ربا

حديث (1) رسول اكرم صلى ‎الله ‎عليه ‎و ‎آله:
إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَعَنَ آكِلَ الرِّبَا وَ مُؤْكِلَهُ وَ كَاتِبَهُ وَ شَاهِدَيْهِ
خداى عز و جل رباخوار و ربا دهنده و نويسنده و شاهد بر آن را لعنت كرده است.
من لا يحضره الفقيه ج 4 ، ص 8 ، ح 4968 - امالى(صدوق) ص 425 ، ح 1

حديث (2) امام صادق عليه السلام:
دِرْهَمُ رِبا أَعْظَمُ عِنْدَ اللّه مِنْ سَبْعينَ زِنْيَةً بِذاتِ مَحْرَمٍ فى بَيْتِ اللّه الْحَرامِ و قال: الربا سبعون جزءا أيسره ان ينكح الرجل امه في بيت الله الحرام‎
يك درهم ربا نزد خداوند سنگين تر است از هفتاد بار زنا كردن با محارم در خانه خدا و فرمود ربا هفتاد جزء دارد که آسانترينش اينست که مرد با مادرش در بيت الله الحرام ازدواج کند
بحار الانوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 117 ، ح 13 - تفسير نور نورالثقلين ج 1، ص 295، ح 1177

حديث (3) امام باقر عليه السلام:
إِنَّما حَرَّمَ اللّه عَز َّوَ جَلَّ الرِّبا لِئَلاّ يَذْهَبَ الْمَعْروفُ؛
خداى عز و جل ربا را حرام فرمود تا احسان كردن از بين نرود.
من لا يحضره الفقيه ج 3 ، ص 566 ، ح 4936

حديث (4) امام صادق عليه السلام:
آكِلُ الرِّبا لا يَخْرُجُ مِنَ الدُّنْيا حَتّى يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ؛
ربا خوار از دنيا نرود، تا آن كه شيطان ديوانه اش كند.
بحارالانوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 120، ح 30

حديث (5) امام على عليه السلام:
يَا مَعْشَرَ التُّجَّار الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ الْفِقْهَ ثُمَّ الْمَتْجَرَ وَ اللَّهِ لَلرِّبَا فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ أَخْفَى مِنْ دَبِيبِ النَّمْلِ عَلَى الصَّفَا
اى گروه تاجران! ابتدا احكام را ياد بگيريد، سپس تجارت كنيد!ابتدا احكام را ياد بگيريد، سپس تجارت كنيد!ابتدا احكام را ياد بگيريد، سپس تجارت كنيد! به خدا قسم كه ربا در ميان اين امت ناپيداتر از حركت مورچه بر روى تخته سنگ است.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 5 ، ص 150 ، ح 1 - من لا يحضره الفقيه ج 3 ، ص 195 ، ح 3731

حديث (6) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَنْ أَكَلَ الرِّبا مَلأَ اللّه عَز َّوَ جَلَّ بَطْنَهُ مِنْ نارِ جَهَنَّمَ بِقَدْرِ ما أَكَلَ ، و َإِنِ اكْتَسَـبَ مِنْهُ مالاً لا يَقْبَلُ اللّه تَعالى مِنْهُ شَيْـئا مِنْ عَمَلِهِ ، و َلَمْ يَزَلْ فى لَعْنَةِ اللّه و َالْمَلائِكَةِ ما كانَ عِنْدَهُ مِنْهُ قيراطٌ واحِدٌ؛
هر كس ربا بخورد خداوند عز و جل به اندازه ربايى كه خورده شكمش را از آتش دوزخ پر كند و اگر از طريق ربا مالى به دست آورد، خداى تعالى هيچ عمل او را نپذيرد و تا زمانى كه قيراطى (كمترين مقدار) از مال ربا نزدش باشد، پيوسته خداوند و فرشتگانش او را نفرين كنند.
بحار الانوار(ط-بيروت) ج 73 ، ص 364 ، ح 30 { شبيه اين حديث در ثواب الاعمال ص 285}

حديث (7) امام صادق عليه السلام:
إِنَّهُ لَو كانَ الرِّبا حَلالاً لَتَرَكَ النّاسُ التِّجاراتِ وَ ما يَحْتاجونَ إِلَيْهِ فَحَرَّمَ اللّه الرِّبا لِيَفِرَّ النّاسُ مِنَ الْحَرامِ إلَى الْحَلالِ وَ إِلَى التِّجاراتِ وَ إِلَى الْبَيْعِ و َالشِّراءِ فَيَبْقى ذلِكَ بَيْنَهُمْ فِى الْقَرْضِ؛
براستى، اگر ربا حلال بود، مردم تجارت و تلاش براى معاش را رها مى كردند. به همين دليل خداوند ربا را حرام كرد تا مردم از حرام به حلال و تجارت و خريد و فروش رو بياورند و به يكديگر قرض بدهند.
من لايحضره الفقيه ج 3، ص 567، ح 4937

حديث (8) امام صادق عليه السلام:
{لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللّه عَز َّو َجَلَّ } (يَمْحَقُ اللّه الرِّبا وَ يُرْبِى الصَّدَقاتِ) و َقَد أَرى مَنْ يَأْكُلُ الرِّبا يَرْبُو مالُهُ؟ فقال فَأَىُّ مَحْقٍ أَمْحَقُ مِنْ دِرْهَمِ رِبا يَمْحَقُ الدّينَ فَإِنْ تابَ مِنْهُ ذَهَبَ مالُهُ وَ افْتَقَرَ؛
مردى از امام صادق عليه السلام درباره آيه «خداوند ربا را نابود مى كند و صدقات را افزايش مى دهد» سئوال كرد و گفت: گاه كسى را مى بينم كه ربا مى خورد و با اين حال ثروتش زياد مى شود؟ حضرت فرمودند: كدام نابودى، نابود كننده تر از يك درهم ربا كه دين را نابود مى كند. كه اگر توبه هم كند ثروتش از دست مى رود و فقير مى شود.
تهذيب الاحكام(تحقيق خرسان) ج 7، ص 19، ح 65 - من لا يحضره الفقيه ج3 ، ص 279 ، ح 4005

حديث (10) امام رضا عليه السلام:
اِعْلَمْ يَرْحَمُكَ اللّه اَنَ الرِّبا حَرامٌ سُحتٌ، مِنَ الكَبائِرِ وَ مِمّا قَدْ وَعَدَ اللّه عَلَيْهِ النّارَ فَنَعوذُ بِاللّه مِنْها، وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلى لِسانِ كُلِّ نَبىٍّ وَ فى كُلِّ كِتابٍ؛
خدايت رحمت كند! بدان كه ربا حرام و از گناهان كبيره است و خداوند بر آن وعده آتش داده است پس پناه مى بريم به خدا از آتش. ربا را همه پيامبران و همه كتاب هاى آسمانى حرام كرده اند.
فقه الرضا عليه السلام ص 256

حديث (11) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اِذا ظَهَرَ الزِّنا وَ الرِّبا فى قَرْيَةٍ فَقَدْ اَحَلّوا بِاَنْفُسِهِمْ عَذابَ اللّه؛
هرگاه زنا و ربا در جايى آشكار شود، مردم آنجا خود را در عذاب خدا افكنده اند.
نهج الفصاحه ص 196 ، ح 118

حديث (12) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلى اُمَّتى مِنْ بَعْدى هذِهِ الْمَكاسِبُ المُحَرَّمَةُ وَ الشَّهْوَةُ الخَفيَّةُ وَ الرِّبا؛
آنچه بيش از هر چيز بر امتم بعد از خود مى ترسم، درآمدهاى حرام، هواپرستى پنهان و رباست.
مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل ج 13 ، ص 67 ، ح 14763 - بحارالانوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 54، ح 26

حديث (13) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اَلرِّبا وَ اِنْ كَثُرَ فَاِنَّ عاقِبَتَهُ تَصيرُ اِلى قُلٍّ؛
سود ربا گرچه بسيار باشد ولى سرانجام به كمى (و بى بركتى) مى گرايد.
نهج الفصاحه ص 507 ، ح 1684

