بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ حمد خداى را كه آنچه در آسمانها و زمين هست خاص اوست. و حمد در آخرت براى اوست و اوست حكيم و داناى كامل.

يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ

مى‌داند آنچه را كه به زمين داخل مى‌شود و آنچه از زمين خارج مى‌شود و آنچه از آسمان مى‌آيد و آنچه در آن بالا مى‌رود، و اوست مهربان و آمرزنده.

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَأْتِينَا السَّاعَةُ قُلْ بَليٰ وَ رَبِّي لَتَأْتِيَنَّكُمْ عالِمِ الْغَيْبِ لا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ وَ لا أَصْغَرُ مِنْ ذٰلِكَ وَ لا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ

كافران گفتند: قيامت بر ما نمى‌آيد بگو: بلى قسم به پروردگارم حتما مى‌آيد خدا عالم الغيب است، هموزن ذره‌اى در آسمانها و زمين از علم او كنار نمى‌ماند كوچكتر از ذره و بزرگتر از آن، چيزى نيست مگر آنكه در كتابى روشن است.

لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ

تا پاداش دهد به كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، آنها راست آمرزش و روزى محبوب.

وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ

آنان كه در خاموش كردن آيات ما تلاش كرده‌اند، به فكر آنكه ما را عاجز كنند، آنها راست عذابى از جنس عذابى دردناك.

وَ يَرَي الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِي إِليٰ صِراطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ

صاحبان علم مى‌دانند آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده، حق است و به راه پروردگار توانا و پسنديده هدايت مى‌كند.

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَليٰ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ

كافران گفتند: آيا نشاندهيم به شما مردى را كه خبر مى‌دهد: چون به طور كامل پراكنده شديد در خلقى جديد خواهيد بود.

أَفْتَريٰ عَلَي اللَّهِ كَذِباً أَمْ بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فِي الْعَذابِ وَ الضَّلالِ الْبَعِيدِ

آيا به خدا دروغ بسته و يا ديوانه است؟ نه، بلكه آنان كه به آخرت ايمان نمى‌آورند در عذاب و گمراهى شديد هستند.

أَ فَلَمْ يَرَوْا إِليٰ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَيْهِمْ كِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ

آيا نگاه نكرده‌اند به آنچه از آسمان و زمين در پيش و پس دارند، اگر بخواهيم آنها را در زمين فرو مى‌بريم يا تكه‌هايى از آسمان بر آنها ساقط مى‌كنيم در اين، بهر بنده تو به كار عبرتى است.

وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلاً يا جِبالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَ الطَّيْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ

به داود از جانب خويش احسان كرديم و گفتيم اى كوه‌ها و اى پرندگان در ذكر خدا با او همصدا شويد، و آهن را براى او نرم كرديم.

أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّي بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

كه زره‌هاى فراخ بساز و در بافتن آنها تناسب را مراعات كن. كار نيك كنيد كه من به آنچه مى‌كنيد بينا هستم.

وَ لِسُلَيْمانَ الرِّيحَ غُدُوُّها شَهْرٌ وَ رَواحُها شَهْرٌ وَ أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَ مِنَ الْجِنِّ مَنْ يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَنْ يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنا نُذِقْهُ مِنْ عَذابِ السَّعِيرِ

براى سليمان باد را مسخر كرديم كه مسيرش قبل از ظهر بقدر يك ماه و بعد از ظهر بقدر يك ماه بود، چشمه مس را براى او جارى كرديم بعضى از جن پيش او به دستور خداى وى كار مى‌كردند، هر كه از دستور منحرف شود از عذاب آتش به او مى‌چشانيم.

يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ وَ قُدُورٍ راسِياتٍ اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُكْراً وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ

براى او آنچه مى‌خواست مى‌ساختند، از قبيل معبدها، مجسمه‌ها، كاسه‌هايى به بزرگى حوضها و ديگهاى ثابت، خانواده داود از باب شكر گذارى اعمال صالح انجام بدهيد و بندگان شكور من كم هستند.

