دين
حديث (1) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
مَن خانَ أَمانَةً فِى الدُّنيا وَلَم يَرُدَّها إِلى أَهلِها ثُمَّ أَدرَكَهُ المَوتُ ماتَ عَلى غَيرِ مِلَّتى وَيَلقَى اللّه وَ هُوَ عَلَيهِ غَضبانٌ؛
كسى كه در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند و آنگاه بميرد بر دين من نمرده است و با خدا ديدار مى كند در حالى كه بر او خشمگين است.
جامع الاحاديث الشيعه، ج23، ص1154
حديث (2) امام صادق عليه السلام:
اَبصَرَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله رَجُلاً شَعثا شَعرُ رَأسِهِ وَ سَخَةً ثيابُهُ، سَيِّئَةً حالُهُ فَقال رسول اللّه صلى الله عليه و آله: مِن الدّينِ المُتعَةُ وَ اِظهارُ النِّعمَةِ؛
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مردى را ديدند كه موهاى ژوليده و جامهاى چركين و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمتهاى خدا و آشكار ساختن نعمت جزء دين است.
كافى(ط-الاسلاميه)، ج 6، ص 439
حديث (3) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
أَلا اُخبِرُكُم بِأَفضَلَ مِن دَرَجَةِ الصِّيامِ وَالصَّلاةِ وَالصَّدَقَةِ؟ صَلاحُ ذاتِ البَينِ، فَإِنَّ فَسادَ ذاتِ البَينِ هِىَ الحالِقَةُ؛
آيا شما را به چيزى با فضيلتتر از نماز و روزه و صدقه (زكات) آگاه نكنم؟ آن چيز اصلاح ميان مردم است، زيرا تيره شدن رابطه ميان مردم ريشه كن كننده دين است.
نهج الفصاحه، ص240، ح458
حديث (4) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
ما مِن شابٍ تَزَوَّجَ فى حَداثَةِ سِنِّهِ اِلاّ عَجَّ شَيطانُهُ: يا وَيلَهُ ، يا وَيلَهُ! عَصَمَ مِنّى ثُلُـثَى دينِهِ ، فَليَتَّقِ اللّه العَبدُ فِى الثُّـلُثِ الباقى؛
هر جوانى كه در سن كم ازدواج كند ، شيطان فرياد بر مىآورد كه: واى برمن ، واى بر من! دو سوم دينش را از دستبرد من ، مصون نگه داشت. پس بنده بايد براى حفظ يك سومِ باقى مانده دينش ، تقواى الهى پيشه سازد.
مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل ج 14 ، ص 149- نوادر (راوندى)ص 12
حديث (5) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
اَلغيبَةُ اَسرَعُ فى دينِ الرَّجُلِ المُسلِمِ مِنَ الكِلَةِ فى جَوفِهِ؛
غيبت كردن در (نابودى) دين مسلمان مؤثرتر از خوره در درون اوست.
كافى(ط-الاسلاميه)، ج2، ص357
حديث (6) امام على عليه السلام:
إِنَّ اللّه فَرَضَ الجِهادَ وَ عَظَّمَهُ و َجَعَلَهُ نَصرَهُ و َناصِرَهُ. و َاللّه ما صَلُحَت دُنيا و َلا دينٌ إِلاّ بِهِ؛
در حقيقت خداوند جهاد را واجب گردانيد و آن را بزرگداشت و مايه پيروزى و ياور خود قرارش داد. به خدا سوگند كار دنيا و دين جز با جهاد درست نمىشود.
الکافي (ط-الاسلاميه) ج5، ص 8 - وسائل الشيعه، ج15، ص15
حديث (7) رسول اكرم صلى الله عليه و آله:
إذا أرادَ اللّه بِأهلِ بَيتٍ خَيرا فَقَّهَهُم فِى الدّينِ و َوَقَّرَ صَغيرُهُم كَبيرَهُم و َرَزَقَهُمُ الرِّفقَ فى مَعيشَتِهِم و َالقَصدَ فى نَفَقاتِهِم و َبَصَّرَهُم عُيُوبَهُم فَيَتُوبُوا مِنها؛
هرگاه خداوند براى خانواده اى خير بخواهد آنان را در دين دانا مى كند، كوچك ترها بزرگ ترهايشان را احترام مى نمايند، مدارا در زندگى و ميانه روى در خرج روزيشان مى نمايد و به عيوبشان آگاهشان مى سازد تا آنها را برطرف كنند.
نهج الفصاحه، ص181، ح 147
حديث (8) امام على عليه السلام:
مَن أَتى غَنيّا فَتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلُثا دينِهِ؛
هر كس در مقابل ثروتمند به خاطر ثروتش تواضع كند دو سوم دينش از بين برود.
نهج البلاغه(صبحي صالح)، ص508 ، حكمت 228
حديث (9) امام رضا عليه السلام:
لا يستَکمِلُ عَبدٌ حقيقةَ الايمانِ حَتَّى تَکونَ فيهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّينِ و َحُسنُ التَّقديرِ فِى المَعيشَةِ، و َالصَّبرُ عَلَى الرَّزايا؛
هيچ بنده اى حقيقت ايمانش را کامل نمى کند مگر اين که در او سه خصلت باشد: دين شناسى، تدبر نيکو در زندگى، و شکيبايى در مصيبتها و بلاها.
تحف العقول، ص324
حديث (10) امام حسين عليه السلام:
لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى ديـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛
جز به يکى از سه نفر حاجت مبر: به ديندار، يا صاحب مروت، يا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.
