سوره التوبة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1بنام خداى رحمان رحيم
إِنَّ عِدَّةَ ٱلشُّهُورِ عِندَ ٱللَّهِ ٱثۡنَا عَشَرَ شَهۡرٗا فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ يَوۡمَ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ مِنۡهَآ أَرۡبَعَةٌ حُرُمٞ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ فَلَا تَظۡلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمۡ وَ قَٰتِلُواْ ٱلۡمُشۡرِكِينَ كَآفَّةٗ كَمَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ كَآفَّةٗ وَ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلۡمُتَّقِينَ
36شماره ماهها نزد خدا دوازده ماه است در كتاب خدا آن روز كه آسمانها و زمين را آفريد از آن جمله چهار ماه حرام است، دين درست همين است در آن چهار ماه به خويشتن ظلم نكنيد، همگى با مشركان بجنگيد چنان كه آنها همگى با شما مىجنگند، بدانيد خدا با پرهيزكاران است.
إِنَّمَا ٱلنَّسِيٓءُ زِيَادَةٞ فِي ٱلۡكُفۡرِ يُضَلُّ بِهِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُحِلُّونَهُۥ عَامٗا وَ يُحَرِّمُونَهُۥ عَامٗا لِّيُوَاطُِٔواْ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ فَيُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ ٱللَّهُ زُيِّنَ لَهُمۡ سُوٓءُ أَعۡمَٰلِهِمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
37تأخير ماه حرام افزودن در كفر است، كسانى كه كافر شدهاند با آن گمراه مىشوند كه در يك سال آن را حلال مىكنند و در يك سال حرام مىكنند تا با عده ماههايى كه خدا حرام كرده برابر كنند، در نتيجه حرام خدا را حلال مىكنند: اعمال بدشان بر ايشان آراسته شده، خدا قوم كافر را هدايت نمىكند.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَا لَكُمۡ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ٱنفِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱثَّاقَلۡتُمۡ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ أَرَضِيتُم بِٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِ فَمَا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ
38اى كسانى كه ايمان آوردهايد شما را چه شده وقتى كه گويند در راه خدا بيرون شويد به زمين سنگينى مىكنيد آيا به عوض آخرت به زندگى دنيا راضى شدهايد؟ با آنكه متاع دنيا در قبال آخرت جز اندكى نيست.
إِلَّا تَنفِرُواْ يُعَذِّبۡكُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا وَ يَسۡتَبۡدِلۡ قَوۡمًا غَيۡرَكُمۡ وَ لَا تَضُرُّوهُ شَيۡٔٗا وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
39اگر به جهاد بيرون نشويد خدا به عذاب دردناكى عذابتان كند، و گروهى غير شما را به جاى شما عوض مىگيرد به خدا هيچ ضررى نمىزنيد، خدا بر همه چيز تواناست.
إِلَّا تَنصُرُوهُ فَقَدۡ نَصَرَهُ ٱللَّهُ إِذۡ أَخۡرَجَهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ ٱثۡنَيۡنِ إِذۡ هُمَا فِي ٱلۡغَارِ إِذۡ يَقُولُ لِصَٰحِبِهِۦ لَا تَحۡزَنۡ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيۡهِ وَ أَيَّدَهُۥ بِجُنُودٖ لَّمۡ تَرَوۡهَا وَ جَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلسُّفۡلَىٰ وَ كَلِمَةُ ٱللَّهِ هِيَ ٱلۡعُلۡيَا وَ ٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
40اگر او را يارى نكنيد خدا ياريش كرده آن دم كه كافران او را از مكه بيرون كردند كه دوم دو نفر بود آن گاه كه در آن غار بودند آن دم كه به رفيقش مىگفت غم مخور خدا با ماست، خدا آرامش خويش را به او نازل كرد و او را با لشكريانى كه نديديد نيرومند كرد و كلمه كافران را زبون كرد، كلمه خدا والا است، خدا توانا و حكيم است.
ٱنفِرُواْ خِفَافٗا وَ ثِقَالٗا وَ جَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِكُمۡ وَ أَنفُسِكُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
41بكوچيد سبكباران و سنگين باران و جهاد كنيد در راه خدا با مالها و جانهايتان، اگر بدانيد اين براى شما بهتر است.
لَوۡ كَانَ عَرَضٗا قَرِيبٗا وَ سَفَرٗا قَاصِدٗا لَّٱتَّبَعُوكَ وَ لَٰكِنۢ بَعُدَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلشُّقَّةُ وَ سَيَحۡلِفُونَ بِٱللَّهِ لَوِ ٱسۡتَطَعۡنَا لَخَرَجۡنَا مَعَكُمۡ يُهۡلِكُونَ أَنفُسَهُمۡ وَ ٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
42اگر غنيمت زود رس و مسافرت آسانى بود حتما از تو پيروى مىكردند، ليكن مسافت بر آنها دور آمد، بخدا قسم خواهند خورد كه اگر مىتوانستيم با شما بيرون مىشديم، خويشتن را هلاك مىكنند و خدا مىداند كه دروغگويانند.
عَفَا ٱللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَ تَعۡلَمَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
43خدايت ببخشد، چرا اجازهشان دادى تا براى تو آنان كه راست گفتهاند معلوم شود و دروغگويان را بشناسى.
لَا يَسۡتَٔۡذِنُكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ أَن يُجَٰهِدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَ أَنفُسِهِمۡ وَ ٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُتَّقِينَ
44كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند از تو اجازه نمىخواهند كه با مالها و جانهاى خويش جهاد كنند، خدا به پرهيزكاران داناست.
إِنَّمَا يَسۡتَٔۡذِنُكَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَ ٱرۡتَابَتۡ قُلُوبُهُمۡ فَهُمۡ فِي رَيۡبِهِمۡ يَتَرَدَّدُونَ
45فقط كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان ندارد اجازه مىخواهند، قلوبشان بشك افتاده و در شك خويش سرگردانند.
سوره الشمس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا
2قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا
3قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مىسازد.
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا
4قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مىپوشاند.
وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا
5قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.
وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا
6قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.
وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا
7قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا
8پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا
9قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.
وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا
10و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگىها پوشانيد.
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ
11قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا
12وقتى كه شقىترين آنها بپاخاست.
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا
13رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا
14پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.
وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا
15خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمىترسد.