مرگ

حديث (1) امام صادق عليه السلام:
صِلَةَ الرَّحِمِ تُزَكِّي الْأَعْمَالَ وَ تُنْمِي الْأَمْوَالَ وَ تُيَسِّرُ الْحِسَابَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تَزِيدُ فِي الرِّزْقِ.
صله رحم، اعمال را پاكيزه، اموال را بسيار، حساب (قيامت) را آسان مى‎ كند و بلا را برطرف و و روزي را زياد مي کند.
كافى (ط-الاسلاميه) ج 2، ص 157، ح 33

حديث (2) امام صادق عليه السلام:
صِلَةُ الرحامِ تُحَسِّنُ الخُلُقَ وَ تُسمِحُ الكَفَّ و َتُطيبُ النَّفسَ و َتَزيدُ فِى الرِّزقِ وَ تُنسِئُ فِى الجَلِ؛
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى‎ نمايد و روزى را زياد مى‎ كند و مرگ را به تأخير مى‎ اندازد.
كافى (ط-الاسلاميه) ج 2، ص 151، ح 6

حديث (3) پيامبر صلى ‎الله ‎عليه‎ و ‎آله:
لِيَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنياهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَياتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ؛
انسان بايد براى آخرتش از دنيا، براى مرگش از زندگى و براى پيرى‎اش از جوانى، توشه برگيرد، چرا كه دنيا براى شما آفريده شده و شما براى آخرت آفريده شده‎ايد.
تنبيه الخواطر و نزهه النواظر (معروف به مجموعه ورام) ج 1، ص 131

حديث (4) امام باقر عليه السلام:
اَلبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنفيانِ الفَقرَ وَ يَزيدانِ فِى العُمرِ وَ يَدفَعانِ عَن صاحِبِهِما سَبعينَ ميتَةَ سوءٍ؛
كار خير و صدقه، فقر را مى ‎بَرند، بر عمر مى ‎افزايند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى ‎كنند.
من لا يحضر الفقيه ج2 ، ص66 - ثواب الاعمال (ترجمه حسن زاده) ص 688

حديث (5) پيامبر صلى ‎الله‎ عليه ‎و ‎آله:
فِى الزِّنا سِتُّ خِصالٍ: ثَلاثٌ مِنها فِى الدُّنيا وَ ثلاثٌ فِى الآخِرَةِ، فَاَمّا الَّتى فِى الدُّنيا فَيَذهَبُ بِالبَهاءِ وَ يُعَجِّلُ الفَناءَ وَ يَقطَعُ الرِّزقَ وَ اَمّا الَّتى فِى الآخِرَةِ فَسوءُ الحِسابِ وَ سَخَطُ الرَّحمنِ وَ الخُلودُ فِى النّارِ؛
زِنا، شش پيامد دارد: سه در دنيا و سه در آخرت. سه پيامد دنيايى ‎اش اين است كه: آبرو را مى ‎بَرد، مرگ را شتاب مى‎ بخشد و روزى را مى ‎بُرد و سه پيامد آخرتى‎ اش: سختى حسابرسى، خشم خداى رحمان و ماندگارى در آتش است.
من لا يحضر الفقيه ج4 ، ص367 - خصال ج 1 ، ص 321، ح 3

حديث (6) امام على عليه السلام:
اَلمَنِيَّةُ و َلاَ الدَّنِيَّةُ و َالتَّقَلُّلُ و َلاَ التَّوَسُّلُ؛
مرگ آرى امّا پستى و خوارى هرگز، به اندك ساختن آرى امّا دست سوى اين و آن دراز كردن هرگز.
کافي(ط-الاسلاميه) ج8 ، ص21 - نهج البلاغه(صبحي صالح) ص546 ، حكمت 396

حديث (7) امام صادق عليه السلام:
يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛
مردم، بيشتر از آن‎كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى ‎كنند و بيشتر از آن‎كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى ‎ميرند.
دعوات(راوندى) ص 291، ح 33