فَلَمَّا قَضَيْنا عَلَيْهِ الْمَوْتَ ما دَلَّهُمْ عَليٰ مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ ما لَبِثُوا فِي الْعَذابِ الْمُهِينِ

چون مرگ را به سليمان حكم كرديم، مردم را به مرگ او دلالت نكرد مگر موريانه‌ كه عصاى او را مى‌خورد، و چون افتاد كار جن بر مردم آشكار شد كه اگر غيب مى‌دانستند در عذاب خوار كننده نمى‌ماندند.

لَقَدْ كانَ لِسَبَإٍ فِي مَسْكَنِهِمْ آيَةٌ جَنَّتانِ عَنْ يَمِينٍ وَ شِمالٍ كُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشْكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَيِّبَةٌ وَ رَبٌّ غَفُورٌ

براى قوم سبأ در مسكن خودشان آيت خدا بود دو تا باغ از راست و چپ بخوريد از رزق خدايتان و او را شكر كنيد، اينجا سرزمينى است دلچسب و خدا آمرزنده است.

فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ وَ بَدَّلْناهُمْ بِجَنَّتَيْهِمْ جَنَّتَيْنِ ذَواتَيْ أُكُلٍ خَمْطٍ وَ أَثْلٍ وَ شَيْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِيلٍ

از دستور ما اعراض كردند، سيل بنيان كن را بر ايشان فرستاديم، دو باغشان را به دو باغى مبدل كرديم كه داراى ميوه‌اى تلخ و شوره گز و كمى درخت كنار بود.

ذٰلِكَ جَزَيْناهُمْ بِما كَفَرُوا وَ هَلْ نُجازِي إِلَّا الْكَفُورَ

اين كيفر را به علت كفرانشان به آنها داديم آيا جز كفران كننده را مجازات مى‌كنيم؟

وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَي الَّتِي بارَكْنا فِيها قُريً ظاهِرَةً وَ قَدَّرْنا فِيهَا السَّيْرَ سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ

ميان آنها و ميان روستاهايى كه در آنها بركت گذاشته بوديم روستاهايى آشكار قرار داديم و در آنها مسافرت را به اندازه كرديم، شبها و روزها به ايمنى در آنها سفر كنيد.

فَقالُوا رَبَّنا باعِدْ بَيْنَ أَسْفارِنا وَ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ وَ مَزَّقْناهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ

گفتند: خدايا ميان سفرهاى ما را دور گردان، به خودشان ظلم كردند، آنها را داستانهاى تازه گردانديم، و به طور كامل تار و مارشان نموديم در اين قصه عبرتهاست بر هر صابر و شاكر.

وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

شيطان ظن خويش را درباره آنها عملى كرد، از او پيروى كردند، مگر گروه مؤمنان.

وَ ما كانَ لَهُ عَلَيْهِمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يُؤْمِنُ بِالْآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْها فِي شَكٍّ وَ رَبُّكَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ

شيطان را بر آنها تسلطى نبود، مگر آنكه بدانيم كسى را كه به آخرت ايمان دارد از كسى كه در آن در شك است، خداى تو به هر چيز نگاهدارنده است.

قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يَمْلِكُونَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ وَ ما لَهُمْ فِيهِما مِنْ شِرْكٍ وَ ما لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِيرٍ

بگو بخوانيد كسانى را كه جز خدا گمان مى‌كنيد، آنها مالك ذره‌اى در آسمانها و زمين نيستند و در آن دو شراكتى ندارند و از آنها كسى مددكار خدا نيست.

وَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّي إِذا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قالُوا ما ذا قالَ رَبُّكُمْ قالُوا الْحَقَّ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ

در نزد خدا شفاعت فائده ندارد مگر براى كسى كه خدا براى او اذن بدهد. چون‌ خوف از قلوب شافعان برود گويند: خدايتان چه فرمود؟ گويند: حق را فرمود او والا و بزرگ است.

قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ وَ إِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَليٰ هُديً أَوْ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ

بگو چه كسى از آسمانها و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ بگو: خدا، ما يار شما در هدايت يا در ضلالت آشكارى هستيم.

قُلْ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنا وَ لا نُسْئَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ

بگو از گناه ما مسئول نمى‌شويد، و ما از آنچه شما مى‌كنيد مسئول نخواهيم بود

قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنا رَبُّنا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنا بِالْحَقِّ وَ هُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ

بگو: پروردگار ما، ما را در يك جا جمع مى‌كند، سپس ميان ما به حق داورى مى‌كند اوست داور كامل و دانا.

