بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يسٓ

بنام خداى رحمان رحيم؛ يا، سين.

وَ ٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡحَكِيمِ

قسم به قرآن پر از مصلحت.

إِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

كه تو حتما از پيامبرانى.

عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

(تو) بر راه راستى.

تَنزِيلَ ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

نازل شده خداى توانا و مهربان است.

لِتُنذِرَ قَوۡمٗا مَّآ أُنذِرَ ءَابَآؤُهُمۡ فَهُمۡ غَٰفِلُونَ

تا انذار كنى قومى را كه پدران آنها انذار نشده‌اند، پس آن قوم غافلند.

لَقَدۡ حَقَّ ٱلۡقَوۡلُ عَلَىٰٓ أَكۡثَرِهِمۡ فَهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

وعده عذاب بر بسيارى از آنها حتمى شده، آنها ايمان نمى‌آورند.

إِنَّا جَعَلۡنَا فِيٓ أَعۡنَٰقِهِمۡ أَغۡلَٰلٗا فَهِيَ إِلَى ٱلۡأَذۡقَانِ فَهُم مُّقۡمَحُونَ

ما بر گردنهاشان زنجيرهايى قرار داده‌ايم كه تا به چانه‌هايشان رسيده و آنها سر بالا گرفته شده‌اند.

وَ جَعَلۡنَا مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ سَدّٗا وَ مِنۡ خَلۡفِهِمۡ سَدّٗا فَأَغۡشَيۡنَٰهُمۡ فَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ

و ما از جلو آنها سدى قرار داده‌ايم و از پس آنها سدى، آنها را پوشانيده‌ايم و آنها نمى‌بينند.

وَ سَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ ءَأَنذَرۡتَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تُنذِرۡهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

برابر است بر آنها، چه بترسانى و چه نترسانى، ايمان نمى‌آورند.

إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلذِّكۡرَ وَ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِ فَبَشِّرۡهُ بِمَغۡفِرَةٖ وَ أَجۡرٖ كَرِيمٍ

فقط كسى را مى‌ترسانى كه تابع قرآن باشد و از خداى رحمن در نهان بترسد، او را به آمرزش بزرگ و پاداشى خوشايند مژده ده.

إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَ نَكۡتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَ ءَاثَٰرَهُمۡ وَ كُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ فِيٓ إِمَامٖ مُّبِينٖ

ما مردگان را زنده مى‌كنيم و آنچه را كه از پيش فرستاده‌اند و آثارشان را مى‌نويسم و شمارش هر چيز را در كتابى آشكار تمام كرده‌ايم.

وَ ٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلًا أَصۡحَٰبَ ٱلۡقَرۡيَةِ إِذۡ جَآءَهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

براى اهل مكه جريان اهل آن شهر را مثل بزن كه پيامبران به آنجا آمدند.

إِذۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَيۡهِمُ ٱثۡنَيۡنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزۡنَا بِثَالِثٖ فَقَالُوٓاْ إِنَّآ إِلَيۡكُم مُّرۡسَلُونَ

ياد آر كه دو نفر به سوى ايشان فرستاديم، تكذيبشان كردند، با نفر سومى آنها را نيرومند كرديم، گفتند: ما پيامبرانيم.

قَالُواْ مَآ أَنتُمۡ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَ مَآ أَنزَلَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مِن شَيۡءٍ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا تَكۡذِبُونَ

اهل شهر گفتند: شما جز بشرى مانند ما نيستيد و خداى رحمان چيزى نازل نكرده شما فقط دروغ مى‌گوئيد.

قَالُواْ رَبُّنَا يَعۡلَمُ إِنَّآ إِلَيۡكُمۡ لَمُرۡسَلُونَ

گفتند: خداى ما مى‌داند كه ما به سوى شما فرستادگانيم.

وَ مَا عَلَيۡنَآ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ ٱلۡمُبِينُ

بر عهده ما نيست مگر ابلاغ آشكار.

قَالُوٓاْ إِنَّا تَطَيَّرۡنَا بِكُمۡ لَئِن لَّمۡ تَنتَهُواْ لَنَرۡجُمَنَّكُمۡ وَ لَيَمَسَّنَّكُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٞ

گفتند: ما شما را فال بد زديم، اگر بس نكنيد، سنگبارانتان مى‌كنيم و از ما عذاب دردناكى به شما خواهد رسيد.

