بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش كه بترسان قومت را پيش از آنكه بيامدشان عذابى دردناك

قالَ يا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ

گفت اى قوم همانا منم براى شما ترساننده آشكار

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِيعُونِ

كه پرستش كنيد خدا را و بترسيدش و مرا فرمان بريد

يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِليٰ أَجَلٍ مُسَمًّي إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

تا بيامرزد براى شما از گناهانتان و پس اندازد شما را تا سرآمدى نامبرده كه هر گاه سرآمد خدا بيايد پس انداخته نشود اگر بدانيد

قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَ نَهاراً

گفت پروردگارا همانا خواندم قوم خويش را شب و روز

فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعائِي إِلَّا فِراراً

پس نيفزودشان خواندنم جز گريختنى

وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً

و آنكه هر گاه خواندمشان تا بيامرزى براى ايشان نهادند انگشتان خويش را در گوشهاى خويش و پوشيدند خويشتن را با جامه‌هاى خويش و اصرار كردند و كبر ورزيدند كبرورزيدنى

ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهاراً

سپس هر آينه بخواندمشان من به آواز بلند (آشكارا)

ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً

پس آشكار ساختم براى ايشان و نهان داشتم نهان‌داشتنى

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً

پس گفتم آمرزش خواهيد از پروردگار خويش همانا او است بسيار آمرزنده

يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً

فرستد آسمان را بر شما ريزنده

وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً

و كمك كند شما را به خواسته‌ها و فرزندان و قرار دهد براى شما باغهايى و قرار دهد براى شما جويهايى

ما لَكُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقاراً

چه شود شما را اميد نداريد براى خدا وقارى (شكوهى)

وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْواراً

و هر آينه بيافريدتان گوناگون

أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً

آيا نديديد چگونه آفريد خدا هفت آسمان را تو در تو

وَ جَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُوراً وَ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً

و گردانيد ماه را در آنها نورى و گردانيد مهر را چراغى

وَ اللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً

و خدا رويانيد شما را از زمين روئيدنى

ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيها وَ يُخْرِجُكُمْ إِخْراجاً

سپس بازگرداند شما را در آن و برون آورد شما را برون‌آوردنى

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِساطاً

و گردانيد خدا براى شما زمين را بسترى (گسترشى)

لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلاً فِجاجاً

تا برويد در آن راه‌هايى گشوده (شكافته)

قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلَّا خَساراً

گفت نوح پروردگارا اينان عصيانم كردند و پيروى كردند آن را كه نيفزودش مالش و فرزندش به جز زيانى

وَ مَكَرُوا مَكْراً كُبَّاراً

و نيرنگ آوردند نيرنگ گرانى

وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً

و گفتند رها نكنيد خدايان خويش را و رها نكنيد ود را و نه سواع را و نه يغوث را و نه يعوق را و نه نسر را

وَ قَدْ أَضَلُّوا كَثِيراً وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلالاً

و به درست گمراه كردند بيشى را و نيفزاى ستمگران را جز گمراهى

مِمَّا خَطِيئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصاراً

پس از گناهانشان غرق شدند پس درآورده شدند آتشى را و نيافتند براى خويش جز از خدا يارانى

وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَي الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً

و گفت نوح پروردگارا نگذار بر زمين از كافران ديارى

إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا يَلِدُوا إِلَّا فاجِراً كَفَّاراً

كه اگر بگذاريشان گمراه كنند بندگانت را و نزايند جز گنهكار ناسپاسى

رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِناً وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ لا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَباراً

پروردگارا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و آن را كه به خانه‌ام درآيد مؤمن و مردان مؤمن و زنان مؤمنه را و نيفزاى ستمگران را مگر تباهى