بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ در حقيقت ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه:« قومت را هشدار ده، پيش از آنكه عذاب دردناكى به سراغشان آيد. »

قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ

گفت:« اى قوم [من‌]! در حقيقت من براى شما هشدارگرى روشنگرم،

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

كه خدا را بپرستيد و [خودتان را] از [عذاب‌] او حفظ كنيد و [مرا] اطاعت كنيد.

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

تا بخشى از پيامدهاى (گناهان) تان را براى شما بيامرزد، و (مرگ) شما را تا سرآمد معينى به تأخير اندازد؛ [چرا] كه هنگامى كه سرآمد (مرگ حتمى) الهى فرارسد، به تاخير افتاده نمى‌شود اگر شما مى‌دانستيد. »

قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً

(نوح) گفت:« پروردگارا! در واقع من قوم خود را شب و روز فراخواندم.

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً

و [لى‌] فراخواندن من (چيزى) جز بر فرار آنان نيفزود.

وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً

و در حقيقت من هر گاه آنان را فراخواندم تا آنان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوش‌هايشان قرار داده و لباس‌هايشان را بر سر مى‌كشيدند، و (در مخالفت) پافشارى مى‌كردند و با استكبار تكبر مى‌ورزيدند.

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً

سپس در واقع من آنان را با صداى بلند فراخواندم،

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً

سپس براستى من (حقايق را) برايشان آشكار كردم و پنهانى برايشان رازگويى كردم.

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً

و گفتم:« از پروردگارتان آمرزش بخواهيد [چرا] كه او بسيار آمرزنده است،

يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً

تا (باران) آسمان را پى در پى بر شما [فرو] فرستد،

وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً

و شما را با اموال و پسران مدد رساند و براى شما باغ هايى قرار دهد و براى شما نهرهايى قرار دهد.

ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً

شما را چه شده كه به عظمت خدا اميدى نداريد؟!

وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً

در حالى كه بيقين شما را گوناگون آفريد.

أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً

آيا نظر نكرده‌ايد كه خدا چگونه هفت آسمان را طبقه‌بندى شده آفريده است،

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً

و ماه را در آن (آسمان) ها نورانى قرارداد، و خورشيد را چراغى قرارداد؟!

وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً

و خدا شما را با روييدنى (همچون گياه) از زمين رويانيد.

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً

سپس شما را به آن (زمين) باز مى‌گرداند، و (در رستاخيز) بطور كامل بيرون مى‌آورد.

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً

و خدا زمين را براى شما گسترده قرارداد،

لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً

تا از آن به راه‌ها (ى وسيع) دره‌ها، راه يابيد. »

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً

نوح گفت:« پروردگارا! در حقيقت آنان مرا نافرمانى كردند و از كسى پيروى كردند كه مالش و فرزندش جز زيان بر او نيفزوده است.

وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً

و با فريبى بسيار بزرگ فريبكارى كردند.

وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً

و گفتند: حتما معبودتان را رها مكنيد و البته (بت‌هاى)« ود »و« سواع »و« يغوث »و« يعوق »و« نسر »را رها نكنيد.

وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً

و بيقين بسيارى را گمراه كردند. (خدايا) ستمكاران را جز گمراهى ميفزا! »

مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً

بخاطر خطاهايشان غرقه شدند و به آتشى درآورده شدند، و جز خدا هيچ ياورانى براى خود نيافتند.

وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً

و نوح گفت:« پروردگارا! بر زمين از كافران هيچ ساكن خانه‌اى وا مگذار!

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً

[چرا] كه تو اگر آنان را واگذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز (نسل) بدكار بسيار ناسپاس نمى‌زايند.

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و كسى را كه با ايمان داخل خانه من شد و مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز؛ و ستمكاران را جز نابودى ميفزا! »