بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلاً أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنيٰ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

بنام خداى رحمان رحيم؛ سپاس خدا را، كه آفريننده آسمانها و زمين و به وجود آورنده ملائكه است كه داراى بالهاى دو تا دو تا، سه تا سه تا، و چهار تا چهار تا هستند در خلقت آنچه بخواهد زياد مى‌كند كه خدا بر هر چيز تواناست.

ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

خدا آنچه از رحمت براى مردم بگشايد، مانع شونده ندارد و آنچه مانع شود، رها كننده‌اى جز او نخواهد داشت، او توانا و حكيم است.

يا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنّيٰ تُؤْفَكُونَ

اى مردم ياد آوريد نعمت خدا را، آيا خالقى جز خدا هست كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ جز او معبودى نيست پس به كجا بر مى‌گرديد؟!!

وَ إِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ وَ إِلَي اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ

پيامبر: اگر تو را تكذيب مى‌كنند (باكى نيست) كه پيامبرانى پيش از تو نيز تكذيب شده‌اند، كارها به خدا بر مى‌گردد.

يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ لا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ

اى مردم: وعده خدا حق است زندگى دنيا فريبتان ندهد، فريبكار شما را به خدا جرى نكند.

إِنَّ الشَّيْطانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّما يَدْعُوا حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِيرِ

شيطان دشمن شماست، او را دشمن بدانيد، جز اين نيست كه او حزب خودش را مى‌خواند تا اهل آتش باشند.

الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ

كسانى كه كفر آورده‌اند، آنها راست عذابى سخت و كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، آمرزش و پاداش بزرگ مال آنهاست.

أَ فَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَناً فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ فَلا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَراتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما يَصْنَعُونَ

آيا آنكه عمل بدش براى او مزين شده و آن را خوب ديده (مانند كسى است كه چنين نيست؟) خدا هر كه را بخواهد گمراه مى‌كند و هر كه را بخواهد به سوى خود هدايت مى‌نمايد، وجود تو به علت اندوه بر آنان تلف نشود، خدا به آنچه مى‌كنند داناست.

وَ اللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّياحَ فَتُثِيرُ سَحاباً فَسُقْناهُ إِليٰ بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها كَذٰلِكَ النُّشُورُ

خدا آنست كه: بادها را مى‌فرستد، بادها ابر را حركت مى‌دهند، ابر را به سوى ديار مرده سوق مى‌دهيم و با آن، زمين مرده را زنده مى‌كنيم، برخاستن از قبرها چنين است.

مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَ الَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئاتِ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ وَ مَكْرُ أُولئِكَ هُوَ يَبُورُ

هر كه عزت بخواهد، همه عزت خاص خداست، كلمه‌هاى پاك به سوى او بالا مى‌رود و عمل صالح آنها را بالا مى‌برد، كسانى كه كارهاى بد انجام مى‌دهند، براى آنها عذاب شديدى هست، و مكرشان بى‌اثر مى‌شود.

وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْواجاً وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثيٰ وَ لا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ ما يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَ لا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتابٍ إِنَّ ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ

خدا شما را از خاكى آفريد، سپس از نطفه‌اى و سپس مؤنث و مذكرتان گردانيد. هيچ مؤنثى بار بر نمى‌دارد و نمى‌گذارد مگر با علم خدا، هيچ عمر كننده‌اى عمر نمى‌كند و از عمر كسى ناقص نمى‌شود مگر آنكه در كتابى است اين بر خدا آسان است.

وَ ما يَسْتَوِي الْبَحْرانِ هٰذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هٰذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ مِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْماً طَرِيًّا وَ تَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَها وَ تَرَي الْفُلْكَ فِيهِ مَواخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

دو دريا مساوى نيستند، اين شيرين و گوارا و آبش نوشيدنى است و اين شور و تلخ است، از هر دو گوشت تازه مى‌خوريد و زيور خارج مى‌كنيد و مى‌پوشيد كشتيها را مى‌بينى كه در آن جارى هستند، تا از فضل خدا روزى بطلبيد و تا خدا را شكر كنيد.

يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّي ذٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ ما يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ

شب را به روز و روز را به شب داخل مى‌كند آفتاب و ماه را مسخر كرده، همه براى مدتى روانند. آن خدا پروردگار شماست، حكومت خاص اوست آنان كه جز خدا مى‌خوانند مالك هيچ چيز نيستند.

إِنْ تَدْعُوهُمْ لا يَسْمَعُوا دُعاءَكُمْ وَ لَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجابُوا لَكُمْ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ وَ لا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ

اگر آنها را بخوانيد، صداى شما را نمى‌شنوند و اگر مى‌شنيدند اجابت نمى‌كردند و روز قيامت به مشرك بودن شما كافر مى‌شوند، كسى مانند دانا به تو خبر نمى‌دهد.

يا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَي اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ

اى مردم شما به خدا محتاجيد، اما خدا بى‌نياز و پسنديده است.

إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ

اگر بخواهد شما را مى‌برد و مخلوق جديدى مى‌آورد.

وَ ما ذٰلِكَ عَلَي اللَّهِ بِعَزِيزٍ

اينكار بر خدا دشوار نيست.

وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْريٰ وَ إِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِليٰ حِمْلِها لا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبيٰ إِنَّما تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ مَنْ تَزَكَّيٰ فَإِنَّما يَتَزَكَّيٰ لِنَفْسِهِ وَ إِلَي اللَّهِ الْمَصِيرُ

هيچ نفس گناهكارى، گناه ديگرى را به عهده نمى‌گيرد و اگر گناهكارى، ديگرى را به حمل بار گناهش بخواند. چيزى از آن برداشته نمى‌شود هر چند كه دعوت شده، از اقربا باشد، تو فقط كسانى را مى‌ترسانى كه در غيب از پروردگارشان مى‌ترسند و نماز را به پا مى‌دارند، هر كه پاك شود به نفع خويش بوده و برگشت به سوى خداست.

وَ ما يَسْتَوِي الْأَعْميٰ وَ الْبَصِيرُ

كور و بينا با هم برابر نمى‌شوند.

وَ لَا الظُّلُماتُ وَ لَا النُّورُ

و نه ظلمتها و نور.

وَ لَا الظِّلُّ وَ لَا الْحَرُورُ

و نه سايه و هواى گرم.

وَ ما يَسْتَوِي الْأَحْياءُ وَ لَا الْأَمْواتُ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَنْ يَشاءُ وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُورِ

و برابر نمى‌شود زندگان و مردگان، خدا هر كه را بخواهد شنوا مى‌كند، تو كسانى را كه در قبور هستند شنوا نتوانى كرد.

إِنْ أَنْتَ إِلَّا نَذِيرٌ

تو فقط انذار كننده‌اى.

إِنَّا أَرْسَلْناكَ بِالْحَقِّ بَشِيراً وَ نَذِيراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلا فِيها نَذِيرٌ

ما تو را به حق بشير و نذير فرستاده‌ايم، هيچ امتى نيست مگر اينكه در آن انذار كننده‌اى گذشته است.

وَ إِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ وَ بِالزُّبُرِ وَ بِالْكِتابِ الْمُنِيرِ

اگر تو را تكذيب كنند، پيشينيان نيز تكذيب كرده‌اند، پيامبران آنها بر ايشان معجزه و حكمت و كتاب روشنگر آوردند.

ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَكَيْفَ كانَ نَكِيرِ

سپس كافران را به عذاب گرفتم (ديدى) عذاب من چگونه بود؟!

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ ثَمَراتٍ مُخْتَلِفاً أَلْوانُها وَ مِنَ الْجِبالِ جُدَدٌ بِيضٌ وَ حُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُها وَ غَرابِيبُ سُودٌ

آيا ندانسته‌اى كه خدا از آسمان آب (مباركى) نازل كرد، با آن آب ميوه‌هايى بيرون آورديم كه رنگهاى آنها مختلف است، و از كوه‌ها قطعه‌هايى آفريديم كه سفيد و سرخ به الوان مختلفند و سياه تند.

وَ مِنَ النَّاسِ وَ الدَّوَابِّ وَ الْأَنْعامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ كَذٰلِكَ إِنَّما يَخْشَي اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ

و از انسانها و جنبنده‌ها و چهارپايان نيز به رنگهاى مختلف (آفريديم) از خدا فقط بندگان دانايش مى‌ترسند، خدا توانا و آمرزنده است.

إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ

كسانى كه كتاب خدا را تلاوت مى‌كنند و نماز را اقامه مى‌نمايند و از آنچه روزيشان داده‌ايم نهان و آشكار انفاق مى‌كنند، تجارتى را مى‌دارند كه كساد ندارد.

لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ

تا خدا پاداششان را به طور كامل بدهد، و از اكرام خويش بيافزايد كه او آمرزنده و پاداش دهنده است.

وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبادِهِ لَخَبِيرٌ بَصِيرٌ

آنچه از كتاب به تو وحى كرده‌ايم، حق است و تصديق كننده كتابهاى پيشين مى‌باشد خدا دانا و بيناست.

ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذٰلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الْكَبِيرُ

سپس كتاب را به منتخبين از بندگان خويش ارث گذاشتيم، بعضى از آنها به نفس خويش ظالمند و بعضى ميانه رو و بعضى سابق بخيرات به اذن خدا، آنست فضل بزرگ.

جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فِيها حَرِيرٌ

(براى آنهاست) بهشتهاى خلود كه داخل مى‌شوند، در آن با دستبندهايى از طلاى بخصوص و مرواريد، زينت شوند، لباسشان نازك است.

وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ

گويند حمد خدا را كه اندوه را از ما برد پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنده است.