قَالُواْ طَٰٓئِرُكُم مَّعَكُمۡ أَئِن ذُكِّرۡتُم بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٞ مُّسۡرِفُونَ

پيامبران گفتند: شومى شما در خود شماست. عجبا كه در صورت تذكر، تهديد مى‌كنيد!!

وَ جَآءَ مِنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ رَجُلٞ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱتَّبِعُواْ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

مردى از دورترين محل شهر شتابان آمد و گفت: اى قوم من اين پيامبران را پيروى كنيد.

ٱتَّبِعُواْ مَن لَّا يَسۡ‍َٔلُكُمۡ أَجۡرٗا وَ هُم مُّهۡتَدُونَ

پيروى كنيد از كسى كه از شما مزدى نمى‌خواهد و آنها هدايت يافتگانند.

وَ مَا لِيَ لَآ أَعۡبُدُ ٱلَّذِي فَطَرَنِي وَ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

چه شده مرا كه عبادت نكنم به آنكه مرا آفريده و به سوى او بر مى‌گرديد.

ءَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةً إِن يُرِدۡنِ ٱلرَّحۡمَٰنُ بِضُرّٖ لَّا تُغۡنِ عَنِّي شَفَٰعَتُهُمۡ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا يُنقِذُونِ

آيا جز او خدايانى بگيرم، اگر خداى رحمان ضررى براى من بخواهد، شفاعت آنهايى نيازم نمى‌كند و نجاتم نتوانند.

إِنِّيٓ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

من آن وقت در گمراهى آشكارم.

إِنِّيٓ ءَامَنتُ بِرَبِّكُمۡ فَٱسۡمَعُونِ

من به پروردگارتان ايمان آوردم از من بشنويد.

قِيلَ ٱدۡخُلِ ٱلۡجَنَّةَ قَالَ يَٰلَيۡتَ قَوۡمِي يَعۡلَمُونَ

گفته شد: داخل بهشت شو، گفت اى كاش قوم من مى‌دانستند.

بِمَا غَفَرَ لِي رَبِّي وَ جَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

كه خدايم مرا آمرزيد و از اهل كرامتم گردانيد.

وَ مَآ أَنزَلۡنَا عَلَىٰ قَوۡمِهِۦ مِنۢ بَعۡدِهِۦ مِن جُندٖ مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا كُنَّا مُنزِلِينَ

بعد از او بر قوم او از آسمان لشكرى نفرستاديم، و قشون فرستنده نبوده‌ايم.

إِن كَانَتۡ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ خَٰمِدُونَ

نبود مگر صيحه‌اى، ناگاه همه مردگان بودند.

يَٰحَسۡرَةً عَلَى ٱلۡعِبَادِ مَا يَأۡتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

اى تأسف بر بندگان كه هيچ پيامبرى به سوى آنها نمى‌آيد، مگر مسخره‌اش مى‌كنند.

أَلَمۡ يَرَوۡاْ كَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّنَ ٱلۡقُرُونِ أَنَّهُمۡ إِلَيۡهِمۡ لَا يَرۡجِعُونَ

آيا ندانسته‌اند چه قدر از نسلها را پيش از آنها هلاك كرده‌ايم، كه به سويشان برنمى‌گردند.

وَ إِن كُلّٞ لَّمَّا جَمِيعٞ لَّدَيۡنَا مُحۡضَرُونَ

نيست همه شان مگر آنكه پيش ما جمع شده و براى حساب‌ها حاضر شده‌اند،

وَ ءَايَةٞ لَّهُمُ ٱلۡأَرۡضُ ٱلۡمَيۡتَةُ أَحۡيَيۡنَٰهَا وَ أَخۡرَجۡنَا مِنۡهَا حَبّٗا فَمِنۡهُ يَأۡكُلُونَ

براى آنها آيت توحيد است زمين مرده كه زنده‌اش كرديم و از آن دانه رويانديم كه از آن مى‌خورند.

وَ جَعَلۡنَا فِيهَا جَنَّٰتٖ مِّن نَّخِيلٖ وَ أَعۡنَٰبٖ وَ فَجَّرۡنَا فِيهَا مِنَ ٱلۡعُيُونِ

و در آن باغاتى از خرما و انگور قرار داديم و در آن چشمه‌ها شكافتيم.

