روایات موضوعی

نعمت

حديث (1) امام على عليه السلام:
صِلَةُ الرَّحِمِ تُدِرُّ النِّعَمَ وَ تُدْفِعُ النِّقَم‎
صله رحم، نعمت‎ها را فراوان مى ‎كند و سختى ‎ها را از بين مى ‎برد.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص 406 ، ح 9305

حديث (2) امام على عليه السلام:
حِراسَةُ النِّعَمِ فى صِلَةِ الرَّحِمِ؛
حفظ نعمت‎ها در صله رحم است.
عيون الحکم و المواعظ(ليثي) ص 234 ، ح 4484

حديث (3) امام صادق عليه السلام:
اَلبَنونَ نَعيمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‎ يَسألُ عَنِ النَّعيمِ، وَ يُثيبُ عَلَى الحَسَناتِ؛
پسران، نعمت ‎اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمت‎ها سؤال مى ‎كند و به خوبى‎ها پاداش مى‎ دهد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج6، ص7، ح12

حديث (4) امام حسن عليه السلام:
لَوْ أَنَّ النَّاسَ سَمِعُوا قَوْلَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) وَ رَسُولِهِ، لَأَعْطَتْهُمُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا، وَ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا، وَ لَمَا اخْتَلَفَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ سَيْفَانِ، وَ لَأَكَلُوهَا خَضْرَاءَ خَضِرَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ
اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى ‎شنيدند، آسمان بارانش را و زمين بركتش را به آنان مى ‎بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زد و خورد پيش نمى‎ آمد و همه از نعمت سر سبز دنيا تا روز قيامت، برخوردار مى‎ شدند.
امالى (طوسى) ص566، ح1174

حديث (5) امام صادق عليه السلام:
إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) يُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِيلَ، وَ يَكْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ يَرَى عَلَيْهِ أَثَرَهَا.قِيلَ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ: يُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ يُطَيِّبُ رِيحَهُ، وَ يُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ يَكْنُسُ أَفْنِيَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِيبِ الشَّمْسِ يَنْفِي الْفَقْرَ، وَ يَزِيدُ فِي الرِّزْق‎
امام صادق عليه السلام: خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده ‎اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه ‎اش را گچكارى كند، جلوى در حياط خود را جارو كند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى‎ برد و روزى را زياد مى ‎كند.
امالى (طوسى) ص 275 ، ح 526 - وسايل الشيعه ج 5 ، ص 7 ، ح 5746 {شبيه اين حديث در ارشاد القلوب(ديلمي) ج 1 ، ص 195 }

حديث (6) امام صادق عليه السلام:
أَبْصَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص رَجُلًا شَعِثاً شَعْرُ رَأْسِهِ وَ سِخَةً ثِيَابُهُ سَيِّئَةً حَالُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنَ الدِّينِ الْمُتْعَةُ وَ إِظْهَارُ النِّعْمَةِ.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم مردى را ديدند كه موهاى ژوليده و جامه ‎اى چركين و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمت‎هاى خدا و آشكار ساختن نعمت جزء دين است.
كافى(الاسلاميه) ج 6، ص 439، ح5

حديث (7) امام صادق عليه السلام:
الذُّنُوبُ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْيُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِي تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِي تَهْتِكُ السُّتُورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِي تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا وَ الَّتِي تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ وَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ.
گناهي كه نعمت‎ها را تغيير مى‎ دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كه پشيمانى مى ‎آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى‎ كند، ظلم است. گناهى كه آبرو مى ‎بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى ‎گيرد، زناست. گناهى كه مرگ را شتاب مى ‎بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت دعا مى ‎شود و زندگى را تيره و تار مى ‎كند، نافرمانى از پدر مادر است.
علل الشرايع ج 2، ص 584 {شبيه اين حديث در کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 448 ، ح 27 }

حديث (8) امام على عليه السلام:
اَلصِّحَّةُ اَفضَلُ النِّعَمِ؛
سلامتى بهترين نعمت است.
عيون الحکم و المواعظ(ليثي) ص 23 ، ح 177

حديث (9) قال الحسين عليه السلام:
شُكرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شكر تو بر نعمت گذشته، زمينه ساز نعمت آينده است.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 80 ، ح 2

حديث (10) قال الجواد عليه السلام:
نِعْمَةٌ لَا تُشْكَرُ كَسَيِّئَةٍ لَا تُغْفَرُ.
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 137 ، ح 18

حديث (11) امام على عليه السلام:
ما خَيْرٌ بِخَيْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّةُ وَ كُلُّ نَعيمٍ دونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ كُلُّ بَلا ءٍ دونَ النّارِ عافيَةٌ؛
خيرى كه به دنبال آن آتش باشد، خير نيست و شرى كه به دنبال آن بهشت باشد، شر نيست. هر نعمتى جز بهشت ناچيز است و هر بلايى جز آتش، سلامتى.
نهج البلاغه(صبحي صالح) ص 544 ، حكمت 387

حديث (12) پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله:
إنَّ اللّه‎ يُحِبُّ أن يَرى أثَرَ نِعمَتِهِ على عَبدِهِ؛
خداوند دوست دارد كه اثر نعمت خود را در بنده ‎اش ببيند.
مرآة العقول ج 10 ، ص 200 - بحارالانوار(ط-بيروت) ج 70 ، ص 207

حديث (13) امام صادق عليه السلام:
ما اَنْعَمَ اللّه‎ عَلى عَبْدٍ مِنْ نِعْمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّه‎ ظاهِرا بِلِسانِهِ فَتَمَّ كَلامُهُ حَتّى يُؤْمَرَ لَهُ بِالْمَزيدِ؛
چون خداوند به بنده‎اى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاس بگويد، هنوز سخنش به پايان نرسيده، فرمان افزايش نعمت براى وى صادر مى‎شود.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 95 ، ح 9 - مرآة العقول ج 8 ، ص 153 ، ح 9

روایات موضوعی