بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه فرود آيد فرودآينده

لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ

نيست فرود آمدنش را دروغى

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

فرودآرنده و بالابرنده

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

گاهى كه بلرزد زمين لرزيدنى

وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و رانده شوند كوه‌ها راندنى

فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

پس گردند گردى پراكنده

وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

و شويد گروه‌هايى سه‌گانه

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

پس ياران راست چيست ياران راست

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و ياران چپ چيست ياران چپ

وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ

و پيش‌آهنگان (پيشى‌گيرندگان) آن پيش‌آهنگان

أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنانند نزديك‌گشتگان

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در بهشتهاى نعمتها

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

پاره‌اى از پيشينيان

وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و اندكى از آيندگان

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

بر تختهايى بافته

مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ

تكيه‌كنندگان بر آنها روى به روى

يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

بگردند بر ايشان پسرانى جاودانان

بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ

با جامها و صراحيها و جامى از باده‌نمايان

لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ

نه درد سر گيرند از آن و نه از خرد افتند

وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ

و ميوه‌اى از آنچه برگزينند

وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ

و گوشت مرغى از آنچه هوس كنند

وَ حُورٌ عِينٞ

و زنان سفيداندام فراخ‌چشمان

كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ

مانندگان مرواريد پوشيده

جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پاداشى بدانچه بودند مى‌كردند

لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا

نشوند در آن بيهوده و نه گناه بستن را

إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

جز گفتار سلامى سلامى

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ

و ياران راست چه ياران راستى

فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

زير درخت سدرى بى‌خار

وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و موزى به هم پيچيده

وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

و سايه‌اى كشيده

وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ

و آبى ريزان

وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ

و ميوه‌اى فراوان

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ

نابريده و نه بازداشته

وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و زنانى افراشته (بلندبالا)

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

همانا پديد آورديمشان پديد آوردنى

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا

پس گردانيديمشان شوى‌ناديدگانى

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

شوهر دوستانى همسالان

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

براى ياران راست

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

گروهى از پيشينيان

وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ

و گروهى از بازماندگان

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و ياران چپ چه ياران چپ

فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ

در آتش سوراخ‌كننده و آبى جوشان

وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ

و سايه‌اى از دود سياه

لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ

نه خنك و نه گرامى

إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ

همانا ايشان بودند پيش از اين هوسرانان

وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ

و بودند اصرار مى‌ورزيدند بر گناه (يا پيمان‌شكنى) بزرگ

وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و بودند مى‌گفتند آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى و استخوانهايى آيا مائيم برانگيختگان

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا و پدران ما پيشينيان

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ

بگو همانا پيشينيان و پسينيان

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

گردآورده شوند بسوى وعده‌گاه روزى دانسته

ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ

سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كنندگان

لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

همانا خورنده‌ايد از درختى از زقوم

فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

پس آكنده‌ايد از آن شكمها را

فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ

پس آشامنده‌ايد بر آن از آب جوشان

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ

پس نوشنده‌ايد نوشيدن اشتران تشنگى‌زده

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ

اين است پيشكش ايشان روز دين

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ما آفريديمتان پس چرا تصديق نمى‌كنيد

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌ريزيد (آب منى)

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آيا شما مى‌آفريدش يا مائيم آفرينندگان

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ

ما نهاديم ميان شما مرگ را و نيستيم پيشى گرفته‌شدگان

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ

و آنكه تبديل كنيم مانندگان شما را و پديد آوريمتان در آنچه نمى‌دانيد

وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ

و همانا دانستيد پيدايش نخستين را پس چرا يادآور نشويد

أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

آيا ديديد آنچه را مى‌كاريد

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ

آيا شما كشتش كنيد يا مائيم كشت آوران

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ

اگر خواهيم گردانيمش خشك پس بمانيد زمزمه‌كنان

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

كه مائيم زيانكاران

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلكه مائيم ناكامان

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ

آيا ديديد آبى را كه نوشيد

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آيا شما فرودش آورديد از ابر يا مائيم فرودآورندگان

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ

اگر مى‌خواستيم مى‌گردانيديمش تلخكام پس چرا سپاس نگزاريد

أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ

آيا ديديد آتشى را كه افروزيد

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِ‍ُٔونَ

آيا شما پديد آورديد درختش را يا مائيم پديدآرندگان

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ

ما گردانيديمش يادآورى و بهره‌اى براى نيازمندان

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

پس سوگند نخورم به فرودگاه‌هاى ستارگان

وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ

و همانا آن است سوگندى اگر بدانيد گران

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ

همانا آن است قرآنى گرامى

فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ

در نامه‌اى پوشيده

لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

دست بدان نسايند جز پاك‌شدگان

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

فرستادنى از پروردگار جهانيان

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

پس آيا بدين داستان شمائيد چاپلوسان

وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ

و قرار دهيد روزى خود را كه تكذيب كنيد

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

پس چرا گاهى كه رسد به گلوگاه

وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ

و شمائيد آن هنگام نگرانان

وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ

و مائيم نزديكتر بدو از شما و ليكن نبينيد

فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ

پس چرا اگر هستيد شما ناكيفرشدگان

تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

بازش گردانيد اگر هستيد راستگويان

فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

پس اگر بود از مقربان

فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ

پس آرامشى و روزيى و بهشت نعمت

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

و اما اگر بود از ياران راست

فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ

پس سلامى تو را از ياران راست

وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ

و اما اگر بود از تكذيب‌كنندگان گمراهان

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ

پس پيشكشى از آب جوشان

وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ

و چشيدن دوزخ

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ

همانا اين است حق يقين

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگار بزرگ خويش