مهمان

حديث (1) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللّه و َاليَومِ الآخِرِ فَليُكرِم ضَيفَهُ؛
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج6، ص285، ح1

حديث (2) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اَلضَّيفُ يَنزِلُ بِرِزقِهِ وَ يَرتَحِلُ بِذُنوبِ أَهلِ البَيتِ؛
ميهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.
جامع الاخبار(شعيري) ص 136 - بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 72، ص461، ح14

حديث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
كُلُّ بَيْتٍ لَا يَدْخُلُ فِيهِ الضَّيْفُ لَا يَدْخُلُهُ الْمَلَائِكَة
هر خانه اى كه ميهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.
جامع الأخبار(شعيري) ص 136

حديث (4) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
لا يَتَكَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَيفِهِ مالا يَقدِرُ؛
هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به زحمت اندازد.
نهج الفصاحه ص 679 ، ح 2520

حديث (5) امام رضا عليه السلام:
أَنَّهُ دَعَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ عليه السلام قَدْ أَجَبْتُكَ عَلَى أَنْ تَضْمَنَ لِي ثَلَاثَ خِصَالٍ قَالَ وَ مَا هِيَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ لَا تُدْخِلْ عَلَيَّ شَيْئاً مِنْ خَارِجٍ وَ لَا تَدَّخِرْ عَنِّي شَيْئاً فِي الْبَيْتِ وَ لَا تُجْحِفْ بِالْعِيَالِ قَالَ ذَاكَ لَكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَأَجَابَهُ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِب‎
مردى امير المؤمنين عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد. حضرت فرمودند: مى پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى. عرض كرد: چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمودند: از بيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، حاضرى خانه ات را از من دريغ ننمايى و به زن و فرزندانت اجحاف نكنى. عرض كرد: قبول مى كنم اى امير المؤمنين. پس على بن ابى طالب عليه السلام دعوت او را پذيرفتند.
عيون اخبارالرضا ج 2 ، ص 42 ، ح 138

حديث (6) امام صادق عليه السلام:
اِبنُ أبى يَعفورَ: رَأيتُ عِندَ أبى عَبدِاللّه عليه السلام ضَيفا، فَقامَ يَوما فى بَعضِ الحَوائِج، فَنَهاهُ عَن ذلِكَ ، و قامَ بِنَفسِهِ إلى تِلكَ الحاجَةِ، و قالَ عليه السلام: نَهى رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله عَن أن يُستَخدَمَ الضَّيفُ؛
ابن ابى يعفور: در خانه امام صادق عليه السلام ميهمانى ديدم. روزى او براى انجام كارى برخاست. حضرت به او اجازه ندادند و شخصاً آن كار را انجام دادند و فرمودند: رسول خدا صلى الله عليه و آله از به كار گرفتن ميهمان ، نهى فرموده است.
كافى(ط-الاسلاميه) ج6، ص283، ح1

حديث (7) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
كَفى بِالمَرءِ إثما أن يَستَقِلَّ ما يُقَرِّبُ إلى إخوانِهِ و كَفى بِالقَومِ إثما أن يَستَقِلُّوا ما يَقرُبُ بِهِ إلَيهِم أخُوهُم؛
انسان را همين گناه بس، كه آنچه را كه تقديم برادران ميهمان خود مى كند كم شمارد و ميهمان را همين گناه بس، كه آنچه را كه ميزبانشان براى آنها فراهم مى كند كم شمارند.
محاسن ص414، ح165

حديث (8) امام باقر عليه السلام:
إذا دَخَلَ أحَدُكُم عَلى أَخيهِ فى رَحلِهِ فَليَقعُد حَيثُ يَأمُرُ صاحِبُ الرَّحلِ فَإنَّ صاحِبَ الرَّحلِ أَعرَفُ بِعَورَةِ بَيتِهِ مِنَ الدّاخِلِ عَلَيهِ؛
هرگاه يكى از شما به خانه برادرش وارد شد، هر جا صاحب خانه گفت همان جا بنشيند، زيرا صاحب خانه به وضع اتاق خود از ميهمان آشناتر است.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج72، ص451، ح2

حديث (9) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اَلضَّيفُ يُلطَفُ لَيلَتَينِ، فَإذا كانَت لَيلَةَ الثالِثَةُ فَهُوَ مِن أَهلِ البَيتِ يَكُلُ ما أَدرَكَ؛
ميهمان تا دو شب پذيرايى مى شود، از شب سوم جزو اهل خانه به شمار مى آيد و هر چه رسيد بخورد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج6، ص283، ح1

حديث (10) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اِنَّ مِن حَقِ الضَّيفِ اَن يُكرَم وَ اَن يُعِدَّ لَهُ الخِلال؛
از حقوق ميهمان است كه ميزبان او را احترام كند و برايش خلال دندان فراهم نمايد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 6، ص 285، ح 3

