بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّيٰ

بنام خداى رحمان رحيم؛ عبوس شد و رو گردانيد

أَنْ جاءَهُ الْأَعْميٰ

از اينكه آن نابينا پيش او آمد

وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّيٰ

چه چيز تو را دانا كرد شايد كه او پاك شود؟!

أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْريٰ

يا پند گيرد و تذكر به او نفع دهد؟!

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنيٰ

كسى كه خود را بى‌نياز مى‌داند!

فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّيٰ

تو به او توجه مى‌كنى!

وَ ما عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّيٰ

حال آنكه بر تو باكى نيست كه از شرك پاك نگردد!

وَ أَمَّا مَنْ جاءَكَ يَسْعيٰ

و اما آنكه به شتاب پيش تو مى‌آيد!

وَ هُوَ يَخْشيٰ

و از خدا مى‌ترسد!

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّيٰ

تو از او به ديگران مشغول مى‌شوى!

كَلاَّ إِنَّها تَذْكِرَةٌ

اين كار مكن، آيات ما پندى است‌

فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ

هر كه بخواهد آن را ياد مى‌گيرد

فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ

(آن آيات) در صفحه‌هاى با ارزش است‌

مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ

بلند مقام و پاك شده از باطل است‌

بِأَيْدِي سَفَرَةٍ

در دست نويسندگانى است‌

كِرامٍ بَرَرَةٍ

كه محترم و نيكوكارانند

قُتِلَ الْإِنْسانُ ما أَكْفَرَهُ

بميرد انسان چه ناسپاسى است؟!

مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ

بنگرد خدا او را از چه آفريد

مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ

از نطفه آفريد و ساخت او را

ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ

سپس راه هدايت را بر او آسان كرد

ثُمَّ أَماتَهُ فَأَقْبَرَهُ

آن گاه او را بميرانيد و در قبر كرد

ثُمَّ إِذا شاءَ أَنْشَرَهُ

سپس وقتى كه بخواهد او را زنده مى‌كند

كَلاَّ لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ

نه، هنوز انسان امر خدا را به انجام نبرده است‌

فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِليٰ طَعامِهِ

بنگرد انسان به طعام خويش.

أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا

ما آب را به طرز مخصوصى از آسمان ريختيم‌

ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا

سپس زمين را به نحو مخصوصى شكافتيم‌

فَأَنْبَتْنا فِيها حَبًّا

پس در آن دانه‌ها رويانديم‌

وَ عِنَباً وَ قَضْباً

و انگور سبزى‌

وَ زَيْتُوناً وَ نَخْلاً

و درخت زيتون و درخت خرما

وَ حَدائِقَ غُلْباً

و باغهاى انبوه‌

وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا

و ميوه و چراگاه‌

مَتاعاً لَكُمْ وَ لِأَنْعامِكُمْ

متاع است براى شما و چهارپايان شما

فَإِذا جاءَتِ الصَّاخَّةُ

چون آن صيحه گوش خراش آيد

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ

در روزى كه شخص از برادرش بگريزد

وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ

و از مادر و پدرش‌

وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ

و از زن و فرزندانش‌

لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ

براى هر كس را در آن روز كارى است كه مشغولش مى‌كند

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ

چهره‌هايى در آن روز نورانى هستند.

ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ

خندان و شادمانند.

وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ

و چهره‌هايى در آن روز بر آنها تيرگى هست‌

تَرْهَقُها قَتَرَةٌ

سياهى آنها را احاطه كرده است‌

أُولئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ

آنها كافران و بدكارانند