قُلْ أَرُونِيَ الَّذِينَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَكاءَ كَلاَّ بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

بگو: به من نشان دهيد كسانى را كه به صورت شريك به خدا لاحق كرده‌ايد، نه بلكه اوست خداى توانا و حكيم.

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيراً وَ نَذِيراً وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ

ما تو را نفرستاديم مگر باز دارنده از گناه كه مژده ده و انذار كننده‌اى، اما بيشتر مردم نمى‌دانند.

وَ يَقُولُونَ مَتيٰ هٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

مى‌گويند: وعده قيامت كدام وقت است اگر راستگوييد؟

قُلْ لَكُمْ مِيعادُ يَوْمٍ لا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ ساعَةً وَ لا تَسْتَقْدِمُونَ

بگو: براى شما وعده روزى است كه از آن تأخير مى‌كنيد و جلو نمى‌افتد.

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهٰذَا الْقُرْآنِ وَ لا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ لَوْ تَريٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِليٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ

كفار گفتند: نه به اين قرآن ايمان مى‌آوريم و نه به آنچه پيش از اين بوده است اى كاش مى‌ديدى ظالمان را آن وقت كه در نزد خدايشان بازداشت شده‌اند، بعضى به بعضى سخن مى‌گويند: تابعان به مستكبران مى‌گويند: اگر شما نبوديد ما اهل ايمان مى‌بوديم.

قالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَ نَحْنُ صَدَدْناكُمْ عَنِ الْهُديٰ بَعْدَ إِذْ جاءَكُمْ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمِينَ

مستكبران به مستضعفان گويند: آيا ما شما را از هدايت باز داشتيم بعد از آمدن آن، بلكه شما خود گناهكاران بوديد.

وَ قالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ إِذْ تَأْمُرُونَنا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَ نَجْعَلَ لَهُ أَنْداداً وَ أَسَرُّوا النَّدامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذابَ وَ جَعَلْنَا الْأَغْلالَ فِي أَعْناقِ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا ما كانُوا يَعْمَلُونَ

مستضعفان به مستكبران گويند: نه بلكه حيله شما در شب و روز ما را مانع شد كه وادارمان مى‌كرديد به خدا كافر باشيم و براى او شريكان بگيريم. و چون عذاب را به بينند ندامت را پنهان دارند، زنجيرها را در گردن كفار قرار مى‌دهيم مجازات نمى‌شوند مگر با آنچه مى‌كردند.

وَ ما أَرْسَلْنا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ

در هيچ شهرى انذار كننده نفرستاديم مگر آنكه عياشان آن گفتند: ما به آنچه فرستاده شده‌ايد كافريم.

وَ قالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوالاً وَ أَوْلاداً وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

و گفتند: ما از حيث اموال و اولاد زيادتريم و ما در عذاب نخواهيم بود.

قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ

بگو: پروردگار من، روزى را به هر كه خواهد وسعت دهد و به هر كه خواهد تنگ مى‌گيرد، ليكن بسيارى از مردم نمى‌دانند.

وَ ما أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنا زُلْفيٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِكَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلُوا وَ هُمْ فِي الْغُرُفاتِ آمِنُونَ

اموال و اولاد شما چيزى نيست كه پيش ما مقربتان دارد، ليكن آنكه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده آنها را پاداش مضاعف هست در اثر عملشان و آنها در درجات والا ايمنند.

وَ الَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ فِي الْعَذابِ مُحْضَرُونَ

آنان كه به فكر عاجز كردن ما در از بين بردن آيات ما مى‌كوشند، در عذاب حاضر خواهند بود.

قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ

بگو: پروردگار من، روزى را به هر كسى خواهد وسعت دهد و به هر كسى خواهد تنگ مى‌گيرد آنچه انفاق مى‌كنيد خدا عوض مى‌دهد، او بهترين روزى دهندگان است.

