قرآن عثمان طه

سوره نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه: قوم خود را پيش از آنكه عذابى دردناك‌به آنان رسد، بيم ده.


قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ

2

گفت: اى قوم من! همانا من شما را بيم‌دهنده‌اى‌آشكارم،


أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

3

كه خدا را بپرستيد و از او پروا كنيد و از من اطاعت نماييد،


يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

4

تا خدا گناهانتان را بيامرزد و شما را تا زمانى معين مهلت دهد. اگر آگاهى داشته باشيد [توجه خواهيد كرد كه‌] بى‌ترديد هنگامى كه اجل خدايى فرا رسد، تأخير نخواهد داشت.


قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً

5

گفت: پروردگارا! همانا قوم خود را شب و روز [به آيين توحيد] دعوت كردم،


فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً

6

ولى دعوت من جز بر فرارشان نيفزود،


وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً

7

و من هرگاه آنان را دعوت كردم تا آنان را بيامرزى، انگشتان خود را در گوش‌هايشان كردند و جامه‌هايشان را به سر كشيدند و بر انكار خود پافشارى ورزيدند و به شدت تكبر كردند،


ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً

8

آن گاه آنان را آشكارا دعوت كردم،


ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً

9

سپس آشكار و پنهان آنان را خواندم.


فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً

10

پس [به آنان‌] گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او همواره بسيار آمرزنده است.


يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً

11

تا بر شما از آسمان باران پى در پى و با بركت فرستد،


وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً

12

و شما را با اموال و فرزندان يارى كند، و برايتان باغ‌ها و نهرها قرار دهد،


ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً

13

شما را چه شده كه [ربوبيت خدا را نفى كرده و در نتيجه از بندگى‌اش دست برداشته و] از عظمت و بزرگى خدا مأيوس هستيد؟


وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً

14

در حالى كه شما را مرحله به مرحله [خاك، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفريده است


أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً

15

آيا ندانسته‌ايد كه خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز يكديگر آفريد؟


وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً

16

و ماه را در ميان آنها روشنى بخش، و خورشيد را چراغ فروزان قرار داد،


وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً

17

و خدا شما را از زمين [مانند] گياهى رويانيد،


ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً

18

سپس شما را در آن باز مى‌گرداند و باز به صورتى ويژه بيرون مى‌آورد،


وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً

19

و خدا زمين را بر شما فرشى گسترده قرار داد،


لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً

20

تا از راه‌ها و جاده‌هاى وسيع آن [هر جا كه خواستيد] برويد؟


قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً

21

نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرمانى كردند و از كسانى [چون سردمداران كفر و متوليان بتخانه‌] پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان جز خسارت و زيانى بر آنان نيفزود!


وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً

22

و [اين پيشوايان گمراهى، براى گمراه نگاه داشتن اين مردم‌] نيرنگى بزرگ به كار گرفتند،


وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً

23

و گفتند: دست از معبودانتان بر نداريد، و هرگز [بت‌هاى‌] ود و سواع و يغوث و يعوق و نسر را رها نكنيد؛


وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً

24

همانا بسيارى را گمراه كردند. و [پروردگارا!] ستمكاران را جز گمراهى ميفزا.


مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً

25

[همه آنان‌] به سبب گناهانشان غرق شدند و بى‌درنگ در آتشى درآورده شدند كه [از آن‌] در برابر خدا براى خود ياورانى نيافتند،


وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً

26

و نوح گفت: پروردگارا! هيچ يك از كافران را بر روى زمين باقى مگذار


إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً

27

كه اگر آنان را باقى گذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز نسلى بدكار و ناسپاس زاد و ولد نمى‌كنند.


رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً

28

پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر كس كه با ايمان به خانه‌ام درآيد و همه مردان و زنان با ايمان را بيامرز، و ستمكاران را جز هلاكت ميفزاى.


قاری
ترجمه گویا
انصاریان