فکر

حديث (1) لقمان حكيم عليه ‎السلام:
يَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِكرَةُ وَ خَرِسَتِ الحِكمَةُ وَ قَعَدَتِ الاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ؛
فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب مى‎رود و حكمت، از كار مى‎افتد و اعضاى بدن از عبادت باز مى‎مانند.
مجموعه ورام، ج 1، ص 102

حديث (2) امام حسين عليه السلام:
مَن أَحجَمَ عَنِ الرَّىِ وَعَيِيَت بِهِ الحِيَلُ كانَ الرِّفقَ مِفتاحُهُ؛
هر كس فكرش به جايى نرسد و راه تدبير بر او بسته شود، كليدش مداراست.
بحارالأنوار، ج75، ص128

حديث (3) امام حسن عسکري عليه السلام:
لَيسَتِ العِبادَةُ کَثرَةَ الصيّامِ وَ الصَّلوةِ وَ انَّما العِبادَةُ کَثرَةُ التَّفَکُّر في أمر اللهِ؛
عبادت کردن به زيادي روزه و نماز نيست، بلکه (حقيقت) عبادت، زياد در کار خدا انديشيدن است.
تحف العقول، ص442

حديث (4) امام علي عليه السلام:
العِلمُ وَراثَهٌ کَريمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِيَهٌ؛
علم ميراث گرانبهائي است و ادب لباس فاخر و زينتي است و فکر آئينه اي است صاف.
نهج البلاغه، ص469

حديث (5) پيامبر صلى ‎الله ‎عليه ‎و ‎آله:
اَوصانى رَبّى بِسَبعٍ: اَوصانى بِالاِْخلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانيَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنى و اُعْطىَ مَن حَرَمَنى و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنى و اَن يَكونَ صَمْتى فِكْرا وَ نَظَرى عِبَرا؛
پروردگارم هفت چيز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشكار، گذشت از كسى كه به من ظلم نموده، بخشش به كسى كه مرا محروم كرده، رابطه با كسى كه با من قطع رابطه كرده، و سكوتم همراه با تفكّر و نگاهم براى عبرت باشد.
كنزالفوائد، ج2، ص11

حديث (6) امام صادق عليه السلام:
اَفضَلُ العِبادةُ اِدمانُ التَّفکُّرفي اللهِ و في قُدرَتهِ؛
برترين عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست.
الکافي، ج2، ص55

حديث (7) امام صادق عليه السلام:
فِکرَةُ ساعَةٍ خَيرٌ مِن عِبادَةِ اَلفِ سَنَةٍ؛
يک ساعت انديشيدن در خير و صلاح از هزار سال عبادت بهتر است.
مصباح الشريعه، ص114