بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ حم

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ حم

تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

فرستادنى است از خداوند بخشنده مهربان

كِتابٌ فُصِّلَتْ آياتُهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ

كتابى است جدا گرديده است آيتهايش قرآنى عربى براى گروهى كه بدانند

بَشِيراً وَ نَذِيراً فَأَعْرَضَ أَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ

نويددهنده و بيم‌دهنده پس روى برتافتند بيشتر ايشان پس نمى‌شنوند

وَ قالُوا قُلُوبُنا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ فِي آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنا عامِلُونَ

و گفتند دلهاى ما در پوششهايى است از آنچه مى‌خوانيد ما را بدان و در گوشهاى ما است سنگينى و ميان ما و تو است پرده‌اى پس عمل ميكن كه مائيم عمل‌كنندگان

قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحيٰ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَيْلٌ لِلْمُشْرِكِينَ

بگو همانا منم بشرى مانند شما وحى مى‌شود بسويم كه خداى شما خداى يكتا است پس استقامت كنيد بسويش و آمرزش از او خواهيد و واى بر مشركان

الَّذِينَ لا يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ

آنان كه نمى‌دهند زكات را و ايشانند به آخرت كافران

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

همانا آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند ايشان را است مزدى بى‌منت (يا بى‌پايان)

قُلْ أَ إِنَّكُمْ لَتَكْفُرُونَ بِالَّذِي خَلَقَ الْأَرْضَ فِي يَوْمَيْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْداداً ذٰلِكَ رَبُّ الْعالَمِينَ

بگو آيا شما كفر مى‌ورزيد بدانكه بيافريده است زمين را در دو روز و قرار دهيد برايش همتايانى اين است پروردگار جهانيان

وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِيها وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِينَ

و نهاده است در آن لنگرهايى از فراز آن و بركت نهاده است در آن و مقرر گردانيد در آن روزيهايش را در چهار روز يكسان (برابر) براى پرسش‌كنندگان

ثُمَّ اسْتَويٰ إِلَي السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ

سپس پرداخت به آسمان و بود آن دودى پس گفت بدان و به زمين بيائيد خواه و ناخواه گفتند آمديم فرمانبرداران

فَقَضاهُنَّ سَبْعَ سَماواتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَ أَوْحيٰ فِي كُلِّ سَماءٍ أَمْرَها وَ زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِمَصابِيحَ وَ حِفْظاً ذٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ

پس گذراند آنها را هفت آسمان در دو روز و وحى كرد در هر آسمانى امر آن را و آراستيم آسمان نزديك را به چراغهايى و نگهبانى را اين است كارپردازى خداوند عزتمند دانا

فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صاعِقَةً مِثْلَ صاعِقَةِ عادٍ وَ ثَمُودَ

پس اگر روى برتابند بگو ترسانيدم شما را از صاعقه (آتش آسمانى) مانند صاعقه عاد و ثمود

إِذْ جاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ قالُوا لَوْ شاءَ رَبُّنا لَأَنْزَلَ مَلائِكَةً فَإِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ

گاهى كه بيامدشان فرستادگان از پيش روى ايشان و از پشت سر ايشان كه نپرستيد جز خدا را گفتند اگر مى‌خواست پروردگار ما هر آينه مى‌فرستاد فرشتگانى و همانا مائيم بدانچه فرستاده شديد بدان كافران

فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ قالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ

اما عاد پس كبر ورزيدند در زمين به ناحق و گفتند كيست سخت‌تر از ما به نيرو آيا نديدند آنكه خدايى كه آفريدشان سخت‌تر از ايشان به نيرو و بودند به آيتهاى ما انكار مى‌كردند

فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزيٰ وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ

پس فرستاديم بر ايشان بادى سخت را در روزهايى شوم تا چشانيمشان عذاب خوارى را در زندگانى دنيا و هر آينه عذاب آخرت است خوارتر و ايشان يارى نشوند

وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَميٰ عَلَي الْهُديٰ فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ

و اما ثمود پس راهنماييشان كرديم پس برگزيدند كورى را بر رهبرى پس بگرفتشان صاعقه شكنجه خوارى بدانچه بودند دست مى‌آورند

وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ

و رهانيديم آنان را كه ايمان آوردند و بودند پرهيز مى‌كردند

وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَي النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ

و روزى كه گرد آورده شوند دشمنان خدا بسوى آتش پس ايشانند بازداشت‌شدگان

حَتَّي إِذا ما جاءُوها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

تا گاهى كه آيندش گواهى دهد بر ايشان گوششان و ديده‌هاشان و پوستهاشان بدانچه بودند مى‌كردند

وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

و گفتند به پوستهاى خويش چرا گواهى داديد بر ما گفتند به سخن آورد ما را خدايى كه به سخن آورد همه چيز را و او آفريد شما را نخستين بار و بسويش بازگردانيده شويد

وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَ لا أَبْصارُكُمْ وَ لا جُلُودُكُمْ وَ لٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا يَعْلَمُ كَثِيراً مِمَّا تَعْمَلُونَ

و نبوديد نهان داريد كه گواهى دهد بر شما گوشتان و نه ديدگانتان و نه پوستهايتان و ليكن پنداشتيد كه خدا نمى‌داند بسيارى را از آنچه مى‌كنيد

وَ ذٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْداكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخاسِرِينَ

و اين است پندار شما كه گمان بريد به پروردگار خويش نابود ساخت شما را پس بامداد كرديد از زيانكاران

فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْويً لَهُمْ وَ إِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ

پس اگر شكيبا شوند آتش است جايگاه ايشان و اگر بهانه آرند نباشند از بهانه‌پذيرفتگان (يا اگر خواهان عتاب شوند نباشند از عتاب‌شدگان)

وَ قَيَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنَّهُمْ كانُوا خاسِرِينَ

و برانگيختيم براى ايشان همنشينانى پس آراستند براى ايشان و آنچه پيش روى ايشان و پشت سر ايشان است و راست آمد بر ايشان سخن در ملتهايى كه بگذشت پيش از ايشان از پرى و آدمى كه بودند زيانكاران

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهٰذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ

و گفتند آنان كه كفر ورزيدند گوش فراندهيد بدين قرآن و ياوه گوئيد در آن شايد چيره شويد

فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذاباً شَدِيداً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ

همانا چشانيم آنان را كه كفر ورزيدند عذابى سخت و هر آينه پاداششان دهيم به بدترين چيزى كه بودند مى‌كردند

ذٰلِكَ جَزاءُ أَعْداءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِيها دارُ الْخُلْدِ جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ

اين است كيفر دشمنان خدا آتش ايشان را است در آن سراى جاودانى پاداشى بدانچه بودند آيتهاى ما را پايمال مى‌كردند

وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنا أَرِنَا الَّذَيْنِ أَضَلَّانا مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ نَجْعَلْهُما تَحْتَ أَقْدامِنا لِيَكُونا مِنَ الْأَسْفَلِينَ

و گفتند آنان كه كفر ورزيدند پروردگارا بنمايان به ما آن دو تن را كه گمراه كردند ما را از پرى و آدمى تا بگذاريمشان زير پاهاى خويش تا بگردند از پست‌تر آن

إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ

همانا آنان كه گفتند پروردگار ما خدا است و سپس پايدارى ورزيدند فرود آيد بر ايشان فرشتگان كه نترسيد و نه اندوهگين باشيد و مژده باد شما را به بهشتى كه بوديد نويد داده مى‌شديد

نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ

مائيم دوستان شما در زندگانى دنيا و در آخرت و شما را است در آن آنچه هوس كند دلهاى شما و شما را است در آن هر آنچه خواهيد

نُزُلاً مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ

پيشكشى از نزد آمرزنده مهربان

وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَي اللَّهِ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ قالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

و كيست نكوتر در سخن از آنكه بخواند بسوى خدا و كردار نيك كند و گويد منم از اسلام‌آرندگان

وَ لا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ

و نيستند يكسان خوبى و نه بدى دور كن بدانچه آن است نكوتر كه ناگاه آنكه ميان تو و او دشمنى است گوئيا او است دوستى گرم

وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا الَّذِينَ صَبَرُوا وَ ما يُلَقَّاها إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٍ

و داده نشوندش جز آنان كه شكيبا شدند و داده نشودش مگر دارنده بهره‌اى بزرگ

وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

و اگر بخلد در دلت از شيطان شوريدگى پس پناه بر به خدا كه او است همانا شنواى دانا

وَ مِنْ آياتِهِ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لا لِلْقَمَرِ وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ

و از آيتهاى او است شب و روز و مهر و ماه سجده نكنيد براى مهر و ماه و سجده كنيد براى خداوندى كه بيافريد آنها را اگر هستيد او را پرستش‌كنان

فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ هُمْ لا يَسْأَمُونَ

پس اگر كبر ورزيدند همانا آنان كه نزد پروردگار تسبيح گويند برايش به شب و روز و ايشان خسته نشوند

وَ مِنْ آياتِهِ أَنَّكَ تَرَي الْأَرْضَ خاشِعَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ إِنَّ الَّذِي أَحْياها لَمُحْيِ الْمَوْتيٰ إِنَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

و از آيتهاى او است كه بينى زمين را پژمرده تا گاهى كه فرستيم بر آن آب را بجنبد و برآيد همانا آنكه زنده سازدش زنده كننده مردگان است هر آينه او است بر همه چيز توانا

إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آياتِنا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنا أَ فَمَنْ يُلْقيٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

همانا آنان كه خيرگى كنند در آيتهاى ما پوشيده نيستند بر ما آيا آنكه افكنده شود در آتش بهتر است يا آنكه بيايد ايمن روز قيامت بكنيد هر آنچه خواهيد كه او بدانچه كنيد بينا است

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ

همانا آنان كه كفر ورزيدند به ذكر گاهى كه بيامدشان و همانا آن است كتابى عزتمند

لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ

نيايدش نادرستى از پيش رويش و نه از پشت سرش فرستادنى از حكيمى ستوده

ما يُقالُ لَكَ إِلَّا ما قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقابٍ أَلِيمٍ

گفته نمى‌شود به تو جز آنچه گفته شد به پيمبران پيش از تو كه همانا پروردگار تو داراى آمرزش است و داراى شكنجه دردناك

وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِيًّا لَقالُوا لَوْلا فُصِّلَتْ آياتُهُ ءَ أَعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُديً وَ شِفاءٌ وَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ فِي آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِمْ عَمًي أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ

و اگر مى‌گردانيديمش قرآنى گنگ‌زبان (به زبان جز عربى) همانا مى‌گفتند چرا جدا نشد آيتهايش آيا عجمى و عربى بگو آن براى آنان كه ايمان آوردند رهبرى و بهبودى است و آنان كه ايمان نياوردند در گوشهاشان سنگينى است و آن است بر ايشان كورى آنان خوانده مى‌شوند از جايگاهى دور

وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَي الْكِتابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَ لَوْلا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ

و همانا داديم به موسى كتاب را پس اختلاف شد در آن و اگر نبود سخنى كه پيشى گرفت از پروردگارت هر آينه حكم مى‌شد ميان ايشان و همانا ايشانند در شكى از آن شك‌آرنده

مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها وَ ما رَبُّكَ بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ

آن كو نكويى كند پس براى خويشتن است و آن كه بدى كند پس بر آن است و نيست پروردگارت ستم‌كننده بر بندگان

إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثيٰ وَ لا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِي قالُوا آذَنَّاكَ ما مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ

بسوى او بازگردانيده شود علم ساعت و آنچه برون آيد از ميوه‌ها از شكوفه‌هاى خويش و نه بارور شود ماده و نه بار نهد مگر به علمش و روزى كه خواندشان كجايند شريكان من گويند اعلام كنيمت كه نيست از ما گواهى

وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ

و گم شد از ايشان آنچه بودند مى‌خواندند از پيش و پنداشتند نيستشان گريزگاهى

لا يَسْأَمُ الْإِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَيْرِ وَ إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ

خسته نگردد انسان از خواهش خوب و اگر رسدش بديى پس بسى نوميد و بسى دلسرد است

وَ لَئِنْ أَذَقْناهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هٰذا لِي وَ ما أَظُنُّ السَّاعَةَ قائِمَةً وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِليٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنيٰ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِما عَمِلُوا وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنْ عَذابٍ غَلِيظٍ

و اگر چشانيمش رحمتى از خويش پس از سختيى كه بدو رسيده است هر آينه گويد اين از آن من است و نپندارم ساعت را بپاشونده و اگر بازگردانيده شوم بسوى پروردگارم همانا مرا است نزد او نكويى پس آگاه سازيم همانا آنان را كه كفر ورزيدند بدانچه كردند و بچشانيمشان هر آينه از عذابى انبوه

وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَي الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأيٰ بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَرِيضٍ

و هر گاه بخشايش كنيم بر انسان روى برتابد و دور گرداند پهلوى خويش را و هر گاه رسدش شرى پس او است داراى دعائى پهناور

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقاقٍ بَعِيدٍ

بگو آيا ديده‌ايد كه اگر باشد از نزد خدا پس كفر ورزيديد بدان كيست گمراه‌تر از آنكه در ناسازگارى (ستيزه‌جويى) است دور

سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّي يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ

زود است بنمايانيمشان آيتهاى خويش را در سراسر گيتى و در خود ايشان تا روشن شود براى ايشان كه او است حق آيا بس نيست پروردگار تو كه او بر همه چيز گواه است

أَلا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ

همانا ايشانند در ترديدى از ملاقات پروردگار خويش همانا او است به همه چيز فراگيرنده