بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ جَاعِلِ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ رُسُلًا أُوْلِيٓ أَجۡنِحَةٖ مَّثۡنَىٰ وَ ثُلَٰثَ وَ رُبَٰعَ يَزِيدُ فِي ٱلۡخَلۡقِ مَا يَشَآءُ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ ستايش مخصوص خدايى است كه شكافنده (و آفريننده) آسمان‌ها و زمين است؛ (و) فرشتگان را فرستادگانى قرار داد كه داراى بال‌هاى دو دو و سه سه و چهار چهار هستند؛ آنچه را مى‌خواهد در آفرينش مى‌افزايد، (چرا) كه خدا بر هر چيزى تواناست.

مَّا يَفۡتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحۡمَةٖ فَلَا مُمۡسِكَ لَهَا وَ مَا يُمۡسِكۡ فَلَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

خدا هر چه از رحمت براى مردم بگشايد، پس هيچ بازدارنده‌اى براى آن نيست، و هر چه را بازدارد، پس هيچ رها كننده‌اى بعد از او برايش نيست؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ هَلۡ مِنۡ خَٰلِقٍ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ

اى مردم! نعمت خدا را بر (خود) تان ياد كنيد؛ آيا هيچ آفريننده‌اى جز خدا هست كه شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟! هيچ معبودى جز او نيست؛ پس چگونه (از حق) بازگردانده مى‌شويد؟!

وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدۡ كُذِّبَتۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ

و اگر تو را تكذيب كنند پس بيقين فرستادگان پيش از تو (نيز) تكذيب شدند، و [همه‌] كارها فقط به سوى خدا بازگردانده مى‌شوند.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَ لَا يَغُرَّنَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ

اى مردم بيقين وعده خدا حق است؛ پس هرگز زندگى پست [دنيا] شما را نفريبد، و هرگز (شيطان) حيله‌گر شما را نسبت به (آمرزش) خدا فريب ندهد.

إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمۡ عَدُوّٞ فَٱتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا يَدۡعُواْ حِزۡبَهُۥ لِيَكُونُواْ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ

در حقيقت شيطان دشمنى براى شماست، پس (شما نيز) او را دشمن گيريد؛ (او) حزبش را فرا مى‌خواند تا فقط از اهل شعله فروزان (آتش) شوند.

ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَ أَجۡرٞ كَبِيرٌ

كسانى كه كفر ورزيدند، براى آنان عذاب شديدى است؛ و كسانى كه ايمان آوردند و [كارهاى‌] شايسته انجام دادند، براى آنان آمرزش و پاداش بزرگى است.

أَفَمَن زُيِّنَ لَهُۥ سُوٓءُ عَمَلِهِۦ فَرَءَاهُ حَسَنٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ فَلَا تَذۡهَبۡ نَفۡسُكَ عَلَيۡهِمۡ حَسَرَٰتٍ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِمَا يَصۡنَعُونَ

و آيا كسى كه بدى كردارش براى او آراسته شده است و آن را نيكو مى‌بيند (همانند كسى است كه واقع را آنچنان كه هست مى‌بيند)؟! پس در واقع خدا هر كس را (بخاطر اعمالش) بخواهد در گمراهى وانهد، و هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) راهنمايى كند؛ پس بخاطر حسرت‌ها (ى گوناگون) بر آنان جانت (از دست) نرود؛ كه خدا به آنچه با زيركى انجام مى‌دهند داناست.

وَ ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ ٱلرِّيَٰحَ فَتُثِيرُ سَحَابٗا فَسُقۡنَٰهُ إِلَىٰ بَلَدٖ مَّيِّتٖ فَأَحۡيَيۡنَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا كَذَٰلِكَ ٱلنُّشُورُ

و خدا كسى است كه بادها را فرستاد و (بادها) ابرى را بر مى‌انگيزند، و آن را به سوى سرزمين مرده رانديم، و بوسيله آن، زمين را پس از مردنش زنده مى‌كنيم؛ زنده كردن (مردگان نيز) اينچنين است.

مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيۡهِ يَصۡعَدُ ٱلۡكَلِمُ ٱلطَّيِّبُ وَ ٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ يَرۡفَعُهُۥ وَ ٱلَّذِينَ يَمۡكُرُونَ ٱلسَّيِّ‍َٔاتِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَكۡرُ أُوْلَٰٓئِكَ هُوَ يَبُورُ

كسى كه همواره عزت مى‌خواهد، پس (از خدا بخواهد، چرا كه) همه عزت فقط از آن خداست؛ سخنان پاكيزه فقط به سوى او بالا مى‌رود، و كار شايسته آن را بالا مى‌برد؛ و كسانى كه فريبكارى بد مى‌كنند براى آنان عذاب شديدى است و فريب آنان خود هلاك مى‌گردد.

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٖ ثُمَّ مِن نُّطۡفَةٖ ثُمَّ جَعَلَكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَ مَا تَحۡمِلُ مِنۡ أُنثَىٰ وَ لَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلۡمِهِۦ وَ مَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٖ وَ لَا يُنقَصُ مِنۡ عُمُرِهِۦٓ إِلَّا فِي كِتَٰبٍ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ

و خدا شما را از خاكى آفريد، سپس از آب اندك سيال، سپس شما را به صورت جفت‌هايى قرار داد؛ و هيچ ماده‌اى باردار نمى‌شود و نمى‌زايد مگر به علم او، و هيچ كهنسالى عمر طولانى نمى‌كند، و از عمرش كاسته نمى‌شود، مگر اينكه در كتاب (علم الهى ثبت) است؛ در حقيقت آن (كارها) بر خدا آسان است.

وَ مَا يَسۡتَوِي ٱلۡبَحۡرَانِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ سَآئِغٞ شَرَابُهُۥ وَ هَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞ وَ مِن كُلّٖ تَأۡكُلُونَ لَحۡمٗا طَرِيّٗا وَ تَسۡتَخۡرِجُونَ حِلۡيَةٗ تَلۡبَسُونَهَا وَ تَرَى ٱلۡفُلۡكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

و دو دريا يكسان نيستند: اين (يكى) خوشى گوار [و] نوشيدنش گواراست، و آن (ديگرى) شور تلخ است؛ و از هر (دو) گوشت تازه مى‌خوريد و زيورى كه آن را مى‌پوشيد بيرون مى‌آوريد؛ و كشتى‌ها را در آن (آب) شكافنده مى‌بينى، تا از بخشش او بهره جوييد؛ و تا شايد شما سپاسگزارى كنيد.

يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ سَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَ ٱلۡقَمَرَ كُلّٞ يَجۡرِي لِأَجَلٖ مُّسَمّٗى ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ لَهُ ٱلۡمُلۡكُ وَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مَا يَمۡلِكُونَ مِن قِطۡمِيرٍ

(خدا) شب را در روز وارد مى‌كند، و روز را در شب وارد مى‌كند، و (منافع) خورشيد و ماه را مسخر ساخته، در حالى كه هر كدام تا سرآمد معينى روانند؛ اين خدا، پروردگار شماست؛ فرمانروايى تنها از آن اوست؛ و كسانى را كه جز او مى‌خوانيد (و مى‌پرستيد) مالك هيچ پوست هسته خرمايى نيستند.

إِن تَدۡعُوهُمۡ لَا يَسۡمَعُواْ دُعَآءَكُمۡ وَ لَوۡ سَمِعُواْ مَا ٱسۡتَجَابُواْ لَكُمۡ وَ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُونَ بِشِرۡكِكُمۡ وَ لَا يُنَبِّئُكَ مِثۡلُ خَبِيرٖ

اگر آن (معبود) ان را بخوانيد (صدا و) دعاى شما را نمى‌شنوند، و اگر (بر فرض) مى‌شنيدند (دعاى) شما را نمى‌پذيرفتند؛ و روز رستاخيز، شرك (و پرستش) شما را منكر مى‌شوند؛ و (هيچ كس) مانند (خداى) آگاه، تو را با خبر نمى‌سازد.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ أَنتُمُ ٱلۡفُقَرَآءُ إِلَى ٱللَّهِ وَ ٱللَّهُ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ

اى مردم! شما به خدا نيازمنديد، و فقط خدا توانگر [و] ستوده است.

إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَ يَأۡتِ بِخَلۡقٖ جَدِيدٖ

اگر بخواهد شما را (از ميان) مى‌برد و آفرينش جديدى مى‌آورد؛

وَ مَا ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ بِعَزِيزٖ

و اين (كار) بر خدا سخت نيست.

وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰ وَ إِن تَدۡعُ مُثۡقَلَةٌ إِلَىٰ حِمۡلِهَا لَا يُحۡمَلۡ مِنۡهُ شَيۡءٞ وَ لَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰٓ إِنَّمَا تُنذِرُ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَ أَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ مَن تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفۡسِهِۦ وَ إِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ

و هيچ بار بردارى بار سنگين (گناه) ديگرى را بر نمى‌دارد؛ و اگر گرانبارى، (ديگرى را،) براى (برداشتن) بار (گناه) ش بخواند، هيچ چيزى از آن برداشته نمى‌شود، و گرچه از نزديكان (او) باشد. (تو) فقط كسانى را هشدار مى‌دهى كه از پروردگارشان در نهان مى‌هراسند، و نماز را برپا مى‌دارند؛ و كسى كه خود را رشد دهد [و پاك نمايد]، پس فقط براى خودش [پاكى جسته و] رشد نموده است؛ و فرجام (همه شما) فقط به سوى خداست.

وَ مَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَ ٱلۡبَصِيرُ

و نابينا و بينا مساوى نيستند؛

وَ لَا ٱلظُّلُمَٰتُ وَ لَا ٱلنُّورُ

و تاريكى‌ها و نور؛

وَ لَا ٱلظِّلُّ وَ لَا ٱلۡحَرُورُ

و سايه و گرماى آفتاب (مساوى نيستند)؛

وَ مَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَحۡيَآءُ وَ لَا ٱلۡأَمۡوَٰتُ إِنَّ ٱللَّهَ يُسۡمِعُ مَن يَشَآءُ وَ مَآ أَنتَ بِمُسۡمِعٖ مَّن فِي ٱلۡقُبُورِ

و زندگان و مردگان يكسان نيستند. در حقيقت خدا (پيام خود را) به گوش هر كس بخواهد مى‌رساند، و تو ن (مى‌توانى سخن خود را) به گوش كسانى كه در قبرها هستند برسانى.

إِنۡ أَنتَ إِلَّا نَذِيرٌ

تو جز هشدارگرى نيستى.

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ بَشِيرٗا وَ نَذِيرٗا وَ إِن مِّنۡ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٞ

در واقع ما تو را به حق، بشارتگر و هشدارگر فرستاديم؛ و هيچ امتى نبوده مگر آنكه هشدارگرى در آن گذشته است.

وَ إِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ بِٱلزُّبُرِ وَ بِٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُنِيرِ

و اگر تو را تكذيب كنند، پس بتحقيق كسانى كه پيش از آنان بودند (نيز پيامبران خود را) تكذيب كردند؛ در حالى كه فرستادگانشان با دلايل روشن (معجزه آسا) و نوشته‌هاى متين و كتاب روشنى بخش، به سراغ آنان آمدند.

ثُمَّ أَخَذۡتُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ

سپس كسانى را كه كفر ورزيدند گرفتار (مجازات) ساختيم؛ پس انكار [من‌] چگونه بود؟!

أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ ثَمَرَٰتٖ مُّخۡتَلِفًا أَلۡوَٰنُهَا وَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ جُدَدُۢ بِيضٞ وَ حُمۡرٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهَا وَ غَرَابِيبُ سُودٞ

آيا نظر نكرده‌اى كه خدا از آسمان، آبى فرو فرستاد، بوسيله آن محصولاتى كه رنگ‌هايش متفاوت است (از زمين) خارج ساختيم، و از كوه‌ها راه‌ها (و رگه‌ها) ى سپيد و سرخ، كه رنگ‌هايش متفاوت است و سياه سياه (آفريديم)؟!

وَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَ ٱلدَّوَآبِّ وَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ مُخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ كَذَٰلِكَ إِنَّمَا يَخۡشَى ٱللَّهَ مِنۡ عِبَادِهِ ٱلۡعُلَمَٰٓؤُاْ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ

و از مردم و جنبندگان و دام‌ها (انواعى هستند) كه رنگ‌هايشان همانگونه متفاوت است. از ميان بندگان خدا، فقط دانشوران از او هراس دارند؛ [چرا] كه خدا شكست ناپذيرى بسيار آمرزنده است.

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَتۡلُونَ كِتَٰبَ ٱللَّهِ وَ أَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ أَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَ عَلَانِيَةٗ يَرۡجُونَ تِجَٰرَةٗ لَّن تَبُورَ

در حقيقت كسانى كه كتاب خدا را مى‌خوانند [و پيروى مى‌كنند] و نماز را بر پا مى‌دارند، و از آنچه به آنان« روزى »داده‌ايم، پنهانى و آشكارا، (در راه خدا) مصرف مى‌كنند، داد و ستدى بى كساد اميد دارند.