لِيَأۡكُلُواْ مِن ثَمَرِهِۦ وَ مَا عَمِلَتۡهُ أَيۡدِيهِمۡ أَفَلَا يَشۡكُرُونَ

تا از ميوه آن بخورند، با آنكه دستشان در آن كار نكرده آيا شكر نمى‌كنند.

سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ وَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡ وَ مِمَّا لَا يَعۡلَمُونَ

منزه است خدايى كه از هر كه زمين مى‌روياند نر و ماده‌ها را رويانيده و از خود شما و از آنچه نمى‌دانند.

وَ ءَايَةٞ لَّهُمُ ٱلَّيۡلُ نَسۡلَخُ مِنۡهُ ٱلنَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظۡلِمُونَ

آيت توحيد است بر آنها، شب كه روز را از آن خارج مى‌كنيم ناگاه در ظلمتند.

وَ ٱلشَّمۡسُ تَجۡرِي لِمُسۡتَقَرّٖ لَّهَا ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ

آفتاب تا قرارگاه خود روان است آن تقدير خداى توانا و داناست.

وَ ٱلۡقَمَرَ قَدَّرۡنَٰهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَٱلۡعُرۡجُونِ ٱلۡقَدِيمِ

براى ماه منازلى معين كرده‌ايم تا برمى‌گردد و مانند بند خوشه كهنه خرما مى‌شود.

لَا ٱلشَّمۡسُ يَنۢبَغِي لَهَآ أَن تُدۡرِكَ ٱلۡقَمَرَ وَ لَا ٱلَّيۡلُ سَابِقُ ٱلنَّهَارِ وَ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ

نه آفتاب را سزاست كه ماه را درك كند و نه شب بر روز سبقت تواند كرد و همه در مدارى شناورند.

وَ ءَايَةٞ لَّهُمۡ أَنَّا حَمَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُمۡ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

و آيت توحيد است براى آنها كه فرزندان آنها را در كشتى پر شده حمل كرده‌ايم.

وَ خَلَقۡنَا لَهُم مِّن مِّثۡلِهِۦ مَا يَرۡكَبُونَ

و براى آنها نظير كشتى را آفريديم از آنچه سوار مى‌شوند.

وَ إِن نَّشَأۡ نُغۡرِقۡهُمۡ فَلَا صَرِيخَ لَهُمۡ وَ لَا هُمۡ يُنقَذُونَ

و اگر بخواهيم غرقشان مى‌كنيم، در آن صورت نه فرياد رسى دارند و نه نجات مى‌يابند.

إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّنَّا وَ مَتَٰعًا إِلَىٰ حِينٖ

مگر بواسطه رحمتى از جانب ما و براى تمتعى تا هنگامى.

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّقُواْ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيكُمۡ وَ مَا خَلۡفَكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

و چون به آنها گفته شود: بترسيد از آنچه در حال و از آنچه پشت سر داريد تا مورد رحمت قرار بگيريد.

وَ مَا تَأۡتِيهِم مِّنۡ ءَايَةٖ مِّنۡ ءَايَٰتِ رَبِّهِمۡ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهَا مُعۡرِضِينَ

هيچ آيه‌اى از آيات خدايشان به آنها نمى‌آيد مگر آنكه از آن اعراض مى‌كنند.

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنُطۡعِمُ مَن لَّوۡ يَشَآءُ ٱللَّهُ أَطۡعَمَهُۥٓ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ

و چون به آنها گفته شود: انفاق كنيد از آنچه خدا روزيتان داده، كافران به اهل ايمان مى‌گويند: آيا اطعام كنيم به آنكه اگر خدا مى‌خواست اطعامش مى‌كرد شما جز در ضلالت نيستيد.

وَ يَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

ميگويند: اين وعده قيامت كى خواهد بود اگر راستگويانيد؟

مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ تَأۡخُذُهُمۡ وَ هُمۡ يَخِصِّمُونَ

منتظر نيستند مگر به يك صيحه كه آنها را در حال اختصام مى‌گيرد.

فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ تَوۡصِيَةٗ وَ لَآ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ يَرۡجِعُونَ

پس قادر به وصيت نمى‌شوند و نه پيش خانواده خويش بر مى‌گردند.

وَ نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يَنسِلُونَ

و در صور دميده مى‌شود، ناگاه از قبرها، شتابان بطرف خدا مى‌روند.

قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا مَنۢ بَعَثَنَا مِن مَّرۡقَدِنَا هَٰذَا مَا وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَ صَدَقَ ٱلۡمُرۡسَلُونَ

گويند: واى بر ما چه كسى ما را از قبرهايمان برانگيخت، اين روز آنست كه خداى رحمان وعده كرده و پيامبران راست گفته‌اند.

إِن كَانَتۡ إِلَّا صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَإِذَا هُمۡ جَمِيعٞ لَّدَيۡنَا مُحۡضَرُونَ

نبود مگر يك فرياد، پس ناگاه همه در پيش ما جمع شده و براى حساب حاضر شده‌اند.

فَٱلۡيَوۡمَ لَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

امروز هيچ كس اصلا مظلوم نمى‌شود و مجازات نمى‌شويد مگر آنچه كه مى‌كرديد.

إِنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ ٱلۡيَوۡمَ فِي شُغُلٖ فَٰكِهُونَ

حقا كه اهل بهشت امروز در مشغوليت دلنشين شادمانند.

هُمۡ وَ أَزۡوَٰجُهُمۡ فِي ظِلَٰلٍ عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ مُتَّكِ‍ُٔونَ

آنها و زنانشان در سايه‌هايى بر تختهايى مزين نشسته‌اند.

لَهُمۡ فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ لَهُم مَّا يَدَّعُونَ

براى آنهاست ميوه بخصوصى و براى آنهاست آنچه آرزو مى‌كنند.

سَلَٰمٞ قَوۡلٗا مِّن رَّبّٖ رَّحِيمٖ

(براى آنهاست) سلام قولى از جانب خدايى مهربان.

وَ ٱمۡتَٰزُواْ ٱلۡيَوۡمَ أَيُّهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

(گوئيم) اى گناهكاران امروز از اهل بهشت جدا شويد.

أَلَمۡ أَعۡهَدۡ إِلَيۡكُمۡ يَٰبَنِيٓ ءَادَمَ أَن لَّا تَعۡبُدُواْ ٱلشَّيۡطَٰنَ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ

اى فرزندان آدم آيا به شما توصيه نكردم كه شيطان را عبادت نكنيد كه او براى شما دشمن آشكارى است؟!

وَ أَنِ ٱعۡبُدُونِي هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ

و مرا بندگى كنيد كه راه راست همين است؟!

وَ لَقَدۡ أَضَلَّ مِنكُمۡ جِبِلّٗا كَثِيرًا أَفَلَمۡ تَكُونُواْ تَعۡقِلُونَ

شيطان مردمان بسيارى را پيش از شما گمراه كرده بود آيا نمى‌فهميديد؟!

هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ

اين است جهنمى كه وعده ميشديد.

ٱصۡلَوۡهَا ٱلۡيَوۡمَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ

امروز داخل جهنم شويد به علت آنكه كفر مى‌ورزيديد.

ٱلۡيَوۡمَ نَخۡتِمُ عَلَىٰٓ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَ تُكَلِّمُنَآ أَيۡدِيهِمۡ وَ تَشۡهَدُ أَرۡجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

امروز بر دهانهاى آنها مهر ميزنيم، دستهايشان با ما سخن مى‌گويد و پاهايشان بآنچه مى‌كردند گواهى مى‌دهد.

وَ لَوۡ نَشَآءُ لَطَمَسۡنَا عَلَىٰٓ أَعۡيُنِهِمۡ فَٱسۡتَبَقُواْ ٱلصِّرَٰطَ فَأَنَّىٰ يُبۡصِرُونَ

و اگر مى‌خواستيم چشمهايشان را مى‌برديم مى‌خواستند در راه سبقت جويند (ولى) چطور مى‌ديدند؟

وَ لَوۡ نَشَآءُ لَمَسَخۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمۡ فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مُضِيّٗا وَ لَا يَرۡجِعُونَ

و اگر مى‌خواستيم آنها را در مكان خودشان مسخ مى‌كرديم (آن وقت) نه قدرت ادامه زندگى داشتند و نه به حالت اول باز مى‌گشتند.

