ايمان

حديث(1) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ النبياءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ المَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ؛
نماز، از آيين هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.
خصال، ج2، ص 522

حديث (2) پيامبر صلى الله عليه و آله:
صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ النبياءِ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ اَصلُ اليمانِ وَ راحَةُ البدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى العداءِ وَ اِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ العمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ؛
نماز شب، موجب رضايت پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت، ريشه ايمان، آسايش بدن ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه اجابت دعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.
ارشاد القلوب الي الصواب(ديلمي)، ج 1، ص 191

حديث(3) پيامبر صلى الله عليه و آله:
مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَاليَومِ الخِرِ فَليُكرِم ضَيفَهُ؛
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد.
كافى(ط-الاسلاميه)، ج 6، ص 285

حديث (4) امام حسن عسكرى عليه السلام:
فى تفسير قوله تعالى «وَ قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قالَ: قُولُوا لِلنّاسِ كُلِّهُم حُسنا مُؤمِنِهُم وَ مُخالِفِهُم، أمّا المؤمِنونَ فَيَبسُطُ لَهُم وَجهَهُ وَ أمّا المُخالِفونَ فَيُكَلِّمُهُم بِالمُداراةِ لاِجتِذابِهِم اِلىَ الايمانِ. فَاِنِ استَتَرَ مِن ذلِكَ بِكفِّ شُرورِهم عَن نَفسِهِ وَ عَن اِخوانِهِ المُؤمِنينَ؛
در تفسير آيه «با مردم به زبان خوش سخن بگوييد» فرمود: يعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، به زبان خوش سخن بگوييد. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با مدارا سخن مى گويد تا به ايمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با اين رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمنش، پيشگيرى كرده است.
مستدرك الوسائل و مستنبط المسايل، ج 12، ص 261

حديث(5) امام صادق عليه السلام فرمود:
اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ اِنماثَ الايمانُ مِن قَلبِهِ كَما يَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ؛
هرگاه مؤمن به برادر [دينى] خود تهمت بزند، ايمان در قلب او از ميان مى رود، همچنان كه نمك در آب، ذوب مى شود.
كافى(ط-الاسلاميه)، ج 2، ص 361

حديث (6) پيامبر صلى الله عليه و آله:
مَن رَأى مِنكُم مُنكَرا فَليُغَيِّرهُ بِيَدِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِلِسانِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَذلِكَ أضعَفُ الإيمانِ؛
هر كس از شما منكرى ببيند بايد با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش آن را تغيير دهد، كه پائين ترين درجه ايمان همين (تغيير قلبى) است.
نهج الفصاحه، ص768، ح 3010

حديث (7) امام على عليه السلام:
(علامة) اَلايمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَيثُ يَضُرُّكَ عَلَى الكَذِبِ حَيثُ يَنفَعُكَ؛
(نشانه) ايمان، اين است كه راستگويى را هر چند به زيان تو باشد بر دروغگويى، گرچه به سود تو باشد، ترجيح دهى.
نهج البلاغه(صبحي صالح)، ص556 حكمت458

حديث (8) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَلغَيرَةُ مِنَ الايمانِ وَالمِذاءُ مِنَ النِّفاقِ؛
غيرت از ايمان است و بى بند و بارى از نفاق.
من لا يحضر الفقيه، ج3 ، ص 444 ، نهج الفصاحه، ص587 ، ح 2045

حديث (9) پيامبر صلى الله عليه و آله:
لا يُكمِلُ المُؤمِنُ ايمانَهُ حَتّى يَحتَوىَ عَلى مِائَةٍ وَ ثَلاثِ خِصالٍ:... لا يَقبَلُ الباطِلَ مِن صَديقِهِ وَ لا يَرُدُّ الحَقَّ مِن عَدُوِّهِ...؛
ايمان مؤمن كامل نمى شود، مگر آن كه 103 صفت در او باشد:... باطل را از دوستش نمى پذيرد و در مقابله با دشمن، حق را پايمال نمى كند.
التمحيص، ص 75 - بحارالأنوار(ط-بيروت)، ج 64، ص 311

