بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ ق سوگند به قرآن گرامى

بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْكافِرُونَ هٰذا شَيْءٌ عَجِيبٌ

بلكه شگفت ماندند كه بيامدشان بيم‌دهنده‌اى از ايشان و گفتند كافران اين است چيزى شگفت

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً ذٰلِكَ رَجْعٌ بَعِيدٌ

آيا گاهى كه مرديم و شديم خاكى اين است بازگشتى دور

قَدْ عَلِمْنا ما تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ عِنْدَنا كِتابٌ حَفِيظٌ

هر آينه دانستيم آنچه را مى‌كاهد زمين از ايشان و نزد ما است كتابى نگهبان

بَلْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُمْ فَهُمْ فِي أَمْرٍ مَرِيجٍ

بلكه تكذيب كردند به حق گاهى كه بيامدشان پس آنانند در كارى آشفته

أَ فَلَمْ يَنْظُرُوا إِلَي السَّماءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْناها وَ زَيَّنَّاها وَ ما لَها مِنْ فُرُوجٍ

آيا ننگريستند بسوى آسمان بر فراز ايشان چگونه ساختيمش و آراستيمش و نيستش شكافهايى

وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ

و زمين را گسترانيديمش و افكنديم در آن لنگرهايى و رويانيديم در آن از هر جفتى زيبا

تَبْصِرَةً وَ ذِكْريٰ لِكُلِّ عَبْدٍ مُنِيبٍ

بينش و يادآوريى براى هر بنده‌اى بازگشت‌كننده

وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكاً فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِيدِ

و فرستاديم (فرود آورديم) از آسمان آبى خجسته را پس رويانيديم بدان باغهايى و دانه درويده

وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ نَضِيدٌ

و خرمابنها را بلند اندام كه آنها را است شكوفه‌اى به هم پيوسته

رِزْقاً لِلْعِبادِ وَ أَحْيَيْنا بِهِ بَلْدَةً مَيْتاً كَذٰلِكَ الْخُرُوجُ

روزيى براى بندگان و زنده ساختيم بدان شهرى مرده را چنين است برون آمدن

كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ

تكذيب كردند پيش از ايشان قوم نوح و ياران رس و ثمود

وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوانُ لُوطٍ

و عاد و فرعون و برادران لوط

وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ

ياران ايكه و قوم تبع هر كدام تكذيب كردند پيمبران را پس فرود آمد (يا سزاوار شد) بيم دادن مرا

أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ

آيا خسته شديم به آفرينش نخستين بلكه ايشانند در پرده (يا اشتباهى) از آفرينش نوين

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ

و همانا آفريديم انسان را و دانيم آنچه را مى‌خلد در دلش و ما نزديكتريم بدو از بند وريد (رگ گردن)

إِذْ يَتَلَقَّي الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ

هنگامى كه دريابند آن دو دريابندگان از راست و از چپ نشسته‌اى

ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

به لب نراند سخنى را جز آنكه نزد او است نگهبانى آماده

وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذٰلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ

و آمد بيهشى مرگ به حق اين است آنچه بودى از آن گريزان

وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذٰلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ

و دميده شد در صور اين است روز بيم

وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ

و آمد هر كسى با او راننده‌اى و گواهى

لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هٰذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ

همانا بودى در غفلتى از اين پس برداشتيم از تو پرده‌ات را پس ديده تو امروز است تيز

وَ قالَ قَرِينُهُ هٰذا ما لَدَيَّ عَتِيدٌ

و گفت همنشين اين است آنچه نزد من است آماده

أَلْقِيا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ

بيفكنيد در دوزخ هر ناسپاس كين‌ورزى

مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ مُرِيبٍ

فراوان بازدارنده از خوبى تجاوزگرى شك‌آور

الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَأَلْقِياهُ فِي الْعَذابِ الشَّدِيدِ

كه قرار داد با خدا خدايى ديگر را پس بيفكنيدش در شكنجه سخت

قالَ قَرِينُهُ رَبَّنا ما أَطْغَيْتُهُ وَ لٰكِنْ كانَ فِي ضَلالٍ بَعِيدٍ

گفت همنشين او پروردگارا من به سركشيش وانداشتم ليكن بود او در گمراهى دور

قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ

گفت نستيزيد نزد من حالى كه پيش فرستادم بسوى شما بيم دادن را

ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلاَّمٍ لِلْعَبِيدِ

دگرگون نگردد سخن نزد من و نيستم ستم‌كننده به بندگان

يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ

روزى كه گوئيم به دوزخ آيا پر شدى و گويد آيا هست بيشى

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ

و جايگاه شد بهشت براى پرهيزكاران نه دور

هٰذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ

اين است آنچه وعده داده شويد براى هر بازگشت‌كننده نگهدارنده

مَنْ خَشِيَ الرَّحْمٰنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ

آنكه بترسد خداى مهربان را به نهان و بيايد با دلى بازگشت‌كننده

ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ

درآئيد در آن به سلامى اين است روز جاودانى

لَهُمْ ما يَشاءُونَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ

آنان را است هر چه خواهند در آن و نزد ما است فزونى

وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشاً فَنَقَّبُوا فِي الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِيصٍ

و بسا نابود ساختيم پيش از ايشان قرنى كه بودند سخت‌تر از ايشان در نيرو پس كاويدند در شهرها آيا هست گريزگاهى

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَذِكْري لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَي السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ

همانا در اين است يادآوريى براى هر كه وى را دلى است يا گوش فرا دهد حالى كه او است گواه

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغُوبٍ

و همانا آفريديم آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنها است در شش روز و نرسيد ما را خستگى

فَاصْبِرْ عَليٰ ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ

پس شكيبا شو بر آنچه گويند و تسبيح گوى به سپاس پروردگار خويش پيش از برآمدن خورشيد و پيش از فرورفتن

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ

و از شب پس تسبيح گوى او را و از پس سجده‌ها

وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ

و گوش فرا دار به روزى كه بانگ دهد بانگ‌دهنده از جايگاهى نزديك

يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذٰلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ

روزى كه شنوند خروش را به حق آن است روز برون آمدن

إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ

همانا ما زنده كنيم و بميرانيم و بسوى ما است بازگشت

يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِراعاً ذٰلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنا يَسِيرٌ

روزى كه بشكافد زمين از ايشان شتابندگان آن است برانگيختنى بر ما آسان

نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ

ما داناتريم بدانچه گويند و نيستى تو بر ايشان فرمانده پس ياد آور به قرآن آن را كه بترسد از بيم‌دادن من