حلال

حديث (1) قال الله تعالي:
يا أَحمَدُ إِنَّ العِبادَةَ عَشَرَةُ أَجزاءَ: تِسعَةٌ مِنها طَلَبُ الحَلالِ فَإِذا طَيَّبتَ مَطعَمَكَ وَ مَشرَبَكَ فَأَنتَ فى حِفظى وَ كَنَفى؛
در حديث قدسى آمده است كه خداوند مى ‎فرمايد: اى احمد همانا عبادت ده جزء است كه نه جزء آن طلب ‎روزى حلال است، پس چون خوراكى و نوشيدنى خود را پاك كردى در پناه و حمايت من هستى.
بحار الانوار(ط-بيروت) ج 74 ، ص 27

حديث (2) رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم:
طَلَبُ الْحَلَالِ فَرِيضَةٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ.
كسب درآمد حلال، بر هر مسلمانى واجب است.
بحار الانوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 35

حديث (3) امام على عليه السلام:
إِنَّ العَبدَ لَيَحرُمُ نَفسَهُ الرِّزقَ الحَلالَ بِتَركِ الصَّبرِ، و َلا يُزادُ عَلى ما قُدِّرَ لَهُ؛
بنده به سبب بى‎ صبرى، خودش را از روزى حلال محروم مى ‎كند و بيشتر از روزى مقدّر هم نصيبش نمى‎ شود.
شرح نهج البلاغه(ابن ابي الحديد) ج3، ص160

حديث (4) امام صادق عليه السلام:
اَلفَضلُ بنُ أَبى قُرَّةَ: دَخَلنا عَلى أَبى عَبدِاللّه‎ (عليه السلام) و َهُوَ يَعمَلُ فى حائِطٍ لَهُ فَقُلنا: جَعَلَنَا اللّه‎ فِداكَ: دَعنا نَعمَل لَكَ أَو تَعمَلهُ الغِلمانُ، قالَ: لا دَعونى فَإِنّى أَشتَهى أَن يَرانِىَ اللّه‎ عَزَّ و َجَلَّ أَعمَلُ بِيَدى وَأَطلُبُ الحَلالَ فى أَذى نَفسى؛
فضل بن ابى قرّه: خدمت امام صادق عليه السلام كه در باغش مشغول كار بود رسيدم و عرض كردم: خدا ما را فداى شما كند، اجازه بدهيد ما برايتان كار كنيم يا غلامان اين كار را انجام دهند. حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذاريد، زيرا دوست دارم خداوند عز و جل مرا در حال كار كردن و زحمت كشيدن براى كسب روزى حلال ببيند.
من لا يحضره الفقيه ج3، ص163، ح3595

حديث (5) رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم:
حَقُّ الوَلَدِ عَلى والِدِهِ... أَن لا يَرزُقَهُ إِلاّ طَيِّبا؛
حق فرزند بر پدرش اين است كه... جز از راه حلال، روزى او را تامين نكند.
نهج الفصاحه ص 447 ، ح 1394

حديث (6) رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم:
مَنْ أَكَلَ مِنَ الْحَلَالِ الْقُوتَ صَفَا قَلْبُهُ وَ رَقَّ وَ دَمَعَتْ عَيْنَاهُ وَ لَمْ يَكُنْ لِدَعْوَتِهِ حِجَابٌ
هر كس از قوت حلال بخورد، قلبش رقت و صفا مي يابد ، چشمانش پر اشك مى شود و براى (استجابت) دعايش مانعى نمى ‎باشد.
مجمع البحرين ج 5 ، ص 353

حديث (7) امام صادق عليه السلام:
اَلغُلامُ... يَتَعَلَّمُ الحَلالَ و َالحَرامَ سَبعَ سِنينَ؛
فرزند... را در هفت سال سوم (از چهارده سالگى به بعد) حلال و حرام ياد دهيد.
كافى(ط-الاسلاميه) ج 6، ص 47، ح 3

حديث (8) امام باقر عليه السلام:
و َاللّه‎ لَحَديثٌ تُصيبُهُ مِن صادِقٍ فى حَلالٍ و َحَرامٍ خَيرٌ لَكَ مِمّا طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ حَتّى تَغرُبَ؛
به خدا قسم اگر از شخصى راستگو حديثى درباره حلال و حرام بشنوى، از آنچه كه آفتاب بر آن طلوع و غروب مى‎ كند براى تو بهتر است.
کافي(ط-الاسلاميه) مقدمه ص 7 -محاسن ص227، ح157

حديث (9) امام صادق عليه السلام:
لا خَيرَ فى مَن لا يُحِبَّ جَمعَ المالِ مِن حَلالٍ فَيَكُفَّ بِهِ وَجهَهُ و َيَقضىَ بِهِ دَينَهُ؛
خيرى در آن كس نيست كه دوست ندارد از راه حلال مالى بدست آورد كه آبرويش را حفظ و قرضش را با آن ادا نمايد.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص7، ح30

حديث (10) امام على عليه السلام:
مَن يَكتَسِب مالاً مِن غَيرِ حِلِّهِ يَصرِفهُ فى غَيرِ حَقِّهِ؛
هر كس مالى را از راه غير حلال بدست آوَرَد، آن را در راه غير حق مصرف خواهد نمود.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص 355 ، ح 8109