حديث (10) پيامبر صلى الله عليه و آله:
ثَلاثُ خِصالٍ مَن كُنَّ فيهِ فَقَدِ استَـكمَلَ خِصالَ الايمانِ: اَلَّذى إذا رَضىَ لَم يُدخِلهُ رِضاهُ فى باطِلٍ وَ اِن غَضِبَ لَم يُخرِجهُ مِنَ الحَقِّ وَ لَو قَدَرَ لَم يَتَعاطَ ما لَيسَ لَهُ؛
سه ويژگى است كه در هر كس يافت شود، ويژگى هاى ايمان كامل مى گردد: آن كه وقتى خشنود گردد، خشنودى اش او را به باطل نكشاند و خشمش او را به هنگام خشم، از حق برون نبرد و هر گاه توان يافت، به آنچه از او نيست، دست درازى نكند.
الاصول الستة عشر(ط-دارالشبستري)، ص 35

حديث(11) امام رضا عليه السلام:
لا يستَکمِلُ عَبدٌ حقيقةَ الايمانِ حَتَّى تَکونَ فيهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّينِ وَحُسنُ التَّقديرِ فِى المَعيشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزايا؛
هيچ بنده اى حقيقت ايمانش را کامل نمى کند مگر اين که در او سه خصلت باشد: دين شناسى، تدبر نيکو در زندگى، و شکيبايى در مصيبت ها و بلاها.
تحف العقول ص324

حديث(12) امام علي عليه السلام:
لايَکمُلُ إيمانُ امريٍ حَتّي يُحِبَّ مَن أحَبَّ الله وَ يُبغِضُ مَن أبغَضَ اللهُ؛
ايمان هيچ کس کامل نمي شود مگر هر که را خدا دوست دارد دوست داشته باشد و آن که را خدا دشمن دارد دشمن داشته باشد.
شرح نهج البلاغه(ابن ابي الحديد)، ج18، ص51

حديث(13) امام صادق عليه السلام فرمود:
اِنَّ مِن حَقيقَةِ الايمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّكَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَكَ وَ اَن لا يَجوزَ مَنطِقُكَ عِلمَكَ؛
از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نيز از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.
محاسن، ج 1، ص 205

حديث(14)پيامبر صلى الله عليه و آله:
ما آمَنَ بى مَن باتَ شَبعانَ وَجارُهُ طاوِيا، ما آمَنَ بى مَن باتَ كاسيا وَجارُهُ عاريا؛
به من ايمان نياورده است آن كس كه شب سير بخوابد و همسايه اش گرسنه باشد. به من ايمان نياورده است آن كس كه شب پوشيده بخوابد و همسايه اش برهنه باشد.
مستدرك الوسائل و مستنبط المسايل، ج8، ص429، ح9897

حديث(15) امام كاظم عليه السلام:
اَلحَياءُ مِنَ اليمانِ وَاليمانُ فِى الجَنَّةِ وَالبَذاءُ مِنَ الجَفاءِ وَالجَفاءُ فِى النّارِ؛
حيا از ايمان و ايمان در بهشت است و بدزبانى از بى مهرى و بدرفتارى است و بدرفتارى در جهنم است.
تحف العقول، ص394- وسايل الشيعه ، ج16، ص 36 - بحارالأنوار، ج75، ص309