حديث (8) امام على عليه ‎السلام:
مَنْ عَطَفَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ و َالنَّهارُ اَدَّباهُ وَ اَبلَياهُ وَ اِلَى الْمَنايا اَدْنَياهُ؛
شب و روز بر هر كس بگذرد، او را ادب مى‎ كند، فرسوده ‎اش مى ‎نمايد و به مرگ نزديكش مى ‎سازد.
تصنيف غرر الحکم و دررالکلم ص133

حديث (9) پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم:
كَفى بالمَوتِ واعِظا؛
مرگ براى اندرز گرفتن بس است.
تحف العقول، ص 35 - کافي(ط-الاسلاميه)ج2 ، ص275

حديث (10) امام على عليه السلام:
أبلَغُ العِظاتِ الاعتِبارُ بِمَصارِعِ الأمواتِ؛
رساترين پندها، عبرت گرفتن از آرامگاه هاى مردگان است.
شرح آقا جمال الدين خوانساري بر غررالحکم و دررالکلم ج2 ، ص423

حديث (11) امام صادق عليه السلام:
ذِكرُ المَوتِ يُميتُ الشَّهَواتِ في النَّفسِ ، و يَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَة ِ، و يُقَوّي القلبَ بمَواعِدِ اللّه ، و يُرِقُّ الطَّبعَ ، و يَكسِرُ أعلامَ الهَوى و يُطفِئُ نارَ الحِرصِ ، و يُحَقِّرُ الدُّنيا؛
ياد مرگ، خواهش هاى نفس را مى ميراند و رويشگاه هاى غفلت را ريشه كن مى كند و دل را با وعده هاى خدا نيرو مى بخشد و طبع را نازك مى سازد و پرچم هاى هوس را درهم مى شكند و آتش حرص را خاموش مى سازد و دنيا را در نظر كوچك مى كند.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج6، ص133، ح32 - {شبيه اين حديث در مصباح الشريعه ص171 }

حديث (12) امام على عليه السلام:
عَجِبتُ لِمَن يَري أنَّه يَنقُصُ کُلَّ يَوم في نَفسِهِ وَ عُمُرِهِ وَ هو لا يَتاهَّبُ لِلمَوتِ.
در شگفتم از کسي که مي بيند هر روز از جان و عمر او کاسته مي شوذ، امّا براي مرگ آماده نمي شود.
شرح آقا جمال الدين خوانساري بر غررالحکم و دررالحکم ج4 ، ص336 ح6253 - تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص163 ، ح3156

حديث (13) امام على عليه السلام:
خَلَقَ الآجالَ فأطالَها و قَصَّرَها ، و قدَّمَها و أخَّرَها ، و وصَلَ بالموتِ أسبابَها.
[خداوند ، ] اجلها (مدت عمرها) را مشخص ساخته، برخى را كوتاه و برخى را دراز گردانيد وپاره‎اى را پس وبرخى را پيش انداخت و عوامل آنها را به مرگ ، پيوند داد (موجبات به سرآمدن اجل را فراهم آورد).
نهج البلاغه (صبحي صالح)ص134 ، خطبه 91

حديث (14) امام على عليه السلام:
لا شيءَ أصدقُ مِن الأجلِ.
چيزى راست‎تر از اجل (مرگ) نيست.
شرح آقا جمال الدين خوانساري بر غررالحکم و دررالکلم ج6 ، ص382 ، ح10648

حديث (15) امام على عليه السلام:
نِعْمَ الدَّواءُ الأجلُ.
خوب دارويى است اجل.
شرح آقا جمال الدين خوانساري بر غررالحکم و دررالکلم ج6 ، ص160 ، ح9905

حديث (16) امام على عليه السلام:
نَفَس المَرءِ خُطاهُ إلى أجَلِهِ.
نَفَسهاى آدمى گامهاى او به سوى مرگ است.
نهج البلاغه(صبحي صالح) ص480 ، حکمت 74

حديث (17) امام على عليه السلام:
كفى بالأجلِ حارِسا.
نگهبانى اجل، كافى است.
نهج البلاغه (صبحي صالح) ص529 ، ح306

حديث (18) امام على عليه السلام:
الأجَلُ حِصْنٌ حَصِينٌ.
اجل ، دژى استوار است.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص161 ، ح 3111 - شرح آقا جمال الدين خوانساري بر غررالحکم و دررالکلم ج1 ، ص133 ، ح494