بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قٓ وَ ٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ ق، قسم به اين قرآن مجيد كه تو از پيامبرانى.

بَلۡ عَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡ فَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا شَيۡءٌ عَجِيبٌ

بلكه تعجب كردند از اينكه انذار كننده‌اى از جنس آنها آمد كافران گفتند: معاد چيز عجيبى است.

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا ذَٰلِكَ رَجۡعُۢ بَعِيدٞ

آيا وقتى كه مى‌ميريم و خاك مى‌شويم، به زندگى برمى‌گرديم؟ اين بازگشت بعيدى است.

قَدۡ عَلِمۡنَا مَا تَنقُصُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۡهُمۡ وَ عِندَنَا كِتَٰبٌ حَفِيظُۢ

ما آنچه را كه زمين از آنها مى‌كاهد مى‌دانيم، در نزد ما كتاب نگهدارنده‌اى هست.

بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَهُمۡ فِيٓ أَمۡرٖ مَّرِيجٍ

بلكه چون حق به آنها آمد تكذيبش كردند، آنها در حالت مختلطى هستند.

أَفَلَمۡ يَنظُرُوٓاْ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَوۡقَهُمۡ كَيۡفَ بَنَيۡنَٰهَا وَ زَيَّنَّٰهَا وَ مَا لَهَا مِن فُرُوجٖ

آيا به آسمان كه بالاى سرشان است نگاه نكرده‌اند كه چطور آن را بنا كرده و زينت داده‌ايم و آن شكافها (نقائصى) ندارد؟

وَ ٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَ أَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجِۢ بَهِيجٖ

زمين را گسترش داديم و در آن كوه‌هاى ثابت قرار داديم و در آن از هر صنف نبات بهجت آور رويانديم.

تَبۡصِرَةٗ وَ ذِكۡرَىٰ لِكُلِّ عَبۡدٖ مُّنِيبٖ

بصيرت دادن و تذكرى است بر هر بنده با انابه.

وَ نَزَّلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ مُّبَٰرَكٗا فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ جَنَّٰتٖ وَ حَبَّ ٱلۡحَصِيدِ

و از آسمان آب مباركى نازل كرديم و با آن باغات و دانه درو شده را رويانديم.

وَ ٱلنَّخۡلَ بَاسِقَٰتٖ لَّهَا طَلۡعٞ نَّضِيدٞ

و نخلهاى بلند با ميوه‌هاى متراكم رويانديم.

رِّزۡقٗا لِّلۡعِبَادِ وَ أَحۡيَيۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗا كَذَٰلِكَ ٱلۡخُرُوجُ

براى روزى بندگان و با آن، ديار مرده را زنده كرديم، خروج از قبور چنين است.

كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَ أَصۡحَٰبُ ٱلرَّسِّ وَ ثَمُودُ

پيش از مشركان مكه، قوم نوح و اهل رس و قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند.

وَ عَادٞ وَ فِرۡعَوۡنُ وَ إِخۡوَٰنُ لُوطٖ

و قوم عاد و فرعون و قوم لوط.

وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ وَ قَوۡمُ تُبَّعٖ كُلّٞ كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ

و اهل بيشه و قوم تبع، همه پيامبران را تكذيب كردند، تا وعده عذاب من حتمى شد.

أَفَعَيِينَا بِٱلۡخَلۡقِ ٱلۡأَوَّلِ بَلۡ هُمۡ فِي لَبۡسٖ مِّنۡ خَلۡقٖ جَدِيدٖ

آيا از خلقت اول عاجز شده‌ايم؟ بلكه آنها از خلقت تازه در اشتباهند.

وَ لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ وَ نَعۡلَمُ مَا تُوَسۡوِسُ بِهِۦ نَفۡسُهُۥ وَ نَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِيدِ

انسان را آفريده‌ايم، مى‌دانيم آنچه را كه ضميرش سخن مى‌گويد، ما به او از رگ وريد نزديكتر هستيم.

إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدٞ

يا دآر كه اخذ مى‌كند (عمل انسان را) دو اخذ كننده كه در راست و چپ نشسته‌اند.

مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ

سخن از دهان نمى‌افكند مگر آنكه نزد او مراقب آماده‌اى است.

وَ جَآءَتۡ سَكۡرَةُ ٱلۡمَوۡتِ بِٱلۡحَقِّ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنۡهُ تَحِيدُ

و مى‌آيد شدت مرگ حق، اين همانست كه از آن مى‌گريختى.

وَ نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡوَعِيدِ

و دميده مى‌شود در صور آن روز وعيد است.

وَ جَآءَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّعَهَا سَآئِقٞ وَ شَهِيدٞ

و مى‌آيد هر انسان كه با اوست كشنده و گواهى.

لَّقَدۡ كُنتَ فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا فَكَشَفۡنَا عَنكَ غِطَآءَكَ فَبَصَرُكَ ٱلۡيَوۡمَ حَدِيدٞ

از اين امر در غفلت بودى پرده‌ات را از تو برداشتيم، چشم تو امروز تيز بين است.

وَ قَالَ قَرِينُهُۥ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ

و گويد قرينش اين آنست كه نزد من آماده است.

أَلۡقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٖ

بياندازيد در جهنم هر كافر لجوج را

مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٖ مُّرِيبٍ

منع كننده خير، متجاوز شكاك را.

ٱلَّذِي جَعَلَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَأَلۡقِيَاهُ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلشَّدِيدِ

آنكه با خدا معبود ديگرى قرار داده بياندازيد او را در اين عذاب سخت،

قَالَ قَرِينُهُۥ رَبَّنَا مَآ أَطۡغَيۡتُهُۥ وَ لَٰكِن كَانَ فِي ضَلَٰلِۢ بَعِيدٖ

همنشين او گويد: پروردگارا من او را طاغى نكرده‌ام بلكه خود در ضلال آشكارى بود.

قَالَ لَا تَخۡتَصِمُواْ لَدَيَّ وَ قَدۡ قَدَّمۡتُ إِلَيۡكُم بِٱلۡوَعِيدِ

خدا گويد: پيش من مخاصمه نكنيد انذار خويش را از پيش به شما كرده‌ام.

مَا يُبَدَّلُ ٱلۡقَوۡلُ لَدَيَّ وَ مَآ أَنَا۠ بِظَلَّٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ

اين وعده پيش من تغييرى ندارد و من به بندگان ستمگر نيستم.

يَوۡمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ ٱمۡتَلَأۡتِ وَ تَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدٖ

يادآور روزى كه به جهنم گوئيم: آيا پر شدى و گويد، آيا افزودن هست؟

وَ أُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ غَيۡرَ بَعِيدٍ

نزديك مى‌شود بهشت به اهل تقوى در مكانى نزديك.

هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٖ

اين است آنچه وعده مى‌شويد، اين براى هر رجوع كننده به خدا و نگهدار عهد خداست.

مَّنۡ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِ وَ جَآءَ بِقَلۡبٖ مُّنِيبٍ

هر كه از خدا در غيب بترسد و قلب انابه‌گرى بياورد.

ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٖ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُلُودِ

داخل بهشت شويد، اين روز جاودانى است.

لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَ لَدَيۡنَا مَزِيدٞ

براى آنهاست در بهشت آنچه مى‌خواهند و در نزد ماست افزون:

وَ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَشَدُّ مِنۡهُم بَطۡشٗا فَنَقَّبُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ هَلۡ مِن مَّحِيصٍ

چه بسا مردمان كه پيش از اهل مكه هلاك كرديم، از آنها قويتر بودند، در شهرها راه زدند، آيا از عذاب خدا راه فرارى هست؟

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَ هُوَ شَهِيدٞ

در اينكه گفته شد پندى هست به آنكه عقل دارد و يا گوش داده و حاضر باشد.

وَ لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَ مَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٖ

آسمانها و زمين و آنچه در ميان آن دوست، را در شش روز آفريديم و ما را خستگى و ناتوانى نرسيد.

فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَ قَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ

صبر كن بر آنچه مى‌گويند و تسبيح كن با حمد پروردگارت پيش از طلوع آفتاب و قبل از غروب آن.

وَ مِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَ أَدۡبَٰرَ ٱلسُّجُودِ

و مقدارى از شب را تسبيح كن و در پس نماز.

وَ ٱسۡتَمِعۡ يَوۡمَ يُنَادِ ٱلۡمُنَادِ مِن مَّكَانٖ قَرِيبٖ

منتظر باش روزى را كه ندا كننده از مكان نزديك ندا كند.

يَوۡمَ يَسۡمَعُونَ ٱلصَّيۡحَةَ بِٱلۡحَقِّ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُرُوجِ

روزى كه صيحه حق را مى‌شنوند آن، روز خارج شدن از قبرهاست.

إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِۦ وَ نُمِيتُ وَ إِلَيۡنَا ٱلۡمَصِيرُ

ما، آرى ما حيات مى‌دهيم و حيات مى‌ستانيم و بازگشت به سوى ماست.

يَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلۡأَرۡضُ عَنۡهُمۡ سِرَاعٗا ذَٰلِكَ حَشۡرٌ عَلَيۡنَا يَسِيرٞ

ياد آر روزى كه زمين از آن شكافته مى‌شود، به سرعت خارج مى‌گردند، اين حشر بر ما آسان است.

نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَ مَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِجَبَّارٖ فَذَكِّرۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ

ما دانائيم بآنچه مى‌گويند، تو بر آنها مجبور كننده نيستى، پند ده با قرآن كسى را كه از عذاب من مى‌ترسد.