حديث(16) امام صادق عليه السلام فرمود:
اَلسَّخاءُ مِن أخلاقِ الأنبياءِ، وهُوَ عِمادُ الإيمانِ، ولا يَكونُ مُؤمِنٌ إلاّ سَخيّا، ولا يَكونُ سَخيّا إلاّ ذو يَقينٍ وهِمَّةٍ عاليَةٍ؛ لأِنَّ السَّخاءَ شُعاعُ نورِ اليَقينِ، ومَن عَرَفَ ما قَصَدَ هانَ عَلَيهِ ما بَذَلَ؛
سخاوت از اخلاق پيامبران و ستون ايمان است. هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه بخشنده است و تنها آن كس بخشنده است كه از يقين و همّت والا برخوردار باشد؛ زيرا كه بخشندگى پرتو نور يقين است. هر كس هدف را بشناسد بخشش بر او آسان شود.
مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل ، ج7 ، ص 17-بحارالأنوار(ط-بيروت)، ج68، ص355

حديث(17) امام كاظم عليه السلام:
اِياک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ يذهَبُ بِنُورِ ايمانِک؛
از شوخي (بي مورد) بپرهيز، زيرا که شوخي نور ايمان تو را مي برد.
کافي(ط-الاسلاميه)، ج2، ص665-من لا يحضره الفقيه ، ج 4، ص408

حديث(18) حضرت فاطمه زهرا عليها السلام:
فَفَرَضَ اللّه‎ الاْيمانَ تَطْهيرا مِنَ الشِّرْكِ... وَ الْعَدْلَ تَسْكينا لِلْقُلوبِ؛
خداوند ايمان را براى پاكى از شرك... و عدل و داد را براى آرامش دل‎ها واجب نمود.
من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 568

حديث(19) امام حسن عسکري عليه السلام:
خَصلَتانِ لَيسَ فَوقَهُما شَي‎ءٌ: اَلْإيمانُ بِاللَّهِ ونَفعُ الإخوانِ؛
دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزى نيست: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران.
مستدرک الوسايل ج12، ص391 -تحف العقول ص489 -بحارالأنوار(ط-بيروت)، ج 75، ص 374

حديث(20) امام محمد باقر عليه السلام:
اِنَّ لِکُلِّ شَيءٍ قُفلاً وَ قُفلُ الايمانِ الرِّفقُ؛
هر چيزي قفلي دارد و قفل ايمان مدارا کردن و نرمي است.
کافي(ط-الاسلاميه، ج2، ص118

حديث(21) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَفضَلُ الإِيمانِ اَن تَعلَمَ اَنَّ اللهَ مَعَکَ حَيثُ ما کُنتَ؛
برترين ايمان آن است که معتقد باشي هر کجا هستي خداوند با توست.
نهج الفصاحه، ص229

حديث(22) امام رضا عليه السلام
أحسَنُ الناسِ إيماناً أحسَنُهم خُلقاً و ألطَفُهم باَهلِه، وَ اَنا اَلطَفُکم بِاَهلى؛
نيکوترين مردم از نظر ايمان، خوش خلق‎ترين و با لطفترين آنها نسبت به اهل خويش است.
عيون اخبار الرضا، ج2، ص 38

حديث(23) امام رضا عليه السلام:
اِنَّ الايمانَ اَفضلُ مِن الاسلامِ بِدَرجَةٍ, وَ التَّقـوى اَفضـلُ مِن الايمانِ بِدَرَجَةٍ وَ لَم يَعطِ بَنو آدَمَ اَفضلُ مِنَ اليَقينِ؛
ايمان يک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا يک درجه بالاتر از ايمان است و به فـرزنـد آدم چيزى بـالاتـر از يقيـن داده نشده است.
تحف العقول، ص445

حديث(24) امام صادق عليه السلام فرمود:
مَن تَعَصَّبَ أو تُعُصِّبَ لَهُ فَقَد خَلَعَ ربقَهَ الإيمانَ مِن عُنُقِهِ؛
کسي که از چيزي طرفداري مصرّانه و نابجا کند يا اينکه از جانب ديگران به نفع او طرفداري نابجا شود (و او خشنود باشد) محققاً که ريسمان ايمان را از گردن خويش باز کرده است.
کافي(ط-الاسلاميه)ج2، ص307

