سوره عبس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ روى درهم كشيد و پشت كرد
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
2كه آمدش كور
وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
3و چه دانستت شايد او پاكى جويد
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
4يا يادآور شود پس سود دهدش ياد آوردن
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
5اما آنكه بىنيازى جست
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
6پس تواش پذيرفتى
وَ مَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
7و نيست بر تو كه او پاكى نجويد
وَ أَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
8و اما آنكه بيامدت مىدويد
وَ هُوَ يَخۡشَىٰ
9و او مىترسيد
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
10پس تو از او سرگرمى جستى
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
11نه چنين است همانا آن است يادآوريى
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
12كه هر كه خواهد ياد آوردش
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
13در نامههايى گرامى
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۢ
14برافراشته پاكشده
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
15به دستهاى پيامآورانى
كِرَامِۢ بَرَرَةٖ
16گراميانى نيكانى
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
17كشته باد انسان چه ناسپاس است
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
18از چه چيز آفريدش
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
19از نطفه بيافريدش پس مقدر داشتش (اندازه نهادش)
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
20سپس راه را آماده ساختش
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
21پس ميرانيدش و به گور بردش
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
22سپس هر گاه خواست برون آردش
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
23نه چنين است هنوز نگذارد آنچه فرمودش
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
24پس بنگرد انسان بسوى خوراكش
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
25كه ريختيم ما آب را ريزشى
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
26پس شكافتيم زمين را شكافتنى
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
27پس رويانيديم در آن دانه
وَ عِنَبٗا وَ قَضۡبٗا
28و انگورى و خرمايى
وَ زَيۡتُونٗا وَ نَخۡلٗا
29و زيتونى و خرمابنى
وَ حَدَآئِقَ غُلۡبٗا
30و باغچههايى پيچيده
وَ فَٰكِهَةٗ وَ أَبّٗا
31و ميوهاى و چمنى
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ
32بهرهاى براى شما و براى دامهاى شما
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
33پس گاهى كه آيد خروش كرسازنده
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
34روزى كه گريزد مرد از برادرش
وَ أُمِّهِۦ وَ أَبِيهِ
35و مادرش و پدرش
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ بَنِيهِ
36و همسرش و فرزندانش
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
37هر مردى از ايشان را است در آن روز كارى كه به خود واداردش
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
38چهرههايى است در آن روز گشوده
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
39خندان شادان
وَ وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
40و چهرههايى در آن روز بر آنها است گردى
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
41دستخوش سازدش پريشانى
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
42آنانند كافران پردهدران