سوره الفجر

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ

1

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صبح (درخشان).


وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ

2

قسم به شبهاى ده‌گانه.


وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ

3

قسم به زوج و فرد.


وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

4

قسم به شب وقتى كه مى‌رود.


هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

5

آيا در اينها براى خردمند سوگندى هست؟


أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

6

آيا ندانستى كه پروردگارت به قوم عاد چه كرد؟


إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

7

به شهر «ارم» كه كاخهاى مرتفع داشت؟


ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

8

شهرى كه نظير آن در سرزمينها به وجود نيامده بود؟


وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

9

و قوم ثمود كه سنگها را در دره قطع كردند؟


وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

10

و فرعون كه داراى وسائل حكومت بود؟


ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

11

كسانى كه در شهرها طغيان كردند.


فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

12

در آن شهرها تباهى زياد كردند


فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

13

پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنها فرو ريخت.


إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

14

كه پروردگارت در كمين است‌


فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

15

اما انسان، چون پروردگارش او را امتحان كند، اكرام نمايد و نعمتش دهد گويد پروردگار من مرا اكرام كرده است.


وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

16

و اما چون او را امتحان كند و روزى‌اش را بر او تنگ گيرد، پروردگارم مرا ذليل گردانيد.


كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

17

نه، بلكه يتيم را اكرام نمى‌كنيد.


وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

18

بر طعام مسكين يكديگر را تشويق نمى‌كنيد


وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

19

ميراث را با حصه ديگران مى‌خوريد.


وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

20

مال را به طور افراط دوست مى‌داريد.


كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

21

نه، چون زمين به طور كامل كوبيده شود.


وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

22

پروردگارت و ملائكه صف صف بيايند.


وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

23

آن روز جهنم آورده شود، آن روز اين گونه انسان متذكر مى‌شود ولى تذكر چه فائده‌اى بر او دارد.


يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

24

گويد: اى كاش براى اين زندگيم چيزى از پيش مى‌فرستادم.


فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

25

آن روز كسى مانند خدا عذاب نمى‌كند.


وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

26

و كسى مانند خدا نمى‌بندد.


يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

27

اى نفس با اطمينان.


ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

28

بر گرد به سوى پروردگارت راضى و مرضى‌


فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

29

داخل شوميان بندگان من‌


وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي

30

داخل شو به بهشت من.



قاری