حديث (11) امام صادق عليه السلام:
إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ و َليَخرُج مِن مَظالِمِ النّاسِ ، وَ إِنَّ اللّه‎ لا يَرفَعُ إِلَيهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ؛
هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده ‎اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى ‎رود.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 90، ص321، ح31

حديث (12) رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم:
اَلصُّلحُ جائِزٌ بَينَ المُسلِمينَ، إِلاّ صُلحا أَحَلَّ حَراما و َحَرَّمَ حَلالاً؛
صلح ميان مسلمانان جايز است، مگر صلحى كه حرامى را حلال يا حلالى را حرام كند.
من لا يحضره الفقيه ج3، ص32، ح 3267 {شبيه اين حديث در کافي(ط-الاسلاميه) ج 7 ، ص 413 }

حديث (13) امام باقر عليه ‎السلام:
قالَ لَهُ رَجُلٌ إِنّى ضَعيفُ العَمَلِ قَليلُ الصَّلاةِ قَليلُ الصَّومِ وَ لكِن أَرجو أَن لا آكُلَ إِلاّ حَلالاً و َلا أَنكَحَ إِلاّ حَلالاً: و َأَىُّ جِهادٍ أَفضَلُ مِن عِفَّةِ بَطنٍ وَ فَرجٍ؟!؛
در پاسخ به كسى كه عرض كرد: من در عمل ناتوانم و نماز و روزه كم به جا مى‎ آورم اما سعى مى‎ كنم جز حلال نخورم و جز با حلال نزديكى نكنم فرمودند: چه جهادى برتر از پاك نگه داشتن شكم و شرمگاه؟!
محاسن ص292، ح448

حديث (14) امام على عليه السلام:
أَربَعٌ مَن أُعطيَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَيرَ الدُّنيا و َالآخِرَةِ صِدقُ حَديثٍ و َأَداءُ أَمانَةٍ و َعِفَّةُ بَطنٍ و َحُسنُ خُلقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.
تصنيف غررالحکم و دررالکلم ص 217 ، ح 4282

حديث (15) رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم:
الْعِبَادَةُ سَبْعُونَ جُزْءاً أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلَال‎
عبادت هفتاد جزء است و بالاترين و بزرگترين جزء آن کسب حلال است.
بحار الانوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 36

حديث (16) امام على عليه السلام:
حُسْنُ الْخُلْقِ فى ثَلاثٍ: اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ طَـلَبُ الْحَلالِ وَ التَّـوَسُّعُ عَلَى الْعِيالِ؛
خوش اخلاقى در سه چيز است: دورى كردن از حرام، طلب حلال و فراهم آوردن آسايش و رفاه براى خانواده.
مجموعه ورام ج 1 ، ص 90 - بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 68 ، ص 394، ح 63

حديث (17) حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم:
الْعِبَادَةُ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةُ أَجْزَاءٍ فِي طَلَبِ الْحَلَال‎
عبادت ده جز دارد که نه جزء آن در طلب روزي حلال است.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 37

حديث (18) ابن عباس:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلي الله عليه و آله و سلم) إِذَا نَظَرَ إِلَى الرَّجُلِ فَأَعْجَبَهُ فَقَالَ هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ فَإِنْ قَالُوا لَا قَالَ سَقَطَ مِنْ عَيْنِي قِيلَ وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ يَكُنْ لَهُ حِرْفَةٌ يَعِيشُ بِدِينِه‎
هر گاه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم به مردى نگاه مى‎ كرد و از او خوشش مى ‎آمد مى ‎پرسيد: كارى دارد؟ اگر مى ‎گفتند: نه، مى‎ فرمود: از چشمم افتاد. پرسيدند: اى پيامبر خدا چرا چنين است؟ فرمود: براى اينكه مؤمن اگر حرفه ‎اى نداشته باشد با دينش زندگى مى‎ كند (و به نام دين، بار دوش اين و آن مى ‎شود)
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 38

حديث (19) حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم:
مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ مَرَّ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِف‎
هر كس از دسترنج خود بخورد، مثل برق از پل صراط خواهد گذشت.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 39

حديث (20) حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم:
مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهِ بِالرَّحْمَةِ ثُمَّ لَا يُعَذِّبُه‎ أَبَدا
هر کس از دسترنج خويش بخورد خداوند با نظر رحمت به او نگاه خواهد کـرد و او را عـذاب نـمـي کند.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 40

حديث (21) حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم:
مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ حَلَالًا فُتِحَ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ يَدْخُلُ مِنْ أَيِّهَا شَاء
هر کس از دسترنج حلال خويش معاش و هزينه خود را تأمين کند. درهاي بهشت بر او گشوده شود تا از هر يک که خواست داخل گردد.
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 10 ، ح 41

حديث (22) حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم:
مَنْ أَكَلَ مِنْ كَدِّ يَدِهِ كَانَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِي عِدَادِ الْأَنْبِيَاءِ وَ يَأْخُذُ ثَوَابَ الْأَنْبِيَاءِ؛
اگر كسي با دستش كار كند و روزي بخورد ، در روز قيامت در زمره و گروه انبيا است و خدا ثواب انبيا را به او مي دهدَ»
بحارالأنوار(ط-بيروت) ج 100 ، ص 10 ، ح 42