قرآن عثمان طه

سوره عبس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi `Abasa Wa Tawallá

1

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ چهره درهم كشيد و روى بگردانيد.


'An Jā'ahu Al-'A`má

2

كه چرا آن كور نزد وى آمد.


Wa Mā Yudrīka La`allahu Yazzakká

3

تو چه دانى شايد او در پى پاك شدن باشد.


'Aw Yadhdhakkaru Fatanfa`ahu Adh-Dhikrá

4

و يا در برخورد ناگهان متذكر شده در پى پاك شدن بيفتد.


'Ammā Mani Astaghná

5

اما آنكه توانگرى را به رخ مردم مى‌كشد.


Fa'anta Lahu Taşaddá

6

تو به او روى خوش نشان مى‌دهى.


Wa Mā `Alayka 'Allā Yazzakká

7

فكر مى‌كنى اگر هم پاك نشود مسئول نيستى.


Wa 'Ammā Man Jā'aka Yas`á

8

و اما آنكه شتابان نزد تو آمده.


Wa Huwa Yakhshá

9

در حالى كه از خدا مى‌ترسد.


Fa'anta `Anhu Talahhá

10

تو از او تغافل مى‌كنى.


Kallā 'Innahā Tadhkirahun

11

چنين مكن كه اين قرآن يك تذكر و يادآورى است.


Faman Shā'a Dhakarahu

12

هر كس بخواهد از آن پند گيرد.


Fī Şuĥufin Mukarramahin

13

تذكارى است در صحيفه‌هايى ارجمند.


Marfū`atin Muţahharahin

14

والا و پاكيزه است.


Bi'aydī Safarahin

15

كه بدست سفيرانى نوشته شده.


Kirāmin Bararahin

16

گرامى و نيكو.


Qutila Al-'Insānu Mā 'Akfarahu

17

خدا بكشد انسان را كه چقدر كفرانگر است.


Min 'Ayyi Shay'in Khalaqahu

18

مگر خدا او را از چه خلق كرده كه به خود اجازه كفران مى‌دهد.


Min Nuţfatin Khalaqahu Faqaddarahu

19

مبدأ خلقتش نطفه‌اى بوده كه بعدا او را در ذات و صفات و افعال تقدير نمود.


Thumma As-Sabīla Yassarahu

20

و سپس راه سعادتش را آسان و فراهم كرد.


Thumma 'Amātahu Fa'aqbarahu

21

آن گاه دچار مرگ و سپس داخل قبرش ساخت.


Thumma 'Idhā Shā'a 'Ansharahu

22

و سپس هر وقت بخواهد دوباره زنده‌اش مى‌كند.


Kallā Lammā Yaqđi Mā 'Amarahu

23

آيا انسانى كه خلقت و تدبير و هدايت و مردن و زنده شدنش به دست خدا است شكر او را به جاى آورد؟ نه هرگز بلكه كفر و عصيان ورزيد.


Falyanžuri Al-'Insānu 'Ilá Ţa`āmihi

24

پس انسان بايد به غذاى خود بنگرد.


'Annā Şababnā Al-Mā'a Şabbāan

25

اين ما بوديم كه آب را به كيفيتى كه انسانها خبر ندارند از آسمان فرستاديم.


Thumma Shaqaqnā Al-'Arđa Shaqqāan

26

و سپس زمين را باز به كيفيتى ناگفتنى و به وسيله دانه‌ها شكافتيم.


Fa'anbatnā Fīhā Ĥabbāan

27

و در آن دانه‌ها رويانديم.


Wa `Inabāan Wa Qađbāan

28

و انگور و سبزيجاتى.


Wa Zaytūnāan Wa Nakhlāan

29

و زيتون و نخلى.


Wa Ĥadā'iqa Ghulbāan

30

و باغهاى پر درخت سر به هم كرده‌اى.


Wa Fākihatan Wa 'Abbāan

31

و ميوه و چراگاه.


Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum

32

تا وسيله زندگى شما و حيوانات شما باشد.


Fa'idhā Jā'ati Aş-Şākhkhahu

33

پس وقتى آن صيحه شديد آسمانى بيايد.


Yawma Yafirru Al-Mar'u Min 'Akhīhi

34

و روزى رسد كه هر كس از برادرش هم فرار مى‌كند.


Wa 'Ummihi Wa 'Abīhi

35

و از مادر و پدرش.


Wa Şāĥibatihi Wa Banīhi

36

و از همسر و فرزندانش.


Likulli Amri'in Minhum Yawma'idhin Sha'nun Yughnīhi

37

در آن روز هر كس آن قدر گرفتار است كه به ياد غير خودش نمى‌افتد.


Wujūhun Yawma'idhin Musfirahun

38

در آن روز چهره‌ها دو جورند چهره‌هايى نورانى.


Đāĥikatun Mustabshirahun

39

خندان و خوشحال.


Wa Wujūhun Yawma'idhin `Alayhā Ghabarahun

40

و چهره‌هايى غبارآلود و اندوهبار.


Tarhaquhā Qatarahun

41

كه ظلمت و كدورت از آن مى‌بارد.


'Ūlā'ika Humu Al-Kafaratu Al-Fajarahu

42

آنان همين كافران فاجرند.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان