گريه
1- امام حسين عليه السلام:
الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ نَجَاةٌ مِنَ النَّارِ.
گريه از ترس خدا سبب نجات از آتش جهنّم است.
جامع الاخبار(شعيري) ص 97
2- امام صادق عليه السلام:
طَلَبْتُ نُورَ الْقَلْبِ فَوَجَدْتُهُ فِي التَّفَكُّرِ وَ الْبُكَاءِ وَ طَلَبْتُ الْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ فَوَجَدْتُهُ فِي الصَّدَقَةِ وَ طَلَبْتُ نُورَ الْوَجْهِ فَوَجَدْتُهُ فِي صَلَاةِ اللَّيْل
روشنايى دل را جوييدم و آن را در انديشيدن و گريستن يافتم و گذر از صراط را جوييدم و آن را در صدقه دادن يافتم و نورانيّت چهره را جوييدم و آن را در نماز شب يافتم.
مستدرك الوسائل ج 12، ص 173، ص 13810
3- امام هادى عليه السلام:
[اَلْمُؤْمِنُ] يُحْسِنُ وَ يَبْكي كَما أَنَّ الْمُنافِقُ يُسيىءُ وَ يَضْحَكُ؛
مؤمن خوبى مى كند و مى گريد، ولى منافق بدى مى كند و مى خندد.
ارشاد القلوب(ديلمي) ج 1 ، ص 135
4- پيامبر صلى الله عليه و آله:
البكاء من الرّحمة و الصّراخ من الشّيطان.
گريه از رحمت است و فرياد از شيطانست.
نهج الفصاحه ص 376 ، ح 1113
4- پيامبر صلى الله عليه و آله:
طُوبَى لِصُورَةٍ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهَا تَبْكِي عَلَى ذَنْبٍ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَطَّلِعْ إِلَى ذَلِكَ الذَّنْبِ غَيْرُهُ.
خوشا چهره اى كه خداوند به آن مىنگرد در حالى كه از ترس خدا بر گناهى كه كرده مىگريد و جز او كسى از آن گناه آگاه نيست.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 90 ، ص 331 ، ح 15- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 167
5- پيامبر صلى الله عليه و آله:
في خُطبه الوَداعِ: و مَن ذَرَفَتْ عَيناهُ مِن خَشيةِ اللّه كانَ لَه بكلِّ قَطرةٍ مِن دُموعِهِ مِثلُ جَبَلِ اُحُدٍ يكونُ في ميزانِهِ مِن الأجْرِ.
- در خطبه حجة الوداع-: هر كس چشمانش از ترس خدا اشك ريزد براى هر قطره اشك او به اندازه كوه احد در ترازوى اعمالش پاداش نهند.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 90 ، ص334، ح 25 - مستدرک الوسايل و مستنبط المسايل ج 11 ، ص 242 ، ح 12870
6- پيامبر صلى الله عليه و آله:
سَبْعَةٌ فِي ظِلِّ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّهُ... وَ رَجُلٌ ذَكَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَالِياً فَفَاضَتْ عَيْنَاهُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ
در آن روز كه سايهاى جز سايه عرش خدا نيست هفت تن در سايه عرش اويند:... و مردى كه در خلوت ياد خداوند عز و جل كند و از ترس خدا اشك از ديدگانش سرازير شود.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 81 ، ص 2 ، ح 71
7- امام على عليه السلام:
البُكاءُ مِن خَشيَةِ اللّه مِفتاحُ الرَّحمةِ؛
گريستن از ترس خدا كليد رحمت است.
عيون الحکم و المواعظ(ليثي) ص 62 ، ح 1617
8- امام باقر عليه السلام:
فِيمَا نَاجَى بِهِ اللَّهُ مُوسَى ع عَلَى الطُّورِ أَنْ يَا مُوسَى أَبْلِغْ قَوْمَكَ أَنَّهُ مَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ الْمُتَقَرِّبُونَ بِمِثْلِ الْبُكَاءِ مِنْ خَشْيَتِي وَ مَا تَعَبَّدَ إِلَيَّ الْمُتَعَبِّدُونَ بِمِثْلِ الْوَرَعِ عَنْ مَحَارِمِي وَ لَا تَزَيَّنَ لِيَ الْمُتَزَيِّنُونَ بِمِثْلِ الزُّهْدِ فِي الدُّنْيَا عَمَّا بِهِمُ الْغِنَى عَنْهُ قَالَ فَقَالَ مُوسَى ع يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ فَمَا ذَا أَثَبْتَهُمْ عَلَى ذَلِكَ فَقَالَ يَا مُوسَى أَمَّا الْمُتَقَرِّبُونَ إِلَيَّ بِالْبُكَاءِ مِنْ خَشْيَتِي فَهُمْ فِي الرَّفِيقِ الْأَعْلَى لَا يُشَارِكُهُمْ فِيهِ أَحَدٌ
از نجواهاى خداوند متعال با موسى عليه السلام در كوه طور اين بود: اى موسى ! به قوم خود برسان كه تقرّب جويان ، با چيزى مانند گريستن از ترس من ، به من نزديك نشدند و متعبدان به چيزى مانند پرهيز از حرامهاى من مرا عبادت نكردند و آراستگان ، به چيزى مانند بىاعتنايى به چيزهايى از دنيا كه بدان نياز ندارند ، خويشتن را نياراستند. موسى عرض كرد: اى گراميترين گراميان! چه چيز آنان را در اين راه ، استوار و ثابت قدم گرداند ؟ فرمود: اى موسى ! امّا آنان كه با گريستن از ترس من جوياى تقرّب به من هستند ، در اعلى عليّيناند و هيچ كس در اين (مرتبه) با آنان شريك نيست.
ثواب الأعمال ص 172
9- امام على عليه السلام:
بُكَاءُ الْعُيُونِ وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ تَعَالَى ذِكْرُهُ فَإِذَا وَجَدْتُمُوهَا فَاغْتَنِمُوا الدُّعَاء
گريه چشمها و ترس دلها نشانه رحمت خداى بلندنام است. هرگاه اين دو را در خود يافتيد دعا كردن را غنيمت شمريد.
بحارالانوار(ط-بيروت) ج 90 ، ص 336
10- امام سجّاد عليه السلام:
مَا مِنْ قَطْرَةٍ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ قَطْرَتَيْنِ قَطْرَةِ دَمٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ قَطْرَةِ دَمْعَةٍ فِي سَوَادِ اللَّيْلِ لَا يُرِيدُ بِهَا عَبْدٌ إِلَّا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ.
هيچ قطرهاى نزد خدا محبوبتر از اين دو قطره نيست: قطره خونى كه در راه خدا ريخته شود و قطره اشكى كه براى خدا در دل شب فرو افتد.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 66 ، ص 378، ح31 - خصال ص 50 ، ح 60
11- امام صادق عليه السلام:
مَا مِنْ شَيْءٍ إِلَّا وَ لَهُ كَيْلٌ وَ وَزْنٌ إِلَّا الدُّمُوعَ فَإِنَّ الْقَطْرَةَ مِنْهَا تُطْفِئُ بِحَاراً مِنْ نَارٍ وَ إِذَا اغْرَوْرَقَتِ الْعَيْنُ بِمَائِهَا لَمْ يَرْهَقْ وَجْهَهُ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ فَإِذَا فَاضَتْ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ وَ لَوْ أَنَّ بَاكِياً بَكَى فِي أُمَّةٍ لَرُحِمُوا
هر چيزى پيمانه و وزنى دارد مگر اشكها؛ زيرا قطرهاى اشك درياهايى از آتش را فرو مى نشاند. و هرگاه چشم در اشك خود غرق شود ، گَرد هيچ فقر و ذلّتى بر چهره آن ننشيند. و هرگاه اشكها سرازير شود خداوند آن چهره را بر آتش حرام گرداند. و اگر گرينده اى در ميان امتى بگريد همه آن امّت مشمول رحمت مى شوند.
بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 90 ، ص 331، ح 14 -ثواب الاعمال ص 167
12- پيامبر صلى الله عليه و آله:
مِن عَلاماتِ الشَّقاءِ جُمودُ العَينِ؛
از نشانه هاى شقاوت و بدبختى خشكيدگى چشم است.
کافي(ط-الاسلاميه) ج 2 ، ص 290 ، ح 6 - تحف العقول ص 47
13- امام على عليه السلام:
الْعُبُودِيَّةُ خَمْسَةُ أَشْيَاءَ خَلَاءُ الْبَطْنِ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ قِيَامُ اللَّيْلِ وَ التَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ وَ الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ.
بندگى در پنج چيز اســت: اندرون از طعام تهى داشتن ، قرآن خواندن ، شب را به عبادت گذراندن و هنگام صبح زارى كردن (به درگاه خداوند) و گريستن از ترس خدا.
مستدرك الوسائل ج 11، ص 244، ح 12875 - جامع الاخبار(شعيري) ص 178
14- امام على عليه السلام:
مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ.
چشمها نخشكيد مگر بر اثر سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناه زياد.
وسايل الشيعه ج 16 ، ص 45 ، ح 20938 - بحار الأنوار(ط-بيروت) ج 70، ص 354، ح 60 - علل الشرايع ج 1 ، ص 81