حديث(25) امام صادق عليه السلام فرمود:
من افطر يوما من شهر رمضان خرج روح الايمان منه؛
هر كس يك روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد - روح ايمان از او جدا مى ‎شود.
وسائل الشيعه ج 10 ، ص246_ من لا يحضره الفقيه ج 2 ، ص 118

حديث(26) پيامبر اکرم (ص) فرمودند:
لايَستَکمِلُ عَبدٌ حَقيقَةَ الإيمانِ حَتَّي يَدَعَ المِراءَ وَ إن کانَ مُحِقّاً.
هيچکس حقيقت ايمان را کامل نمي کند مگر اينکه جدال لفظي را رها کند، هر چند حق با او باشد.
بحارالانوار ج2 ص138

حديث(27) امام علي عليه السلام:
لا يَصدُقُ إيمُان عَبدٍ حَتَّي يَکونَ بِما في يَدِ اللهِ سُبحانَهُ أوثَقَ مِنهُ بِما في يَدِهِ.
ايمان هيچ بنده اي راستين نمي شود مگر زمانيکه اعتمادش به آنچه نزد خداست از اعتمادش به آنچه در دست خود دارد بيشتر باشد.
نهج البلاغه(صبحي صالح)، ص 529 - شرح نهج البلاغه(ابن ابي الحديد)، ج19 ، ص216

حديث(28) پيامبر اکرم (ص) فرمودند:
لَيسَ الايمانُ بالتَّحلّي و لابالتّمنّي، لکنَّ الايمانَ ما خَلَصَ في القلبِ و صَدَّقَهُ الأعمالُ.
ايمان به صرف ادعا و آرزو نيست، بلکه ايمان آن است که خالصانه در جان و دل قرار گيرد و اعمال هم آنرا تاييد کند.
تحف العقول ص370

حديث(29) اميرالمؤنين امام علي (ع) فرمودند:
لَا يَجِدُ أَحَدَکُم طَعمَ الإِيمَانِ حَتَّي يَعلَمَ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَم يَکُن لِيَخطِئَهُ وَ مَا أَخطَأَهُ لَم يَکُن لِيَصِيبَهُ.
هيچ يک ازشما مزه ايمان را نخواهد چشيد تا اينکه بداند، آنچه به او رسيده، نمي توانست به او نرسد و آنچه به او نرسيده ممکن نبود به او اصابت کند و برسد
اصول کافي(ط-الاسلاميه) ج2، ص58

حديث(30) امام صادق (ع) فرمودند:
کانَ اميرُالمومِنِينَ کَثيراً مَا يَقُولُ في خُطبَتِهِ يَا أيُّها النّاسُ! دينَکُم دينَکُم فَإنَّ السَّيِّئَةَ فِيهِ خَيرٌ مِنَ الحَسَنَةِ في غَيرِهِ وَ السَّيِّئَةُ فِيهِ تُغفَرُ وَ الحَسَنَةُ في غَيرِهِ لا تُقبَلُ.
اميرالمومنين بسيار در خطبه خود مي فرمود: اي مردم دينتان را بپاييد دينتان را. بدي در اين دين، بهتر است از نيکي در دين هاي ديگر. گناه و بدي در اين دين آمرزيده است و نيکي در غير آن، پذيرفته نمي شود.
اصول کافي(ط-الاسلاميه) ج2، ص464

حديث(31) امام صادق (ع) فرمودند:
قُلتَ لَهُ مَا الَّذِي يُثبِتُ الايمانَ فِي العَبدِ قال الوَرَعُ وَ الَّذِي يُخرِجُهُ مِنهُ قَالَ الطَّمَعُ.
به امام صادق (ع) چه چيز ايمان را در بنده استوار مي سازد؟ فرمود: پرهيز از محرمات. وچه چيز بنده را از ايمان خارج مي کند؟ فرمود:طمع.
اصول کافي(ط-الاسلاميه) ج2، ص320