سوره الواقعة
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ هنگامى كه واقعه عظيم (قيامت) واقع شود،
لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ
2هيچ كس نمى‌تواند آن را انكار كند!
خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ
3(اين واقعه) گروهى را پايين مى‌آورد و گروهى را بالا مى‌برد!
إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا
4در آن هنگام كه زمين بشدت به لرزه درمى‌آيد،
وَ بُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا
5و كوه‌ها در هم كوبيده مى‌شود،
فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا
6و بصورت غبار پراكنده درمى‌آيد،
وَ كُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ
7و شما سه گروه خواهيد بود!
فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
8(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانى!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
9گروه ديگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى!
وَ ٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ
10و (سومين گروه) پيشگامان پيشگامند،
أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ
11آنها مقربانند!
فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ
12در باغهاى پرنعمت بهشت (جاى دارند)!
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
13گروه زيادى (از آنها) از امتهاى نخستينند،
وَ قَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
14و اندكى از امت آخرين!
عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ
15آنها [مقربان] بر تختهايى كه صف‌كشيده و به هم پيوسته است قرار دارند،
مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ
16در حالى كه بر آن تكيه زده و رو به روى يكديگرند!
يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ
17نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى‌گردند،
بِأَكۡوَابٖ وَ أَبَارِيقَ وَ كَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ
18با قدحها و كوزه‌ها و جامهايى از نهرهاى جارى بهشتى (و شراب طهور)!
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَ لَا يُنزِفُونَ
19اما شرابى كه از آن درد سر نمى‌گيرند و نه مست مى‌شوند!
وَ فَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ
20و ميوه‌هايى از هر نوع كه انتخاب كنند،
وَ لَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ
21و گوشت پرنده از هر نوع كه مايل باشند!
وَ حُورٌ عِينٞ
22و همسرانى از حور العين دارند،
كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ
23همچون مرواريد در صدف پنهان!
جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
24اينها پاداشى است در برابر اعمالى كه انجام مى‌دادند!
لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَ لَا تَأۡثِيمًا
25در آن (باغهاى بهشتى) نه لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛
إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا
26تنها چيزى كه مى‌شنوند «سلام» است «سلام»!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ
27و اصحاب يمين و خجستگان، چه اصحاب يمين و خجستگانى!
فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ
28آنها در سايه درختان «سدر» بى‌خار قرار دارند،
وَ طَلۡحٖ مَّنضُودٖ
29و در سايه درخت «طلح» پربرگ [درختى خوشرنگ و خوشبو]،
وَ ظِلّٖ مَّمۡدُودٖ
30و سايه كشيده و گسترده،
وَ مَآءٖ مَّسۡكُوبٖ
31و در كنار آبشارها،
وَ فَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ
32و ميوه‌هاى فراوان،
لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَ لَا مَمۡنُوعَةٖ
33كه هرگز قطع و ممنوع نمى‌شود،
وَ فُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ
34و همسرانى بلندمرتبه!
إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ
35ما آنها را آفرينش نوينى بخشيديم،
فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا
36و همه را دوشيزه قرار داديم،
عُرُبًا أَتۡرَابٗا
37زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصيح و هم سن و سالند!
لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
38اينها همه براى اصحاب يمين است،
ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ
39كه گروهى از امتهاى نخستينند،
وَ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ
40و گروهى از امتهاى آخرين!
وَ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ
41و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالى (كه نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده مى‌شود)!
فِي سَمُومٖ وَ حَمِيمٖ
42آنها در ميان بادهاى كشنده و آب سوزان قرار دارند،
وَ ظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ
43و در سايه دودهاى متراكم و آتشزا!
لَّا بَارِدٖ وَ لَا كَرِيمٍ
44سايه‌اى كه نه خنك است و نه آرامبخش!
إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ
45آنها پيش از اين (در عالم دنيا) مست و مغرور نعمت بودند،
وَ كَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ
46و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند،
وَ كَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ
47و مى‌گفتند: «هنگامى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم، آيا برانگيخته خواهيم شد؟!
أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ
48يا نياكان نخستين ما (برانگيخته مى‌شوند)؟!»
قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَ ٱلۡأٓخِرِينَ
49بگو: «اولين و آخرين،
لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ
50همگى در موعد روز معينى گردآورى مى‌شوند،
ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ
51سپس شما اى گمراهان تكذيب‌كننده!
لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ
52قطعا از درخت زقوم مى‌خوريد،
فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ
53و شكمها را از آن پر مى‌كنيد،
فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ
54و روى آن از آب سوزان مى‌نوشيد،
فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ
55و همچون شتران مبتلا به بيمارى عطش، از آن مى‌آشاميد!
هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ
56اين است وسيله پذيرايى از آنها در قيامت!
نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ
57» ما شما را آفريديم؛ پس چرا (آفرينش مجدد را) تصديق نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ
58آيا از نطفه‌اى كه در رحم مى‌ريزيد آگاهيد؟!
ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ
59آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش (پى در پى) مى‌دهيد يا ما آفريدگاريم؟!
نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
60ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم؛ و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‌گيرد!
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَ نُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ
61تا گروهى را به جاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‌دانيد آفرينش تازه‌اى بخشيم!
وَ لَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ
62شما عالم نخستين را دانستيد؛ چگونه متذكر نمى‌شويد (كه جهانى بعد از آن است)؟!
أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ
63آيا هيچ درباره آنچه كشت مى‌كنيد انديشيده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ
64آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم؟!
لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ
65هر گاه بخواهيم آن را مبدل به كاه در هم كوبيده مى‌كنيم كه تعجب كنيد!
إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ
66(بگونه‌اى كه بگوييد:) براستى ما زيان كرده‌ايم،
بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ
67بلكه ما بكلى محروميم!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ
68آيا به آبى كه مى‌نوشيد انديشيده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ
69آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما نازل مى‌كنيم؟!
لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ
70هر گاه بخواهيم، اين آب گوارا را تلخ و شور قرار مى‌دهيم؛ پس چرا شكر نمى‌كنيد؟!
أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ
71آيا درباره آتشى كه مى‌افروزيد فكر كرده‌ايد؟!
ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشُِٔونَ
72آيا شما درخت آن را آفريده‌ايد يا ما آفريده‌ايم؟!
نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَ مَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ
73ما آن را وسيله يادآورى (براى همگان) و وسيله زندگى براى مسافران قرار داده‌ايم!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
74حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را پاك و منزه بشمار)!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ
75سوگند به جايگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
وَ إِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ
76و اين سوگندى است بسيار بزرگ، اگر بدانيد!
إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ
77كه آن، قرآن كريمى است،
فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ
78كه در كتاب محفوظى جاى دارد،
لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ
79و جز پاكان نمى‌توانند به آن دست زنند [دست يابند].
تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
80آن از سوى پروردگار عالميان نازل شده؛
أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ
81آيا اين سخن را [اين قرآن را با اوصافى كه گفته شد] سست و كوچك مى‌شمريد،
وَ تَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ
82و به جاى شكر روزيهايى كه به شما داده شده آن را تكذيب مى‌كنيد؟!
فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ
83پس چرا هنگامى كه جان به گلوگاه مى‌رسد (توانايى بازگرداندن آن را نداريد)؟!
وَ أَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ
84و شما در اين حال نظاره مى‌كنيد (و كارى از دستتان ساخته نيست)؛
وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَ لَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ
85و ما از شما به او نزديكتريم ولى نمى‌بينيد!
فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ
86اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمى‌شويد،
تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
87پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست مى‌گوييد!
فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
88پس اگر او از مقربان باشد،
فَرَوۡحٞ وَ رَيۡحَانٞ وَ جَنَّتُ نَعِيمٖ
89در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است!
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
90اما اگر از اصحاب يمين باشد،
فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ
91(به او گفته مى‌شود:) سلام بر تو از سوى دوستانت كه از اصحاب يمينند!
وَ أَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ
92اما اگر او از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ
93با آب جوشان دوزخ از او پذيرايى مى‌شويد!
وَ تَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ
94و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است،
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ
95اين مطلب حق و يقين است!
فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ
96پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح كن (و او را منزه بشمار)!