تحف العقول، ص 247
حديث (11) امام على عليه السلام:
لِکُلِّ شَيءٍ وَجهٌ وَ وَجهُ دينِکم الصَّلاةُ؛
هر چيز داراي سيماست ، سيماي دين شما نماز است.
کافي(ط-الاسلاميه)، ج 3 ، ص270
حديث (12) امام صادق عليه السلام:
اَلْمُؤْمِنُ لايُخْلَقُ عَلَى الْكِذْبِ و َلا عَلَى الْخيانَةِ وَ خِصْلَتانِ لا يَجْتَمِعانِ فِى الْمُنافِقِ، سَمْتٌ حَسَنٌ وَ فِقْهٌ فِى السُّنَّةِ؛
مؤمن در سرشتش دروغ و خيانت نيست و دو صفت است كه در منافق جمع نگردد: سيرت نيكو و دين شناسى.
تحف العقول، ص367
حديث (13) امام على عليه السلام:
اِجْعَلِ الدِّينَ كَهْفَكَ و َالْعَدْلَ سَيْفَكَ تَنْجُ مِنْ كُلِّ سوءٍ وَ تَظْفَرْ عَلى كُلِّ عَدُوٍّ؛
دين را پناهگاه و عدالت را اسلحه خود قرار ده تا از هر بدى نجات پيدا كنى و بر هر دشمنى پيروز گردى.
مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل ج11ص319-تصنيف غررالحكم و دررالکلم، ص86
حديث (14) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اِنَّما يُدْرَكُ الْخَيْرُ كُلُّهُ بِالْعَقْلِ، وَ لا دينَ لِمَنْ لا عَقْلَ لَهُ؛
همه خوبىها با عقل شناخته مىشوند و كسى كه عقل ندارد، دين ندارد.
تحف العقول، ص 54
حديث (15) امام صادق عليه السلام:
اِنَّ صاحِبَ الدّينِ فَكَّرَ فَـعَـلَـتْهُ السَّكينَةُ وَ اسْتَـكانَ فَـتَواضَعَ وَ قَنِعَ فَاسْتَغْنى وَ رَضىَ بِما اُعْطىَ وَ انْفَرَدَ فَكُفىَ الاْخْوانَ وَ رَفَضَ الشَّهَواتِ فَصارَ حُرّا وَ خَلَعَ الدُّنْيا فَتَحامَى الشُّرورَ وَ اطَّرَحَ الْحَسَدَ فَظَهَرتِ الْمَحَبَّةُ وَ لَمْ يُخِفِ النّاسَ فَـلَـمْ يَخَفْهُمْ وَ لَمْ يُذْنِبْ اِلَيْهِمْ فَسَلِمَ مِنْهُمْ وَ سَخَتْ نَفْسُهُ عَنْ كُلِّ شَىءٍ ففازَ وَ اسْتَكْمَلَ الْفَضْلَ وَ اَبْصَرَ العافيَةَ فَاَمِنَ النَّدامَةَ؛
آدم ديندار چون مىانديشد، آرامش بر جان او حاكم است. چون خضوع مىكند متواضع است. چون قناعت مىكند، بىنياز است. به آنچه داده شده خشنود است. چون تنهايى را برگزيده از دوستان بىنياز است. چون هوا و هوس را رها كرده آزاد است. چون دنيا را فرو گذارده از بدىها و گزندهاى آن در امان است. چون حسادت را دور افكنده محبتش آشكار است.مردم را نمىترساند پس از آنان نمىهراسد و به آنان تجاوز نمىكند پس از گزندشان در امان است. به هيچ چيز دل نمىبندد پس به رستگارى و كمال فضيلت دست مىيابد و عافيت را به ديده بصيرت مىنگرد پس كارش به پشيمانى نمىكِشد.
امالى مفيد، ص 52
حديث (16) امام على عليه السلام:
حُسْنُ الظَّنِّ راحَةُ الْقَلْبِ وَ سَلامَةُ الدّينِ؛
خوشگمانى، مايه آسايش قلب و سلامت دين است.
تصنيف غررالحكم و دررالکلم، ص253
حديث (17) امام سجاد عليه السلام:
قُلْتُ لِعَلىِّ بْنِ الْحُسَينِ عليهالسلام اَخْبِرنىِ بِجَميعِ شَرايِـعِ الّدينِ، قالَ عليهالسلام: قَوْلُ الْحَقِّ وَ الْحُكْمُ بِالْعَدْلِ وَ الْوَفاءُ بِالْعَهْدِ؛
به امام سجّاد عليهالسلام عرض كردم: مرا از تمام دستورهاى دين آگاه كنيد، امام عليهالسلام فرمودند: حقگويى، قضاوت عادلانه و وفاى به عهد.
خصال، ج1، ص 113، ح 90
حديث (18) امام محمد باقر عليه السلام:
اتَّقوا اللّهَ و صُونوا دينَکُم بِالوَرَع؛
تقواي خدا پيشه کنيد و دينتان را با ورع و تقوا حفظ کنيد.
کافي(ط-الاسلاميه)، ج2، ص76
حديث (19) امام رضا عليه السلام:
لَيسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنياهُ لِدِينِه وَ دينَهُ لِدُنياه؛
از ما نيست آن که دنياى خود را براى دينش و دين خود را براى دنيايش ترک گويد.
مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل، ج8، ص223 - بحارالانوار، ج75، ص???
حديث (20) امام صادق عليه السلام:
آفَةُ الدِّينِ الحَسَدُ وَ العُجبُ وَ الفَخرُ؛
آفت دينداري حسد و خودبيني و فخر فروشي است.
کافي(ط-الاسلاميه)، ج2، ص307