لِيُوَفِّيَهُمۡ أُجُورَهُمۡ وَ يَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦٓ إِنَّهُۥ غَفُورٞ شَكُورٞ

تا (خدا) پاداششان را بطور كامل به آنان بدهد و از بخشش خود براى‌شان بيفزايد؛ [چرا] كه او بسيار آمرزنده [و] بسى سپاسگزار است.

وَ ٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ هُوَ ٱلۡحَقُّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ إِنَّ ٱللَّهَ بِعِبَادِهِۦ لَخَبِيرُۢ بَصِيرٞ

و آنچه از كتاب (قرآن) به سوى تو وحى كرديم فقط حق است، در حالى كه مؤيد (كتاب‌هاى) پيشين است؛ قطعا خدا نسبت به بندگانش آگاه و بيناست.

ثُمَّ أَوۡرَثۡنَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَيۡنَا مِنۡ عِبَادِنَا فَمِنۡهُمۡ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ وَ مِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞ وَ مِنۡهُمۡ سَابِقُۢ بِٱلۡخَيۡرَٰتِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ

سپس كتاب (قرآن) را به كسانى از ميان بندگانمان كه برگزيديم به ارث داديم؛ پس برخى از آنان به خودشان ستم كردند، و برخى از آنان معتدل بودند، و برخى از آنان به رخصت الهى به نيكى‌ها پيشى گيرنده‌اند؛ اين فقط فضيلت بزرگ است.

جَنَّٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٖ وَ لُؤۡلُؤٗا وَ لِبَاسُهُمۡ فِيهَا حَرِيرٞ

(پاداش آنان) بوستان‌هاى (ويژه بهشت) ماندگار است در حالى كه در آنها وارد مى‌شوند، (و) در آنجا با دستبندهايى از طلا و مرواريد آراسته مى‌شوند، و لباس‌هايشان در آنجا حرير است.

وَ قَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِيٓ أَذۡهَبَ عَنَّا ٱلۡحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٞ شَكُورٌ

و مى‌گويند:« ستايش مخصوص خدايى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت؛ قطعا پروردگار ما بسيار آمرزنده [و] بسى سپاسگزار است؛

ٱلَّذِيٓ أَحَلَّنَا دَارَ ٱلۡمُقَامَةِ مِن فَضۡلِهِۦ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٞ وَ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٞ

(همان) كسى كه از بخشش خود ما را در سراى ماندنى جاى داد؛ در حالى كه در آنجا هيچ رنج (جسمى) به ما نمى‌رسد، و (نيز) در آنجا هيچ خستگى (روحى) به ما نمى‌رسد. »

وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَهُمۡ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقۡضَىٰ عَلَيۡهِمۡ فَيَمُوتُواْ وَ لَا يُخَفَّفُ عَنۡهُم مِّنۡ عَذَابِهَا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي كُلَّ كَفُورٖ

و كسانى كه كفر ورزيدند، آتش جهنم براى آنهاست؛ (حكم) پايان (عمر) شان داده نمى‌شود تا بميرند، و عذاب آن (جهنم) از آنان كاسته نمى‌شود؛ اين گونه هر (انسان) بسيار ناسپاس را كيفر مى‌دهيم.

وَ هُمۡ يَصۡطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا نَعۡمَلۡ صَٰلِحًا غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُ أَ وَ لَمۡ نُعَمِّرۡكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَ جَآءَكُمُ ٱلنَّذِيرُ فَذُوقُواْ فَمَا لِلظَّٰلِمِينَ مِن نَّصِيرٍ

و آن (دوزخي) ان در آنجا فرياد مى‌زنند:« [اى‌] پروردگار ما! ما را بيرون آور تا [كار] شايسته‌اى انجام دهيم غير از آنچه همواره انجام مى‌داديم ». و (در پاسخ به آنان گفته مى‌شود:) آيا شما را چندان عمر نداديم كه هر كس تذكرپذير است در آن (مدت) متذكر شود، و هشدارگر (ى از پيامبران) به سراغ شما نيامد؟! پس (عذاب را) بچشيد و هيچ ياورى براى ستمكاران نيست!

إِنَّ ٱللَّهَ عَٰلِمُ غَيۡبِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

در حقيقت خدا داناى نهان آسمان‌ها و زمين است كه او به (اسرار) درون سينه‌ها داناست.

هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَٰٓئِفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَمَن كَفَرَ فَعَلَيۡهِ كُفۡرُهُۥ وَ لَا يَزِيدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ كُفۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ إِلَّا مَقۡتٗا وَ لَا يَزِيدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ كُفۡرُهُمۡ إِلَّا خَسَارٗا

او كسى است كه شما را جانشينانى در زمين قرارداد؛ و هر كس كفر ورزد، كفرش بر [زيان‌] اوست، و كافران را كفرشان در نزد پروردگار آنان جز كنيه نمى‌افزايد، و (نيز) كفرشان جز زيان بر كافران نمى‌افزايد.

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ شُرَكَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُواْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ لَهُمۡ شِرۡكٞ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا فَهُمۡ عَلَىٰ بَيِّنَتٖ مِّنۡهُ بَلۡ إِن يَعِدُ ٱلظَّٰلِمُونَ بَعۡضُهُم بَعۡضًا إِلَّا غُرُورًا

بگو:« به من بنمايانيد، آيا به نظر شما (معبودان و) شريكانتان كه جز خدا مى‌خوانيد (و مى‌پرستيد) چه چيزى از زمين را آفريده‌اند، بلكه آيا آنان شركتى در (آفرينش و مالكيت) آسمان‌ها داشته‌اند؟! بلكه آيا به آنان كتابى داده‌ايم و آنان دليل روشنى از آن (براى شرك خود) دارند؟! »بلكه ستمكاران برخى آنان به برخى (ديگر) جز فريب، وعده نمى‌دهند.

إِنَّ ٱللَّهَ يُمۡسِكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ أَن تَزُولَا وَ لَئِن زَالَتَآ إِنۡ أَمۡسَكَهُمَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦٓ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورٗا

در حقيقت خدا (أجرام) آسمان‌ها و زمين را نگاه مى‌دارد تا مبادا (از مسير منحرف و) فنا شوند و اگر در (آستانه) فنا قرار گيرند، هيچ كس بعد از او آنها را نگاه نمى‌دارد؛ كه او بردبارى بسيار آمرزنده است.

وَ أَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ لَّيَكُونُنَّ أَهۡدَىٰ مِنۡ إِحۡدَى ٱلۡأُمَمِ فَلَمَّا جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ مَّا زَادَهُمۡ إِلَّا نُفُورًا

و با شديدترين سوگندهايشان به خدا قسم خوردند كه اگر هشدارگرى (از پيامبران) به سراغ آنان آيد، قطعا از هر يك از امت‌ها (ى ديگر) ره‌يافته‌تر شوند؛ و (لى) هنگامى كه هشدارگرى به سراغ آنان آمد جز نفرت بر آنان نيفزود.

ٱسۡتِكۡبَارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَكۡرَ ٱلسَّيِّيِٕ وَ لَا يَحِيقُ ٱلۡمَكۡرُ ٱلسَّيِّئُ إِلَّا بِأَهۡلِهِۦ فَهَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ ٱلۡأَوَّلِينَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَحۡوِيلًا

(اين نفرت) به خاطر استكبار در زمين و فريب بد (آنان) بود، و فريب بد جز گريبان گير اهلش نمى‌شود و آيا جز روش (و سرنوشت) پيشينان را انتظار دارد؟! و براى روش (و قانون) خدا هيچ دگرگونى نخواهى يافت، و هيچ تغييرى براى روش (و قانون) خدا نخواهى يافت.

أَ وَ لَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَ كَانُوٓاْ أَشَدَّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗ وَ مَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعۡجِزَهُۥ مِن شَيۡءٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ لَا فِي ٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ كَانَ عَلِيمٗا قَدِيرٗا

و آيا در زمين گردش نكردند تا بنگرند چگونه بوده است فرجام كسانى كه پيش از آنان بودند؟! در حالى كه از آنان نيرومندتر بودند، و هيچ چيز در آسمان‌ها و در زمين هرگز خدا را عاجزش نمى‌كند؛ [چرا] كه او داناى تواناست.

وَ لَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِمَا كَسَبُواْ مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهۡرِهَا مِن دَآبَّةٖ وَ لَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِۦ بَصِيرَۢا

و اگر (بر فرض) خدا مردم را بخاطر دستاوردشان مؤاخذه مى‌كرد، هيچ جنبنده‌اى بر پشت آن [زمين‌] باقى نمى‌گذارد! و ليكن آنان را تا سرآمد معين (مرگ حتمى) به تاخير مى‌اندازد؛ و هنگامى كه (پايان) سرآمد آنان فرارسد پس (هر كس را به سزاى عملش مى‌رساند؛ چرا) كه خدا نسبت به بندگانش بيناست.