بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا گمراه كرد كردار ايشان را

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَليٰ مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ

و آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند و ايمان آوردند بدانچه فرستاده شد بر محمد «ص» و آن است حق از پروردگارشان بسترد از ايشان بديهاى ايشان را و بساز آفريدگار بار ايشان را

ذٰلِكَ بِأَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْباطِلَ وَ أَنَّ الَّذِينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ كَذٰلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثالَهُمْ

اين بدانست كه آنان كه كفر ورزيدند پيروى كردند باطل را و آنان كه ايمان آوردند پيروى كردند حق را از پروردگارشان بدينسان زند خدا براى مردم مثلهاى ايشان را

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّي إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّي تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها ذٰلِكَ وَ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لٰكِنْ لِيَبْلُوَا بَعْضَكُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ

پس هر گاه رسيديد بدانان كه كفر ورزيدند پس زدن گردنها تا گاهى كه بخون آغشته سازيدشان پس استوار كنيد بستن را سپس يا منت نهادنى پس از اين و يا فديه گرفتنى تا بگذارد جنگ بارهاى خود را اين و اگر مى‌خواست خدا هر آينه پيروزى مى‌جست برايشان و ليكن تا بيازمايد گروهى از شما را به گروهى و آنان كه كشته شدند و در راه خدا گم نكند هرگز كردار ايشان را

سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بالَهُمْ

زود است رهبريشان كند و ساز آرد سامان ايشان را

وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ

و درآردشان ببهشت آراسته است آن را براى ايشان (شناسا ساخته است)

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ

اى آنان كه ايمان آورديد اگر يارى كنيد خدا را ياريتان كند و استوار سازد قدمهاى شما را

وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ

و آنان كه كفر ورزيدند پس واى بر ايشان (زشت بادشان) و گم كرد كارهاى آنان را

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ

اين بدان است كه ايشان ناخوش داشتند آنچه را فرستاد خدا پس تباه ساخت كارهاى ايشان را

أَ فَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَ لِلْكافِرِينَ أَمْثالُها

آيا نگشتند در زمين تا بنگرند چگونه بود فرجام آنان كه پيش از ايشان بودند واژگون ساخت خدا بر ايشان و كافران را است نمونه‌هاى آنها

ذٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَي الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْليٰ لَهُمْ

اين بدان است كه خدا دوست آنانى است كه ايمان آوردند و كافران را نيست دوستى (سرپرستى)

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَ يَأْكُلُونَ كَما تَأْكُلُ الْأَنْعامُ وَ النَّارُ مَثْويً لَهُمْ

همانا خدا درآورد آنان را كه ايمان آوردند و كردارهاى شايسته كردند باغهايى كه روان است زير آنها جويها و آنان كه كفر ورزيدند كامرانى كنند و خورند بدانسان كه خورند دامها و آتش است جايگاهى براى آنان

وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْناهُمْ فَلا ناصِرَ لَهُمْ

و بسا شهرى كه سخت‌تر بود در نيرو از شهر تو كه برون راندت نابودشان ساختيم پس نيست ياورى ايشان را

أَ فَمَنْ كانَ عَليٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ

آيا آنكه او است بر روشنايى (يا نشانى) از پروردگار خويش مانند آن است كه بياراست برايش زشتى كردارش و پيروى كردند هوسهاى خود را

مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّي وَ لَهُمْ فِيها مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خالِدٌ فِي النَّارِ وَ سُقُوا ماءً حَمِيماً فَقَطَّعَ أَمْعاءَهُمْ

مثل بهشتى كه وعده داده شدند پرهيزكاران در آن است جويهايى از آبى ناگشته‌رنگ و جويهايى از شير ناگشته‌مزه و جويهايى از باده خوشكام براى نوشندگان و جويهايى از انگبين پالوده و ايشان را است از همه ميوه‌ها و آمرزشى از پروردگارشان مانند آنكه او است جاودان در آتش و نوشانيده شدند آبى جوشان كه پاره پاره ساخت روده‌هاى آنان را

وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّي إِذا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ما ذا قالَ آنِفاً أُولئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَليٰ قُلُوبِهِمْ وَ اتَّبَعُوا أَهْواءَهُمْ

و از ايشان است آنكه گوش فرا دهد بسويت تا گاهى كه برون روند از نزدت گويند بدانان كه داده شدند دانش را چه گفت پيش آنانند كه مهر نهاد خدا بر دلهاشان و پيروى كردند هوسهاى خويش را

وَ الَّذِينَ اهْتَدَوْا زادَهُمْ هُديً وَ آتاهُمْ تَقْواهُمْ

و آنان كه رهبرى خواستند بيفزودشان رهبرى و داد بديشان پرهيزكارى ايشان را

فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها فَأَنّيٰ لَهُمْ إِذا جاءَتْهُمْ ذِكْراهُمْ

آيا چشم براهند جز ساعت را كه بيايدشان ناگاه چه همانا بيامد نشانيهاى آن پس كجا براى ايشان است گاهى كه بيايدشان يادآوريشان

فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَ مَثْواكُمْ

پس بدان كه نيست خدايى جز خدا و آمرزش خواه براى گناه خويش و براى مردان و زنان مؤمن و خدا داند گردشگاه شما و آرامگاه شما را

وَ يَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَ ذُكِرَ فِيهَا الْقِتالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْليٰ لَهُمْ