الَّذِي أَحَلَّنا دارَ الْمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا يَمَسُّنا فِيها نَصَبٌ وَ لا يَمَسُّنا فِيها لُغُوبٌ

خدايى كه ما را از فضل خويش در خانه جاودانى داخل كرده كه در آن نه رنجى به ما مى‌رسد و نه خستگى.

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ نارُ جَهَنَّمَ لا يُقْضيٰ عَلَيْهِمْ فَيَمُوتُوا وَ لا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذابِها كَذٰلِكَ نَجْزِي كُلَّ كَفُورٍ

آنان كه كافر شده‌اند، آتش جهنم خاص آنهاست. حكم نمى‌شود تا بميرند و از عذابش چيزى كم نمى‌شود. همه كفر پيشگان را اين چنين عذاب مى‌كنيم.

وَ هُمْ يَصْطَرِخُونَ فِيها رَبَّنا أَخْرِجْنا نَعْمَلْ صالِحاً غَيْرَ الَّذِي كُنَّا نَعْمَلُ أَ وَ لَمْ نُعَمِّرْكُمْ ما يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَنْ تَذَكَّرَ وَ جاءَكُمُ النَّذِيرُ فَذُوقُوا فَما لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ

آنها در آتش ضجه مى‌كشند: پروردگارا ما را خارج كن. تا عمل خوب كنيم غير از آنچه مى‌كرديم. آيا شما را زندگى نداديم به قدرى كه اهل پند در آن پند مى‌گرفت؟ به شما انذار كننده آمده پس بچشيد، ظالمان را يارى نيست.

إِنَّ اللَّهَ عالِمُ غَيْبِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ

خدا داناى نهان آسمانها و زمين است او به مكنونات سينه‌ها آگاه است.

هُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلائِفَ فِي الْأَرْضِ فَمَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ وَ لا يَزِيدُ الْكافِرِينَ كُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلَّا مَقْتاً وَ لا يَزِيدُ الْكافِرِينَ كُفْرُهُمْ إِلَّا خَساراً

اوست كه شما را جانشينان زمين كرده است هر كس كافر شود، كفرش بر عليه اوست كافران را كفرشان جز غضب خداوند نيافزايد، كافران را كفرشان جز خسران نيافزايد.

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ شُرَكاءَكُمُ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ أَمْ آتَيْناهُمْ كِتاباً فَهُمْ عَليٰ بَيِّنَةٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ يَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً إِلَّا غُرُوراً

بگو: خبر دهيد از معبودهايى كه جز خدا مى‌خوانيد، نشان دهيد چه چيز از زمين را آفريده‌اند؟ يا آنها را در آسمانها شركتى است؟! يا به آنها كتابى داده‌ايم كه از آن دليلى بر شرك دارند؟! بلكه ظالمان بعضى بعضى را جز فريب وعده نمى‌دهند.

إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا إِنْ أَمْسَكَهُما مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً

خدا آسمانها و زمين را نگاه مى‌دارد از اينكه متلاشى شوند، و اگر مشرف به متلاشى شدن شوند جز خدا كسى نتواند نگاه دارد، خدا بردبار و آمرزنده است.

وَ أَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَهُمْ نَذِيرٌ لَيَكُونُنَّ أَهْديٰ مِنْ إِحْدَي الْأُمَمِ فَلَمَّا جاءَهُمْ نَذِيرٌ ما زادَهُمْ إِلَّا نُفُوراً

به خدا قسم خوردند، قسمى محكم، كه اگر براى آنها پيامبرى آيد، يكى از هدايت يافته‌ترين امتها مى‌شوند، پس چون پيامبرى به آنها آمد، جز نفرت بر آنها نيافزود.

اسْتِكْباراً فِي الْأَرْضِ وَ مَكْرَ السَّيِّئِ وَ لا يَحِيقُ الْمَكْرُ السَّيِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِينَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً

به علت استكبار و حيله بد، با آنكه حيله بد جز حيله‌گر را احاطه نمى‌كند، آيا انتظار دارند مگر طريقه گذشتگان را؟ پس در طريقه خدا تغييرى نمى‌يابى و در طريقه خدا هرگز انتقالى نمى‌يابى.

أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ كانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِنْ شَيْءٍ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ إِنَّهُ كانَ عَلِيماً قَدِيراً

آيا در زمين سفر نكرده‌اند تا بنگرند چگونه شد عاقبت آنان كه پيش از آنها بودند و از مكيان قويتر بودند، چيزى در آسمانها و زمين، خدا را عاجز نتواند كرد خدا دانا و تواناست.

وَ لَوْ يُؤاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِما كَسَبُوا ما تَرَكَ عَليٰ ظَهْرِها مِنْ دَابَّةٍ وَ لٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي فَإِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِعِبادِهِ بَصِيراً

اگر خدا مردم را در مقابل عملشان مؤاخذه مى‌كرد در روى زمين جنبنده‌اى نمى‌گذاشت ليكن آنها را تا رسيدن وقت معين به تأخير مى‌اندازد و چون اجلشان بيايد خدا به بندگان خويش بيناست.