وَ مَن نُّعَمِّرۡهُ نُنَكِّسۡهُ فِي ٱلۡخَلۡقِ أَفَلَا يَعۡقِلُونَ

كسى را كه عمر بيشتر داده‌ايم در خلقت وارونه‌اش مى‌كنيم آيا نمى‌فهميد؟!

وَ مَا عَلَّمۡنَٰهُ ٱلشِّعۡرَ وَ مَا يَنۢبَغِي لَهُۥٓ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ وَ قُرۡءَانٞ مُّبِينٞ

ما به پيامبر شعر نياموخته‌ايم و باو سزاوار نيست، گفته او نيست مگر بيدارى و قرآن آشكار.

لِّيُنذِرَ مَن كَانَ حَيّٗا وَ يَحِقَّ ٱلۡقَوۡلُ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

تا بترساند كسى را كه عاقل باشد و وعده عذاب بر كافران حتمى گردد.

أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا خَلَقۡنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتۡ أَيۡدِينَآ أَنۡعَٰمٗا فَهُمۡ لَهَا مَٰلِكُونَ

آيا ندانسته‌اند كه ما از آنچه دستمان كار كرده براى آنها چهار پايان آفريده‌ايم كه به آنها مالكند.

وَ ذَلَّلۡنَٰهَا لَهُمۡ فَمِنۡهَا رَكُوبُهُمۡ وَ مِنۡهَا يَأۡكُلُونَ

چهارپايان را براى آنها رام كرده‌ايم، از آنهاست مركوبشان و از آنها مى‌خورند.

وَ لَهُمۡ فِيهَا مَنَٰفِعُ وَ مَشَارِبُ أَفَلَا يَشۡكُرُونَ

برايشان در چهارپايان منافع و نوشيدنيهاست آيا شكر نمى‌كنند؟!

وَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةٗ لَّعَلَّهُمۡ يُنصَرُونَ

جز الله معبودهايى گرفتند كه شايد يارى شوند.

لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَهُمۡ وَ هُمۡ لَهُمۡ جُندٞ مُّحۡضَرُونَ

معبودها قدرت يارى آنها را ندارند بلكه آنها براى معبودها لشكر آماده‌اند.

فَلَا يَحۡزُنكَ قَوۡلُهُمۡۘ إِنَّا نَعۡلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعۡلِنُونَ

سخن مشركان محزونت نكند، ما آنچه را كه نهان مى‌دارند و آنچه را كه آشكار مى‌كنند مى‌دانيم.

أَ وَ لَمۡ يَرَ ٱلۡإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقۡنَٰهُ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ

آيا انسان نمى‌داند كه ما او را از نطفه‌اى آفريديم ناگهان مخاصم آشكارى است.

وَ ضَرَبَ لَنَا مَثَلٗا وَ نَسِيَ خَلۡقَهُۥ قَالَ مَن يُحۡيِ ٱلۡعِظَٰمَ وَ هِيَ رَمِيمٞ

بر ما مثلى زد و خلقت خويش را از ياد برد و گفت: چه كسى زنده مى‌كند استخوانهايى را كه پوسيده‌اند.

قُلۡ يُحۡيِيهَا ٱلَّذِيٓ أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلۡقٍ عَلِيمٌ

بگو، زنده مى‌كند آنكه آنها را بار اول آفريد، او بهر نوع آفرينش داناست.

ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلشَّجَرِ ٱلۡأَخۡضَرِ نَارٗا فَإِذَآ أَنتُم مِّنۡهُ تُوقِدُونَ

خدايى كه براى شما از درخت سبز آتشى قرار داد كه ناگاه از آن، آتش روشن مى‌كنيد.

أَ وَ لَيۡسَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يَخۡلُقَ مِثۡلَهُم بَلَىٰ وَ هُوَ ٱلۡخَلَّٰقُ ٱلۡعَلِيمُ

آيا آنكه آسمانها و زمين را آفريده قادر نيست امثال مردمان را بيافريند؟ بلى مى‌تواند او خلاق داناست.

إِنَّمَآ أَمۡرُهُۥٓ إِذَآ أَرَادَ شَيۡ‍ًٔا أَن يَقُولَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ

كارش فقط آنست كه چون چيزى را اراده كند، به او مى‌گويد: باش و مى‌شود.

فَسُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي بِيَدِهِۦ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيۡءٖ وَ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

پس منزه است خدايى كه حكومت همه چيز در دست اوست و به سوى او باز مى‌گرديد.