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ جَمِيعاً ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلائِكَةِ أَ هٰؤُلاءِ إِيَّاكُمْ كانُوا يَعْبُدُونَ

ياد آر روزى كه همه آنها را جمع كرده سپس به ملائكه مى‌گويد: آيا اينان شما را عبادت مى‌كردند؟

قالُوا سُبْحانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ كانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ

گويند: منزهى تو، فقط تو ولى مايى نه آنها، بلكه جن را عبادت مى‌كردند و بيشترشان به آنها مؤمن بودند.

فَالْيَوْمَ لا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا وَ نَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

امروز بعضى از شما به بعضى نفع و ضررى ندارند و به ظالمان مى‌گوئيم: بچشيد عذاب آتش را كه آن را (در دنيا) تكذيب مى‌كرديد.

وَ إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالُوا ما هٰذا إِلَّا رَجُلٌ يُرِيدُ أَنْ يَصُدَّكُمْ عَمَّا كانَ يَعْبُدُ آباؤُكُمْ وَ قالُوا ما هٰذا إِلَّا إِفْكٌ مُفْتَريً وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ

و چون آيات روشن ما بر آنها تلاوت شود گويند: اين نيست مگر مردى كه مى‌خواهد شما را از آنچه پدرانتان عبادت مى‌كردند باز دارد، گفتند اين قرآن نيست مگر دروغى ساخته شده، كافران درباره حق گفتند: اين نيست مگر جادويى آشكار.

وَ ما آتَيْناهُمْ مِنْ كُتُبٍ يَدْرُسُونَها وَ ما أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ قَبْلَكَ مِنْ نَذِيرٍ

ما به آنها كتابهايى نداده‌ايم كه بخوانند و پيش از تو به سوى آنها انذار كننده‌اى‌ نفرستاده‌ايم.

وَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما بَلَغُوا مِعْشارَ ما آتَيْناهُمْ فَكَذَّبُوا رُسُلِي فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ

كفارى كه پيش از آنها بودند، پيامبران را تكذيب كردند، اهل مكه به يك دهم قدرت آنها نمى‌رسند پيامبران مرا تكذيب كردند، عذاب من چگونه بود؟

قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنيٰ وَ فُراديٰ ثُمَّ تَتَفَكَّرُوا ما بِصاحِبِكُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلَّا نَذِيرٌ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذابٍ شَدِيدٍ

بگو: شما را به يك موعظه سفارش مى‌كنم اينكه براى خدا دو تا دو تا يكى يكى بيايستيد و سپس فكر كنيد. رفيق شما جنون ندارد بلكه او فقط انذار كننده‌اى است ...

قُلْ ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَي اللَّهِ وَ هُوَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

بگو: آنچه پاداش از شما خواستم، براى شماست، پاداش من نيست مگر بر عهده خدا، و او بر هر چيز گواه است.

قُلْ إِنَّ رَبِّي يَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ

بگو: قرآن را خداى من القاء مى‌كند، او داناى نهانهاست.

قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ ما يُبْدِئُ الْباطِلُ وَ ما يُعِيدُ

بگو: حق آمد، باطل چيزى را شروع نمى‌كند و قدرت اعاده باطلى را ندارد.

قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّما أَضِلُّ عَليٰ نَفْسِي وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ

بگو: اگر گمراه شوم از جانب خودم است و اگر هدايت شدم به سبب وحيى است كه خدايم مى‌كند، او شنوا و نزديك است.

وَ لَوْ تَريٰ إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَ أُخِذُوا مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ

اى كاش ببينى: وقتى كه به اضطراب مرگ افتادند، فوتى نيست و از مكانى نزديك گرفته مى‌شوند.

وَ قالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّي لَهُمُ التَّناوُشُ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ

آن گاه گويند: به قرآن ايمان آورديم ولى چطور آن را از مكان دور اخذ خواهند كرد؟

وَ قَدْ كَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَ يَقْذِفُونَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ

حال آنكه قبلا به آن كافر شده و معاد را از مكان دور تكذيب مى‌كردند.

وَ حِيلَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ ما يَشْتَهُونَ كَما فُعِلَ بِأَشْياعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا فِي شَكٍّ مُرِيبٍ

ميان آنها و مشتهيات مانع بوجود آمد، چنان كه به نظائر آنها نيز قبلا چنان شده بود، كه آنها در شك بزرگى بودند.