مكارم الاخلاق

1- پيامبر صلى الله عليه و آله:
إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ.
براستى كه من براى به كمال رساندن مكارم اخلاق مبعوث شده ام.
مکارم الاخلاق ص 8

2-امام على عليه السلام:
عَلَيْكُمْ بِمَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ فَإِنَّهَا رِفْعَةٌ وَ إِيَّاكُمْ وَ الْأَخْلَاقَ الدَّنِيَّةَ فَإِنَّهَا تَضَعُ الشَّرِيفَ وَ تَهْدِمُ الْمَجْدَ.
به مكارم اخلاق پايبند باشيد كه آن مايه سربلندى است و از اخلاق پَست دورى كنيد كه آن انسانهاى شريف را پَست و بزرگوارى را از بين مى برد.
تحف العقول ص 215

3- امام على عليه السلام:
نَزِّهْ عَنْ كُلِّ دَنِيَّةٍ نَفْسَكَ وَ ابْذُلْ فِي الْمَكَارِمِ جُهْدَكَ تَخْلُصْ مِنَ الْمَآثِمِ وَ تُحْرِزِ و الْمَكَارِمَ.
خودت را از هر پَستى پاك كن، و در راه مكارم اخلاق نهايت كوشش خود را به كار گير تا از گناهان برهى و مكارم را بدست آورى.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص 240 ، ح 4862

4- امام على عليه السلام:
لَوْ كُنَّا لَا نَرْجُو جَنَّةً وَ لَا نَخْشَى نَاراً وَ لَا ثَوَاباً وَ لَا عِقَاباً لَكَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَطْلُبَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ فَإِنَّهَا مِمَّا تَدُلُّ عَلَى سَبِيلِ النَّجَاح‎
اگر هم به بهشت اميد (و باور) نمى داشتيم و از دوزخ نمى هراسيديم و پاداش و كيفرى در ميان نمى بود باز شايسته بود كه در طلب مكارم اخلاق برآييم، زيرا كه راه موفقيت و پيروزى در تحصيل مكارم اخلاق است.
مستدرک الوسايل ج 11 ، ص 193 ، ح 12721

5- امام صادق عليه السلام:
وَقَد سُئِلَ عَن مَكارِمِ الخلاقِ: اَلعفوُ عَمَّن ظَلَمَكَ وَصِلَةُ مَن قَطَعَكَ وَ إعطاءُ مَن حَرَمَكَ وَ قَولُ الحَقِّ وَ لَو عَلى نَفسِكَ؛
درباره مكارم الاخلاق سئوال شد، فرمودند: گذشت از كسى كه به تو ظلم كرده، رابطه با كسى كه با تو قطع رابطه كرده، عطا به آن كس كه از تو دريغ داشته است و گفتن حق اگر چه بر ضد خودت باشد.
منهاج البراعه(خوئي) ج 6 ، ص 218

6- امام على عليه السلام:
لَا تَكْمُلُ الْمَكَارِمُ إِلَّا بِالْعَفَافِ وَ الْإِيثَار
مكارم اخلاق به كمال نمى رسد، مگر با پاكدامنى و از خود گذشتگى.
تصنيف غررالحکم و درالکلم ص 256 ، ح 5418

7- امام على عليه السلام:
إذا رَغِبتَ فِى المَكارِمِ فَاجتَنِبِ المَحارِمَ؛
اگر خواهان مكارم و بزرگوارى ها هستى از حرام ها دورى كن.
تصنيف غررالحکم و درالکلم ص 317 ، ح 7317

8- امام صادق عليه السلام:
إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَصَّ رَسُولَ اللَّهِ [رَسُولَهُ‎] بِمَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ فَامْتَحِنُوا أَنْفُسَكُمْ فَإِنْ كَانَتْ فِيكُمْ فَاحْمَدُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ارْغَبُوا إِلَيْهِ فِي الزِّيَادَةِ مِنْهَا فَذَكَرَهَا عَشَرَةً الْيَقِينَ وَ الْقَنَاعَةَ وَ الصَّبْرَ وَ الشُّكْرَ وَ الْحِلْمَ وَ حُسْنَ الْخُلُقِ وَ السَّخَاءَ وَ الْغَيْرَةَ وَ الشَّجَاعَةَ وَ الْمُرُوءَةَ.
خداى تبارك وتعالى رسول خدا صلى الله عليه و آله را به مكارم اخلاق مخصوص گردانيد. پس شما نيز خود را بيازماييد، اگر اين صفت ها در شما بود خداى عزوجل را سپاس گوييد و از او اين مكارم را بيشتر بخواهيد. ـ سپس آن ده خصلت را برشمردند ـ: يقين، قناعت، صبر، شكر، بردبارى، خوش اخلاقى، سخاوت، غيرت، شجاعت و جوانمردى.
امالي(صدوق) ص 221 ، ح 8

9- امام صادق عليه السلام:
لِجَرّاحِ المَدائِنىِّ ـ: أَ لَا أُحَدِّثُكَ بِمَكَارِمِ الْأَخْلَاقِ الصَّفْحُ عَنِ النَّاسِ وَ مُوَاسَاةُ الرَّجُلِ أَخَاهُ فِي مَالِهِ وَ ذِكْرُ اللَّهِ كَثِيراً.
به جرّاح مدائنى فرمودند: آيا به تو بگويم كه مكارم اخلاق چيست؟ گذشت كردن از مردم، سهيم كردن برادر (دينى) در مال خود و بسيار به ياد خدا بودن.
وسايل الشيعه ج 15 ، ص 199 ، ح 20273

10- امام صادق عليه السلام:
الْمَكَارِمُ عَشْرٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ فِيكَ فَلْتَكُن‎... صِدْقُ الْبَأْسِ وَ صِدْقُ اللِّسَانِ وَ أَدَاءُ الْأَمَانَةِ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ وَ إِقْرَاءُ الضَّيْفِ وَ إِطْعَامُ السَّائِلِ وَ الْمُكَافَأَةُ عَلَى الصَّنَائِعِ وَ التَّذَمُّمُ لِلْجَارِ وَ التَّذَمُّمُ لِلصَّاحِبِ وَ رَأْسُهُنَّ الْحَيَاءُ.
مكارم ده تاست: اگر مى توانى آنها را داشته باش...: استقامت در سختى ها، راستگويى، امانتدارى، صله رحم، ميهمان نوازى، اطعام نيازمند، جبران كردن نيكى ها، رعايت حق و حرمت همسايه، مراعات حق و حرمت رفيق و در رأس همه، حيا.
خصال ص 431

11- پيامبر صلى الله عليه و آله:
إِنَّ الرِّفْقَ لَمْ يُوضَعْ عَلَى شَيْ‎ءٍ إِلَّا زَانَهُ وَ لَا نَزَعَ عَنْ شَيْ‎ءٍ إِلَّا شَانَهُ.
رفق و نرمي با هيچ چيز همراه نشد مگر اينکه آن را آراست و از هيچ چيز جدا نشد مگر اينکه آنرا زشت گردانيد.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 119 ، ح 6

12- امام صادق عليه السلام:
لَيسَ مِنّا مَن لَم يوقِّر کَبيرَنا وَ يَرحَم صَغيرَنا
کسي که به بزرگسالان احترام نگذارد و با خردسالان ما مهربان نباشد از ما نيست.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 165 ، ح 2