قرآن عثمان طه

سوره عبس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi `Abasa Wa Tawallá

1

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ چهره در هم كشيد و روى برتافت ...


'An Jā'ahu Al-'A`má

2

از اينكه نابينايى به سراغ او آمده بود!


Wa Mā Yudrīka La`allahu Yazzakká

3

تو چه مى‌دانى شايد او پاكى و تقوا پيشه كند،


'Aw Yadhdhakkaru Fatanfa`ahu Adh-Dhikrá

4

يا متذكر گردد و اين تذكر به حال او مفيد باشد!


'Ammā Mani Astaghná

5

اما آن كس كه توانگر است،


Fa'anta Lahu Taşaddá

6

تو به او روى مى‌آورى،


Wa Mā `Alayka 'Allā Yazzakká

7

در حالى كه اگر او خود را پاك نسازد، چيزى بر تو نيست!


Wa 'Ammā Man Jā'aka Yas`á

8

اما كسى كه به سراغ تو مى‌آيد و كوشش مى‌كند،


Wa Huwa Yakhshá

9

و از خدا ترسان است،


Fa'anta `Anhu Talahhá

10

تو از او غافل مى‌شوى!


Kallā 'Innahā Tadhkirahun

11

هرگز چنين نيست كه آنها مى‌پندارند؛ اين (قرآن) تذكر و يادآورى است،


Faman Shā'a Dhakarahu

12

و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد!


Fī Şuĥufin Mukarramahin

13

در الواح پرارزشى ثبت است،


Marfū`atin Muţahharahin

14

الواحى والا قدر و پاكيزه،


Bi'aydī Safarahin

15

به دست سفيرانى است


Kirāmin Bararahin

16

والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار!


Qutila Al-'Insānu Mā 'Akfarahu

17

مرگ بر اين انسان، چقدر كافر و ناسپاس است!


Min 'Ayyi Shay'in Khalaqahu

18

(خداوند) او را از چه چيز آفريده است؟!


Min Nuţfatin Khalaqahu Faqaddarahu

19

او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت،


Thumma As-Sabīla Yassarahu

20

سپس راه را براى او آسان كرد،


Thumma 'Amātahu Fa'aqbarahu

21

بعد او را ميراند و در قبر پنهان نمود،


Thumma 'Idhā Shā'a 'Ansharahu

22

سپس هر گاه بخواهد او را زنده مى‌كند!


Kallā Lammā Yaqđi Mā 'Amarahu

23

چنين نيست كه او مى‌پندارد؛ او هنوز آنچه را (خدا) فرمان داده، اطاعت نكرده است!


Falyanžuri Al-'Insānu 'Ilá Ţa`āmihi

24

انسان بايد به غذاى خويش (و آفرينش آن) بنگرد!


'Annā Şababnā Al-Mā'a Şabbāan

25

ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم،


Thumma Shaqaqnā Al-'Arđa Shaqqāan

26

سپس زمين را از هم شكافتيم،


Fa'anbatnā Fīhā Ĥabbāan

27

و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم،


Wa `Inabāan Wa Qađbāan

28

و انگور و سبزى بسيار،


Wa Zaytūnāan Wa Nakhlāan

29

و زيتون و نخل فراوان،


Wa Ĥadā'iqa Ghulbāan

30

و باغهاى پردرخت،


Wa Fākihatan Wa 'Abbāan

31

و ميوه و چراگاه،


Matā`āan Lakum Wa Li'an`āmikum

32

تا وسيله‌اى براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان باشد!


Fa'idhā Jā'ati Aş-Şākhkhahu

33

هنگامى كه آن صداى مهيب [صيحه رستاخيز] بيايد، (كافران در اندوه عميقى فرومى‌روند)!


Yawma Yafirru Al-Mar'u Min 'Akhīhi

34

در آن روز كه انسان از برادر خود مى‌گريزد،


Wa 'Ummihi Wa 'Abīhi

35

و از مادر و پدرش،


Wa Şāĥibatihi Wa Banīhi

36

و زن و فرزندانش؛


Likulli Amri'in Minhum Yawma'idhin Sha'nun Yughnīhi

37

در آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملا به خود مشغول مى‌سازد!


Wujūhun Yawma'idhin Musfirahun

38

چهره‌هايى در آن روز گشاده و نورانى است،


Đāĥikatun Mustabshirahun

39

خندان و مسرور است؛


Wa Wujūhun Yawma'idhin `Alayhā Ghabarahun

40

و صورتهايى در آن روز غبارآلود است،


Tarhaquhā Qatarahun

41

و دود تاريكى آنها را پوشانده است،


'Ūlā'ika Humu Al-Kafaratu Al-Fajarahu

42

آنان همان كافران فاجرند!


قاری
ترجمه گویا
انصاریان