و گويند آنان كه ايمان آوردند چرا فرود نيايد سوره‌اى پس هر گاه فرستاده شود سوره‌اى محكم و يادآورى شود در آن جنگ بينى آنان را كه در دلهاشان بيمارى است نگرند بسويت نگريستن بيهوش گشته از مرگ پس سزاوار باد ايشان را (مرگ بر ايشان)

طاعَةٌ وَ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذا عَزَمَ الْأَمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ

فرمانبردارى و سخنى پسنديده تا گاهى كه استوار شود كار پس اگر راست مى‌گفتند خدا را هر آينه بهتر بود ايشان را

فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ

پس آيا اميد داريد (چنين است) كه هر گاه به سرپرستى گمارده شديد آنكه تبهكارى كنيد در زمين و ببريد رشته خويشاونديهاى خويش را

أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْميٰ أَبْصارَهُمْ

آنانند كه لعنشان كرد خدا پس كر ساختشان و كور ساخت ديدگان ايشان را

أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَليٰ قُلُوبٍ أَقْفالُها

آيا فرونمى‌روند (تدبر نمى‌كنند) در قرآن يا بر دلهايى است قفلهاى آنها

إِنَّ الَّذِينَ ارْتَدُّوا عَليٰ أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُدَي الشَّيْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْليٰ لَهُمْ

همانا آنان كه برگشتند بر پشتهاى خويش از پس آنكه آشكار شد براى ايشان هدايت شيطان بياراست براى ايشان و فريبشان داد

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لِلَّذِينَ كَرِهُوا ما نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِيعُكُمْ فِي بَعْضِ الْأَمْرِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِسْرارَهُمْ

اين بدان است كه گفتند بدانان كه ناخوش داشتند آنچه را خدا فرستاد زود است فرمانبردارى كنيم شما را در پاره‌اى از كار و خدا داند نهان‌داشتن آنان را

فَكَيْفَ إِذا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ

پس چگونه است گاهى كه بيابندشان فرشتگان زنند رويهاى ايشان و پشتهاى ايشان را

ذٰلِكَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا ما أَسْخَطَ اللَّهَ وَ كَرِهُوا رِضْوانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمالَهُمْ

اين بدان است كه پيروى كردند آنچه را به خشم آورد خدا را و ناخوش داشتند خوش‌آيند او را پس تباه ساخت كردارهاى ايشان را

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ يُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغانَهُمْ

يا پنداشتند آنان كه در دلهاشان بيمارى است كه هرگز برون نيارد خدا كينه‌هاى آنان را

وَ لَوْ نَشاءُ لَأَرَيْناكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيماهُمْ وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ أَعْمالَكُمْ

و اگر مى‌خواستيم هر آينه مى‌نموديمت آنان را كه بشناسيشان با چهره‌هاشان و بشناسيشان هر آينه در آهنگ گفتار و خدا داند كارهاى شما را

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّي نَعْلَمَ الْمُجاهِدِينَ مِنْكُمْ وَ الصَّابِرِينَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَكُمْ

هر آينه بيازمائيم شما را تا بدانيم كوششگران را از شما و شكيبايان را و بيازمائيم داستانها (يا آگهيهاى) شما را

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ شَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمُ الْهُديٰ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ سَيُحْبِطُ أَعْمالَهُمْ

همانا آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا و ستيزه كردند با پيمبر پس از آنكه روشن شد براى ايشان رهبرى هرگز آسيب نرسانند خدا را به چيزى و زود است تباه سازد كارهاى آنان را

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا أَعْمالَكُمْ

اى آنان كه ايمان آورديد فرمان بريد خدا را و فرمان بريد پيمبر را و تباه نسازيد كارهاى خود را

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ

همانا آنان كه كفر ورزيدند و بازداشتند از راه خدا پس مردند حالى كه بودند كافران هرگز نيامرزد خدا آنان را

فَلا تَهِنُوا وَ تَدْعُوا إِلَي السَّلْمِ وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَنْ يَتِرَكُمْ أَعْمالَكُمْ

پس زبون (سست) نشويد كه خوانيد بسوى آشتى و شمائيد سرافرازان (چيرگان) و خدا با شما است و هرگز نكاهد از شما كارهاى شما را

إِنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا يُؤْتِكُمْ أُجُورَكُمْ وَ لا يَسْئَلْكُمْ أَمْوالَكُمْ

جز اين نيست كه زندگانى دنيا بازى و هوسرانى است و اگر ايمان آريد و پرهيزكارى كنيد بپردازد به شما مزدهاى شما را و نپرسد از شما (نخواهد) خواسته‌هاى شما را

إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ

اگر بپرسد آنها را از شما پس ايستادگى كند در خواستن (سختى ورزد) خوددارى كنيد و برون آرد (آشكار كند) كينه‌هاى شما را

ها أَنْتُمْ هٰؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنْكُمْ مَنْ يَبْخَلُ وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّما يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ

اينك شمائيد كه خوانده مى‌شويد به انفاق كردن در راه خدا پس از شما است آنكه خوددارى كند (بخل ورزد) و هر كه خوددارى كند جز اين نيست كه بر جان خويش خوددارى كند و خدا بى‌نياز است و شمائيد نيازمندان و اگر پشت كنيد بگيرد بجاى شما گروهى را جز شما پس نباشند مانندگان شما