قرآن عثمان طه

سوره عبس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi `Abasa Wa Tawallá

1

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ چهره درهم كشيد و روى برتافت،


'An Jā'ahu Al-'A`má

2

(بخاطر) اينكه نابينا به سراغ او آمد.


Wa Mā Yudrīka La`allahu Yazzakká

3

و چه چيز تو را آگاه مى‌كند؟ شايد او رشد يابد [و پاك شود]،


'Aw Yadhdhakkaru Fatanfa`ahu Adh-Dhikrá

4

يا متذكر گردد پس يادآورى او را سود بخشد.


'Ammā Mani Astaghná

5

اما كسى كه توانگرى نمايد،


Fa'anta Lahu Taşaddá

6

پس تو به او روى مى‌آورى،


Wa Mā `Alayka 'Allā Yazzakká

7

در حالى كه [پاك نشدن و] رشد نيافتن او، ايرادى بر تو نيست.


Wa 'Ammā Man Jā'aka Yas`á

8

و اما كسى كه با كوشش به سراغ تو مى‌آيد،


Wa Huwa Yakhshá

9

در حالى كه او مى‌هراسد،


Fa'anta `Anhu Talahhá

10

پس تو از او (غافل مى‌گردى و به ديگرى) سرگرم مى‌شوى.


Kallā 'Innahā Tadhkirahun

11

هرگز چنين نيست (كه روش تو اينگونه باشد) در حقيقت آن (آيات) يادآورى است،


Faman Shā'a Dhakarahu

12

و هر كس بخواهد آن را به ياد آورد.


Fī Şuĥufin Mukarramahin

13

(در حالى كه اين آيات) در كتاب‌هاى ارجمند،


Marfū`atin Muţahharahin

14

بلند مرتبه پاكيزه،


Bi'aydī Safarahin

15

در دستان سفيران (و نويسندگان)،


Kirāmin Bararahin

16

ارجمندان نيكوكار (است).


Qutila Al-'Insānu Mā 'Akfarahu

17

كشته باد انسان چقدر او كافر است!


Min 'Ayyi Shay'in Khalaqahu

18

او را از چه چيزى آفريده است؟!


Min Nuţfatin Khalaqahu Faqaddarahu

19

او را از آب اندك سيال آفريد و (اندازه) او را معين كرد.


Thumma As-Sabīla Yassarahu

20

سپس راه (خروج) او را آسان كرد،


Thumma 'Amātahu Fa'aqbarahu

21

سپس او را ميراند و وى را در قبر نهاد،


Thumma 'Idhā Shā'a 'Ansharahu

22

سپس هر گاه بخواهد او را زنده مى‌كند.


Kallā Lammā Yaqđi Mā 'Amarahu

23

هرگز چنين نيست؛ هنوز آنچه را (خدا) به او فرمان داد به پايان نرسانده است.


Falyanžuri Al-'Insānu 'Ilá Ţa`āmihi

24

و انسان بايد به غذايش نظر كند.


'Annā Şababnā Al-Mā'a Şabbāan

25

كه ما آب را با بارشى فرو ريختيم،


Thumma Shaqaqnā Al-'Arđa Shaqqāan

26

سپس زمين را كاملا شكافتيم،


Fa'anbatnā Fīhā Ĥabbāan

27

و در آن دانه (ها) رويانديم،


Wa `Inabāan Wa Qađbāan

28

و (نيز) انگور و سبزى،


Wa Zaytūnāan Wa Nakhlāan

29

و زيتون و درخت خرما،


Wa Ĥadā'iqa Ghulbāan

30

و باغ‌هاى انبوه،


Wa Fākihatan Wa 'Abbāan

31

و ميوه و گياهان چراگاه،


Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum

32

(كه اين) مايه بهره‌مندى براى شما و براى دام‌هاى شماست.


Fa'idhā Jā'ati Aş-Şākhkhahu

33

و هنگامى كه صداى مهيب (رستاخيز) بيايد،


Yawma Yafirru Al-Mar'u Min 'Akhīhi

34

(همان) روزى كه مرد از برادرش مى‌گريزد،


Wa 'Ummihi Wa 'Abīhi

35

و (نيز از) مادرش و پدرش،


Wa Şāĥibatihi Wa Banīhi

36

و (همسر) همراهش و پسرانش؛


Likulli Amri'in Minhum Yawma'idhin Sha'nun Yughnīhi

37

در آن روز براى هر مردى از آنان كارى (و حالى) است كه او را (از ديگران باز مى‌دارد و) دفع مى‌كند!


Wujūhun Yawma'idhin Musfirahun

38

چهره‌هايى كه در آن روز درخشان است،


Đāĥikatun Mustabshirahun

39

خندان [و] شادمان است.


Wa Wujūhun Yawma'idhin `Alayhā Ghabarahun

40

و چهره‌هايى كه در آن روز غبارى بر آن است،


Tarhaquhā Qatarahun

41

سياهى آن را مى‌پوشاند.


'Ūlā'ika Humu Al-Kafaratu Al-Fajarahu

42

فقط آنان كافران [و] بدكارانند.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان