قرآن عثمان طه

سوره عبس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi `Abasa Wa Tawallá

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ چهره در هم كشيد و روى گردانيد،


'An Jā'ahu Al-'A`má

2

از اينكه آن مرد نابينا نزد او آمد!


Wa Mā Yudrīka La`allahu Yazzakká

3

تو چه مى‌دانى شايد او [در پرتو تعاليم اسلام از آلودگى‌] پاك و پاكيزه شود


'Aw Yadhdhakkaru Fatanfa`ahu Adh-Dhikrá

4

يا متذكر [حقايق‌] گردد و آن تذكر او را سود دهد؛


'Ammā Mani Astaghná

5

اما كسى كه خود را ثروتمند نشان مى‌دهد


Fa'anta Lahu Taşaddá

6

تو به او روى مى‌آورى [و نسبت به وى اهتمام مى‌ورزى‌]


Wa Mā `Alayka 'Allā Yazzakká

7

در حالى كه اگر او نخواهد خود را [از آلودگى‌هاى باطنى و عملى‌] پاك كند تكليفى بر عهده تو [نسبت به او] نيست؛


Wa 'Ammā Man Jā'aka Yas`á

8

و اما آنكه شتابان نزد تو آمد


Wa Huwa Yakhshá

9

در حالى كه [از پروردگارش‌] مى‌ترسد،


Fa'anta `Anhu Talahhá

10

تو [با روى گردانى‌] از او به ديگران مى‌پردازى.


Kallā 'Innahā Tadhkirahun

11

اين چنين [برخوردى شايسته‌] نيست، بى‌ترديد اين آيات قرآن مايه پند است.


Faman Shā'a Dhakarahu

12

پس هركه خواست از آن پند گيرد،


Fī Şuĥufin Mukarramahin

13

در صحيفه‌هايى است ارزشمند


Marfū`atin Muţahharahin

14

بلند مرتبه و پاكيزه


Bi'aydī Safarahin

15

در دست سفيرانى


Kirāmin Bararahin

16

بزرگوار و نيكوكار.


Qutila Al-'Insānu Mā 'Akfarahu

17

مرگ بر انسان، چه كافر و ناسپاس است!


Min 'Ayyi Shay'in Khalaqahu

18

[خدا] او را از چه چيز آفريده؟


Min Nuţfatin Khalaqahu Faqaddarahu

19

از نطفه‌اى [ناچيز و بى‌مقدار] آفريده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام‌] اندازه لازم عطا كرد.


Thumma As-Sabīla Yassarahu

20

آن گاه راه [هدايت، سعادت، خير و طاعت‌] را برايش آسان ساخت.


Thumma 'Amātahu Fa'aqbarahu

21

سپس او را ميراند و در گور نهاد،


Thumma 'Idhā Shā'a 'Ansharahu

22

و سپس چون بخواهد او را زنده مى‌كند.


Kallā Lammā Yaqđi Mā 'Amarahu

23

اين چنين نيست [كه وظيفه‌اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نياورده است.


Falyanžuri Al-'Insānu 'Ilá Ţa`āmihi

24

پس انسان بايد به خوراكش با تأمل بنگرد


'Annā Şababnā Al-Mā'a Şabbāan

25

كه ما [از آسمان‌] آب فراوانى فرو ريختيم.


Thumma Shaqaqnā Al-'Arđa Shaqqāan

26

سپس زمين را [به صورتى سودمند] از هم شكافتيم.


Fa'anbatnā Fīhā Ĥabbāan

27

پس در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،


Wa `Inabāan Wa Qađbāan

28

و انگور و سبزيجات


Wa Zaytūnāan Wa Nakhlāan

29

و زيتون و درخت خرما


Wa Ĥadā'iqa Ghulbāan

30

و بوستان‌هاى پر از درخت تناور و بزرگ


Wa Fākihatan Wa 'Abbāan

31

و ميوه و چراگاه


Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum

32

تا مايه برخوردارى شما و دام‌هايتان باشد.


Fa'idhā Jā'ati Aş-Şākhkhahu

33

پس زمانى كه آن بانگ هولناك و مهيب در رسد،


Yawma Yafirru Al-Mar'u Min 'Akhīhi

34

روزى كه آدمى فرار مى‌كند، از برادرش


Wa 'Ummihi Wa 'Abīhi

35

و از مادر و پدرش


Wa Şāĥibatihi Wa Banīhi

36

و از همسر و فرزندانش


Likulli Amri'in Minhum Yawma'idhin Sha'nun Yughnīhi

37

در آن روز هركسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‌كند [تا جايى كه نمى‌گذارد به چيز ديگرى بپردازد.]


Wujūhun Yawma'idhin Musfirahun

38

در آن روز چهره‌هايى درخشان و نورانى است


Đāĥikatun Mustabshirahun

39

خندان و خوشحال


Wa Wujūhun Yawma'idhin `Alayhā Ghabarahun

40

و در آن روز چهره‌هايى است كه بر آنان غبار نشسته


Tarhaquhā Qatarahun

41

[و] سياهى و تاريكى آنان را فرا گرفته است؛


'Ūlā'ika Humu Al-Kafaratu Al-Fajarahu

42

آنان همان كافران بد كارند.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان