قرآن عثمان طه

سوره ق

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Qāf Wa Al-Qur'āni Al-Majīdi

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ قاف، سوگند به قرآن باشكوه،


Bal `Ajibū 'An Jā'ahum Mundhirun Minhum Faqāla Al-Kāfirūna Hādhā Shay'un `Ajībun

2

[كه آنان نگرويدند،] بلكه از اينكه هشداردهنده‌اى از خودشان برايشان آمد، در شگفت شدند و كافران گفتند: «اين [محمّد و حكايت معاد] چيزى عجيب است.»


'A'idhā Mitnā Wa Kunnā Turābāan Dhālika Raj`un Ba`īdun

3

«آيا چون مُرديم و خاك شديم [زنده مى‌شويم‌]؟ اين بازگشتى بعيد است.»


Qad `Alimnā Mā Tanquşu Al-'Arđu Minhum Wa `Indanā Kitābun Ĥafīžun

4

قطعاً دانسته‌ايم كه زمين [چه مقدار] از اجسادشان فرو مى‌كاهد. و پيش ما كتاب ضبط كننده‌اى است.


Bal Kadhdhabū Bil-Ĥaqqi Lammā Jā'ahum Fahum Fī 'Amrin Marījin

5

[نه،] بلكه حقيقت را، وقتى برايشان آمد، دروغ خواندند، و آنها در كارى سردرگم [مانده‌] اند.


'Afalam Yanžurū 'Ilá As-Samā'i Fawqahum Kayfa Banaynāhā Wa Zayyannāhā Wa Mā Lahā Min Furūjin

6

مگر به آسمان بالاى سرشان ننگريسته‌اند كه چگونه آن را ساخته و زينتش داده‌ايم و براى آن هيچ گونه شكافتگى نيست.


Wa Al-'Arđa Madadnāhā Wa 'Alqaynā Fīhā Rawāsiya Wa 'Anbatnā Fīhā Min Kulli Zawjin Bahījin

7

و زمين را گسترديم و در آن لنگر [آسا كوه‌] ها فرو افكنديم و در آن از هر گونه جُفت دل‌انگيز رويانيديم.


Tabşiratan Wa Dhikrá Likulli `Abdin Munībin

8

[تا] براى هر بنده توبه‌كارى بينش‌افزا و پندآموز باشد.


Wa Nazzalnā Mina As-Samā'i Mā'an Mubārakāan Fa'anbatnā Bihi Jannātin Wa Ĥabba Al-Ĥaşīdi

9

و از آسمان، آبى پر بركت فرود آورديم، پس بدان [وسيله‌] باغها و دانه‌هاى دروكردنى رويانيديم.


Wa An-Nakhla Bāsiqātin Lahā Ţal`un Nađīdun

10

و درختان تناور خرما كه خوشه [هاى‌] روى هم چيده دارند.


Rizqāan Lil`ibādi Wa 'Aĥyaynā Bihi Baldatan Maytāan Kadhālika Al-Khurūju

11

[اينها همه‌] براى روزىِ بندگان [من‌] است، و با آن [آب‌] سرزمين مرده‌اى را زنده گردانيديم رستاخيز [نيز] چنين است.


Kadhdhabat Qablahum Qawmu Nūĥin Wa 'Aşĥābu Ar-Rassi Wa Thamūdu

12

پيش از ايشان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود،


Wa `Ādun Wa Fir`awnu Wa 'Ikhwānu Lūţin

13

و عاد و فرعون و برادران لوط،


Wa 'Aşĥābu Al-'Aykati Wa Qawmu Tubba`in Kullun Kadhdhaba Ar-Rusula Faĥaqqa Wa`īdi

14

و بيشه‌نشينان و قوم تُبّع به تكذيب پرداختند همگى فرستادگان [ما] را به دروغ گرفتند و [در نتيجه‌] تهديد [من‌] واجب آمد.


Afa`ayīnā Bil-Khalqi Al-'Awwali Bal Hum Fī Labsin Min Khalqin Jadīdin

15

مگر از آفرينش نخستين [خود] به تنگ آمديم؟ [نه!] بلكه آنها از خلق جديد در شبهه‌اند.


Wa Laqad Khalaqnā Al-'Insāna Wa Na`lamu Mā Tuwaswisu Bihi Nafsuhu Wa Naĥnu 'Aqrabu 'Ilayhi Min Ĥabli Al-Warīdi

16

و ما انسان را آفريده‌ايم و مى‌دانيم كه نفس او چه وسوسه‌اى به او مى‌كند، و ما از شاهرگ [او] به او نزديكتريم.


'Idh Yatalaqqá Al-Mutalaqqiyāni `Ani Al-Yamīni Wa `Ani Ash-Shimāli Qa`īdun

17

آن گاه كه دو [فرشته‌] دريافت‌كننده از راست و از چپ، مراقب نشسته‌اند.


Mā Yalfižu Min Qawlin 'Illā Ladayhi Raqībun `Atīdun

18

[آدمى‌] هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌كند].


Wa Jā'at Sakratu Al-Mawti Bil-Ĥaqqi Dhālika Mā Kunta Minhu Taĥīdu

19

و سكرات مرگ، حقيقت را [به پيش‌] آورد اين همان است كه از آن مى‌گريختى!


Wa Nufikha Fī Aş-Şūri Dhālika Yawmu Al-Wa`īdi

20

و در صور دميده شود اين است روز تهديد [من‌].


Wa Jā'at Kullu Nafsin Ma`ahā Sā'iqun Wa Shahīdun

21

و هر كسى مى‌آيد [در حالى كه‌] با او سوق‌دهنده و گواهى‌دهنده‌اى است.


Laqad Kunta Fī Ghaflatin Min Hādhā Fakashafnā `Anka Ghiţā'aka Fabaşaruka Al-Yawma Ĥadīdun

22

[به او مى‌گويند:] «واقعاً كه از اين [حال‌] سخت در غفلت بودى. و [لى‌] ما پرده‌ات را [از جلوى چشمانت‌] برداشتيم و ديده‌ات امروز تيز است.»


Wa Qāla Qarīnuhu Hādhā Mā Ladayya `Atīdun

23

و [فرشته‌] همنشين او مى‌گويد: «اين است آنچه پيش من آماده است [و ثبت كرده‌ام‌].»


'Alqiyā Fī Jahannama Kulla Kaffārin `Anīdin

24

[به آن دو فرشته خطاب مى‌شود:] «هر كافر سرسختى را در جهنّم فروافكنيد،


Mannā`in Lilkhayri Mu`tadin Murībin

25

[هر] بازدارنده از خيرى، [هر] متجاوز شكّاكى،


Al-Ladhī Ja`ala Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fa'alqiyāhu Fī Al-`Adhābi Ash-Shadīdi

26

كه با خداوند، خدايى ديگر قرار داد. [اى دو فرشته،] او را در عذاب شديد فروافكنيد.


Qāla Qarīnuhu Rabbanā Mā 'Aţghaytuhu Wa Lakin Kāna Fī Đalālin Ba`īdin

27

[شيطانِ‌] همدمش مى‌گويد: «پروردگار ما، من او را به عصيان وانداشتم، ليكن [خودش‌] در گمراهى دور و درازى بود.»


Qāla Lā Takhtaşimū Ladayya Wa Qad Qaddamtu 'Ilaykum Bil-Wa`īdi

28

[خدا] مى‌فرمايد: «در پيشگاه من با همديگر مستيزيد [كه‌] از پيش به شما هشدار داده بودم.


Mā Yubaddalu Al-Qawlu Ladayya Wa Mā 'Anā Bižallāmin Lil`abīdi

29

پيش من حكم دگرگون نمى‌شود، و من [نسبت‌] به بندگانم بيدادگر نيستم.»


Yawma Naqūlu Lijahannama Hal Amtala'ti Wa Taqūlu Hal Min Mazīdin

30

آن روز كه [ما] به دوزخ مى‌گوييم: «آيا پر شدى؟» و مى‌گويد: «آيا باز هم هست؟»


Wa 'Uzlifati Al-Jannatu Lilmuttaqīna Ghayra Ba`īdin

31

و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك گردانند، بى‌آنكه دور باشد.


Hādhā Mā Tū`adūna Likulli 'Awwābin Ĥafīžin

32

[و به آنان گويند:] اين همان است كه وعده يافته‌ايد [و] براى هر توبه‌كار نگهبانِ [حدود خدا] خواهد بود:


Man Khashiya Ar-Raĥmana Bil-Ghaybi Wa Jā'a Biqalbin Munībin

33

آنكه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبه‌كار [باز] آيد.


Adkhulūhā Bisalāmin Dhālika Yawmu Al-Khulūdi

34

به سلامت [و شادكامى‌] در آن درآييد [كه‌] اين روزِ جاودانگى است.


Lahum Mā Yashā'ūna Fīhā Wa Ladaynā Mazīdun

35

هر چه بخواهند در آنجا دارند، و پيش ما فزونتر [هم‌] هست.


Wa Kam 'Ahlaknā Qablahum Min Qarnin Hum 'Ashaddu Minhum Baţshāan Fanaqqabū Fī Al-Bilādi Hal Min Maĥīşin

36

و چه بسا نسلها كه پيش از ايشان هلاك كرديم كه [بس‌] نيرومندتر از اينان بودند و شهرها را درنورديدند [امّا سرانجام‌] مگر گريزگاهى بود؟


'Inna Fī Dhālika Ladhikrá Liman Kāna Lahu Qalbun 'Aw 'Alqá As-Sam`a Wa Huwa Shahīdun

37

قطعاً در اين [عقوبتها] براى هر صاحبدل و حق نيوشى كه خود به گواهى ايستد، عبرتى است.


Wa Laqad Khalaqnā As-Samāwāti Wa Al-'Arđa Wa Mā Baynahumā Fī Sittati 'Ayyāmin Wa Mā Massanā Min Lughūbin

38

و در حقيقت، آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش هنگام آفريديم و احساس ماندگى نكرديم.


Fāşbir `Alá Mā Yaqūlūna Wa Sabbiĥ Biĥamdi Rabbika Qabla Ţulū`i Ash-Shamsi Wa Qabla Al-Ghurūbi

39

و بر آنچه مى‌گويند صبر كن، و پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب، به ستايش پروردگارت تسبيح گوى.


Wa Mina Al-Layli Fasabbiĥhu Wa 'Adbāra As-Sujūdi

40

و پاره‌اى از شب و به دنبال سجود [به صورت تعقيب و نافله‌] او را تسبيح گوى.


Wa Astami` Yawma Yunādi Al-Munādi Min Makānin Qarībin

41

و روزى كه منادى از جايى نزديك ندا درمى‌دهد، به گوش باش.


Yawma Yasma`ūna Aş-Şayĥata Bil-Ĥaqqi Dhālika Yawmu Al-Khurūji

42

روزى كه فرياد [رستاخيز] را به حقّ مى‌شنوند، آن [روز] روز بيرون آمدن [از زمين‌] است.


'Innā Naĥnu Nuĥyī Wa Numītu Wa 'Ilaynā Al-Maşīru

43

ماييم كه خود، زندگى مى‌بخشيم و به مرگ مى‌رسانيم و برگشت به سوى ماست.


Yawma Tashaqqaqu Al-'Arđu `Anhum Sirā`āan Dhālika Ĥashrun `Alaynā Yasīrun

44

روزى كه زمين به سرعت از [اجسادِ] آنان جدا و شكافته مى‌شود اين حشرى است كه بر ما آسان خواهد بود.


Naĥnu 'A`lamu Bimā Yaqūlūna Wa Mā 'Anta `Alayhim Bijabbārin Fadhakkir Bil-Qur'āni Man Yakhāfu Wa`īdi

45

ما به آنچه مى‌گويند داناتريم، و تو به زور وادارنده آنان نيستى پس به [وسيله‌] قرآن هر كه را از تهديد [من‌] مى‌ترسد پند ده.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان