قرآن عثمان طه

سوره عبس

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ روى درهم كشيد و پشت كرد


أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

2

كه آمدش كور


وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

3

و چه دانستت شايد او پاكى جويد


أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

4

يا يادآور شود پس سود دهدش ياد آوردن


أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

5

اما آنكه بى‌نيازى جست


فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

6

پس تواش پذيرفتى


وَ مَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

7

و نيست بر تو كه او پاكى نجويد


وَ أَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

8

و اما آنكه بيامدت مى‌دويد


وَ هُوَ يَخۡشَىٰ

9

و او مى‌ترسيد


فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

10

پس تو از او سرگرمى جستى


كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

11

نه چنين است همانا آن است يادآوريى


فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

12

كه هر كه خواهد ياد آوردش


فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

13

در نامه‌هايى گرامى


مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۢ

14

برافراشته پاك‌شده


بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

15

به دستهاى پيام‌آورانى


كِرَامِۢ بَرَرَةٖ

16

گراميانى نيكانى


قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

17

كشته باد انسان چه ناسپاس است


مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

18

از چه چيز آفريدش


مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

19

از نطفه بيافريدش پس مقدر داشتش (اندازه نهادش)


ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

20

سپس راه را آماده ساختش


ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

21

پس ميرانيدش و به گور بردش


ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

22

سپس هر گاه خواست برون آردش


كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

23

نه چنين است هنوز نگذارد آنچه فرمودش


فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

24

پس بنگرد انسان بسوى خوراكش


أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

25

كه ريختيم ما آب را ريزشى


ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

26

پس شكافتيم زمين را شكافتنى


فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

27

پس رويانيديم در آن دانه


وَ عِنَبٗا وَ قَضۡبٗا

28

و انگورى و خرمايى


وَ زَيۡتُونٗا وَ نَخۡلٗا

29

و زيتونى و خرمابنى


وَ حَدَآئِقَ غُلۡبٗا

30

و باغچه‌هايى پيچيده


وَ فَٰكِهَةٗ وَ أَبّٗا

31

و ميوه‌اى و چمنى


مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ

32

بهره‌اى براى شما و براى دامهاى شما


فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

33

پس گاهى كه آيد خروش كرسازنده


يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

34

روزى كه گريزد مرد از برادرش


وَ أُمِّهِۦ وَ أَبِيهِ

35

و مادرش و پدرش


وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ بَنِيهِ

36

و همسرش و فرزندانش


لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

37

هر مردى از ايشان را است در آن روز كارى كه به خود واداردش


وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

38

چهره‌هايى است در آن روز گشوده


ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

39

خندان شادان


وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

40

و چهره‌هايى در آن روز بر آنها است گردى


تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

41

دستخوش سازدش پريشانى


أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

42

آنانند كافران پرده‌دران


قاری
ترجمه گویا
انصاریان