حديث (11) امام على عليه السلام:
رَأَى أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ حَزِيناً فَقِيلَ لَهُ مِمَّ حُزْنُكَ قَالَ لِسَبْعٍ أَتَتْ لَمْ يَضِفْ إِلَيْنَا ضَيْف‎
[روزى] امام على عليه السلام غمگين ديده شد علت را از ايشان جويا شدند. فرمودند: چون هفت روز است كه ميهمانى بر ما وارد نشده است.
مناقب آل ابى طالب(ابن شهر آشوب) ج 2 ، ص 73

حديث (12) امام صادق عليه السلام:
اِذا اَتاكَ اَخوكَ فَآتِهِ بِما عِندَكَ وَ اِذا دَعَوتَهُ فَتَكَلَّف لَهُ؛
هرگاه برادرت ناخوانده بر تو وارد شد، همان غذايى كه در خانه دارى برايش بياور و هرگاه او را دعوت كردى در پذيرايى از او خودت را به زحمت بينداز.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 6 ، ص 275 ، ح 6 - محاسن ص 410، ح 138

حديث (13) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُحِبَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ فَلْيَأْكُلْ مَعَ ضَيْفِهِ
هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خود غذا بخورد.
مجموعه ورام ج 2، ص 116

حديث (14) امام صادق عليه السلام:
اِذا دُعىَ اَحَدُكُم اِلى طَعامٍ فَلا يَستَتبِعَنَّ وَ لَدَهُ فَاِنَّهُ اِن فَعَلَ ذلكَ، كانَ حَراماً وَ دَخَلَ غاصِباً؛
هرگاه يكى از شما به ميهمانى دعوت شد، فرزندش را به دنبال خود راه نيندازد كه اگر چنين كند، كار حرامى كرده و غاصبانه وارد خانه ميزبان شده است.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 6 ، ص 270، ح 1

حديث (15) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّق بِها عَلَيهِ؛
ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب مى شود.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 6 ، ص 283، ح 2

حديث (16) امام على عليه السلام:
ثَلَاثٌ لَا يُسْتَحْيَا مِنْهُنَّ خِدْمَةُ الرَّجُلِ ضَيْفَهُ وَ قِيَامُهُ عَنْ مَجْلِسِهِ لِأَبِيهِ وَ مُعَلِّمِهِ وَ طَلَبُ الْحَقِّ وَ إِنْ قَل‎
از سه كار حيا نبايد كرد: خدمت به ميهمان، از جا برخاستن در برابر پدر و آموزگار خويش و طلب حق گرچه اندك باشد.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص 69 ، ح 978

حديث (17) امام صادق عليه السلام:
اَلمَكارِمُ عَشرٌ ، فَإنِ استَطَعتَ أن تَكونَ فيكَ فَلتَكُن...: صِدقُ الَباسِ ، وَ صِدقُ اللِّسانِ ، و َأداءُ الأمانَةِ ، وَ صِلَةُ الرَّحِمِ ، و َإقراءُ الضَّيفِ ، وَ إطعامُ السّائِلِ ، و َالمُكافاةُ عَلىَ الصَّنائعِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلجارِ ، و َالتَّذَمُّمُ لِلصّاحِبِ ، و َرَأسُهُنَّ الحَياءُ؛
مكارم ده تاست: اگر مى توانى آنها را داشته باش...: استقامت در سختى ها، راستگويى، امانتدارى، صله رحم، ميهمان نوازى، اطعام نيازمند، جبران كردن نيكى ها، رعايت حق و حرمت همسايه، مراعات حق و حرمت رفيق و در رأس همه، حيا.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 55 و 56 ، ح 1

حديث (18) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
لا تَزالُ اُمَّتى بِخَيرٍ ما تَحابّوا و َاَقامُوا الصَّلاةَ و َآتَوُا الزَكاةَ و َقَروا الضَّيفَ...؛
امّتم همواره در خير و خوبى اند تا وقتى كه يكديگر را دوست بدارند، نماز را برپا دارند، زكات بدهند و ميهمان را گرامى بدارند...
امالى(طوسى) ص 647 ، ح 1340

حديث (19) امام رضا عليه السلام:
تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا
به ديدن يکديگر رويد تا يکديگر را دوست داشته باشيد و دست يکديگر را بفشاريد و به هم خشم نگيريد.
بحارالانوار(ط-بيروت) ج 75 ، ص 347

حديث (20) امام كاظم عليه ‎السلام:
اِنَّ رَسولَ اللّه‎ صلي الله عليه و آله كانَ اِذا اَتاهُ الضَّيْفُ اَكَلَ مَعَهُ وَ لَمْ يَرْفَعْ يَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّى يَرْفَعَ الضَّيْفُ يَدَهُ؛
رسول خدا صلي الله عليه و آله هرگاه ميهمان داشتند، با او غذا مى ‎خوردند و دست از سفره و غذا نمى‎ كشيدند، تا آن‎كه ميهمان دست از غذا خوردن بكشد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 6، ص 286 ، ح 4