيد يا ما زراعت كننده‌ايم؟!

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

اگر (بر فرض) مى‌خواستيم حتما آن (گياهان) را درهم شكسته مى‌گردانيديم و پيوسته تعجب مى‌كرديد!

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

(در حالى كه مى‌گفتيد:) قطعا ما زيانكاريم،

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلكه ما محروم شده‌ايم!

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

و آيا به آبى كه مى‌نوشيد نظر كرده‌ايد؟!

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آيا شما آن را از ابرها فروفرستاده‌ايد يا ما فروفرستنده‌ايم؟!

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

اگر (بر فرض) مى‌خواستيم، آن (آب) را تلخ قرار مى‌داديم، پس چرا سپاسگزارى نمى‌كنيد؟!

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

و آيا به آتشى كه مى‌افروزيد نظر كرده‌ايد؟!

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

آيا شما درختش را پديد آورده‌ايد يا ما پديد آورنده‌ايم؟!

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

ما آن را (مايه) يادآورى و بهره زندگى براى مسافران بيابان‌گرد قرار داده‌ايم.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى،

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

و به جايگاه ستارگان سوگند ياد مى‌كنم!

وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

و مسلما آن سوگند بزرگى است اگر (بر فرض) بدانيد!

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

قطعا آن (قرآن) خواندنى ارجمندى است،

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

در كتاب پنهان (علم الهى).

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

كه جز پاكان با آن تماس نمى‌گيرند.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(و) فروفرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيان است.

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

و آيا شما اين سخن (قرآن) را سست مى‌شمريد،

وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

و شما (سپاس) روزيتان را تكذيب (قرآن) قرار مى‌دهيد؟!

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

پس چرا هنگامى كه (جان) به گلوگاه رسد، (آن را باز نمى‌گردانيد؟!)

وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

در حالى كه شما در آن هنگام مى‌نگريد؛

وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

و ما به او از شما نزديك‌تريم و ليكن نمى‌بينيد.

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

و اگر (در رستاخيز) جزا داده نمى‌شويد،

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

چرا آن (جان) را باز نمى‌گردانيد اگر راست مى‌گوييد!

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

و اما اگر از نزديكان (خدا) باشد،

فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

پس (براى او) آرامش و [گياهى‌] خوشبو و بوستان پرنعمت (بهشت) است.

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

و اما اگر از ياران راست باشد،

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

پس (به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از طرف ياران راست!

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

و اما اگر از تكذيب كنندگان گمراه باشد،

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

پس نخستين پذيرائى (او) از آب سوزان،

وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

و به دوزخ در آمدن (و سوختن) است؛

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

قطعا فقط اين (مطالب) حق يقينى است!

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.