حديث (14) امام كاظم عليه السلام:
سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَعْطَى رَجُلًا مِائَةَ دِرْهَمٍ يَعْمَلُ بِهَا عَلَى أَنْ يُعْطِيَهُ خَمْسَةَ دَرَاهِمَ أَوْ أَقَلَّ أَوْ أَكْثَرَ هَلْ يَحِلُّ ذَلِكَ قَالَ لَا هَذَا الرِّبَا مَحْضاً.
در مورد مردى كه صد درهم قرض به ديگرى داد به اين شرط كه پنج درهم يا كمتر يا بيشتر به او بدهد پرسيدم؟ فرمودند: اين عمل رباى محض است.
وسائل الشيعه ج 18، ص 137 ، ح 23325

حديث (15) امام رضا عليه السلام:
لَيْسَ بَيْنَ الْوالِدِ وَ وَلَدِهِ رِبا وَ لا بَيْنَ الزَّوْجِ وَ الْمَرأَةِ رِبا؛
بين پدر و فرزند و بين شوهر و همسرش ربا (حرام) نيست.
فقه الرضا عليه السلام ص 258

حديث (16) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
لَيْسَ بَيْنَنا وَ بَيْنَ اَهْلِ حَرْبِنا رِبا، نَأْخُذُ مِنْهُمْ اَلْفِ دِرْهَمٍ بِدِرْهَمٍ وَ نَاْخُذُ مِنْهُمْ وَ لا نُعْطيهِمْ؛
بين ما و دشمنانمان، ربا (حرام) نيست، از آنان هزاران درهم در مقابل يك درهم مى گيريم آرى، از آنان ربا مى گيريم و به آنان ربا نمى دهيم.
تهذيب الاحکام(تحقيق خرسان) ج 7 ، ص 18 ، ح 77 - من لا يحضره الفقيه ج 3 ، ص 277 ، ح 4000 - کافي(ط-الاسلاميه) ج 5 ، ص 147 ، ح 2

حديث (17) امام صادق عليه السلام:
(عَنْ اَبى بصيرٍ قال) قُلْتُ: آكِلُ الرِّبا بَعْدَ البَيِّنَةِ؟ قالَ: يُؤَدَّبُ فَاِنْ عادَ اُدِّبَ فَاِنْ عادَ قُتِلَ؛
(ابو بصير از امام صادق عليه السلام پرسيد) حكم رباخوار بعد از روشن بودن حكم ربا براى وى چيست؟ حضرت فرمودند: تأديب مى شود و اگر (براى بار دوم) ربا گرفت باز تأديب مى شود و (براى بار سوّم) اگر ربا گرفت، كشته مى شود.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 7، ص 242، ح 9

حديث (18) امام صادق عليه السلام:
لَوْ أَنَّ رَجُلًا وَرِثَ مِنْ أَبِيهِ مَالًا وَ قَدْ عَرَفَ أَنَّ فِي ذَلِكَ الْمَالِ رِبًا وَ لَكِنْ قَدِ اخْتَلَطَ فِي التِّجَارَةِ بِغَيْرِهِ حَلَالٍ كَانَ حَلَالًا طَيِّباً فَلْيَأْكُلْهُ وَ إِنْ عَرَفَ مِنْهُ شَيْئاً أَنَّهُ رِبًا فَلْيَأْخُذْ رَأْسَ مَالِهِ وَ لْيَرُدَّ الرِّبَا
اگر كسى از پدرش مالى به ارث ببرد و بداند كه در آن مال ربا وجود دارد، ولى مال ربوى با مال هاى ديگر مخلوط شده، آن مال براى او حلال و پاكيزه است و مى تواند از آن استفاده كند، و اگر به ربوى بودن مقدار مشخصى از آن يقين دارد بايد اصل مال را براى خود بردارد و مال ربوى را به صاحبش رد نمايد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 5، ص 145، ح 4

حديث (19) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَن باعَ وَ اشتَرَي فَليَحفَظ خَمسَ خِصال وَ إلّا فَلا يَشتَرينَّ وَ لَا يَبيعَنَّ: ألرِّبا وَ الحَلفَ وَ کِتمانَ العَيبِ وَ الحَمدَ إذا باع وَ الذَّمَّ إذا اشتَرَي.
هر که تجارت مي کند بايد از پنج چيز دوري گزيند و گرنه اصلا خريد و فروش نکند: ربا، قسم خوردن، کتمان عيب، تعريف از کالايي که مي فروشد و بدگويي از کالايي که مي خرد
من لا يحضره الفقيه ج 3 ، ص 194 ، ح 3727