سوره الفجر

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Al-Fajri

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به سپيده دم


Wa Layālin `Ashrin

2

و به شب‌هاى ده‌گانه


Wa Ash-Shaf`i Wa Al-Watri

3

و به زوج و فرد


Wa Al-Layli 'Idhā Yasri

4

و به شب هنگامى كه مى‌گذرد.


Hal Fī Dhālika Qasamun Lidhī Ĥijrin

5

آيا در آنچه گفته شد، سوگندى براى خردمند هست؟


'Alam Tara Kayfa Fa`ala Rabbuka Bi`ādin

6

آيا ندانسته‌اى كه پروردگارت با قوم عاد چه كرد؟


'Irama Dhāti Al-`Imādi

7

و [با آن شهر] ارم كه داراى كاخ‌هاى باعظمت و ساختمان‌هاى بلند بود؟


Allatī Lam Yukhlaq Mithluhā Fī Al-Bilādi

8

همان كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟


Wa Thamūda Al-Ladhīna Jābū Aş-Şakhra Bil-Wādi

9

و با قوم ثمود آنان كه در آن وادى [براى ساختن بناهاى استوار و محكم‌] تخته‌سنگ‌ها را مى‌بريدند؟


Wa Fir`awna Dhī Al-'Awtādi

10

و با فرعون نيرومند كه داراى ميخ‌هاى شكنجه بود؟


Al-Ladhīna Ţaghawā Fī Al-Bilādi

11

همانان كه در شهرها طغيان وسركشى كردند؟


Fa'aktharū Fīhā Al-Fasāda

12

و در آنها فساد وتباه‌كارى فراوانى به بار آوردند؟


Faşabba `Alayhim Rabbuka Sawāa `Adhābin

13

پس پروردگارت تازيانه عذاب‌هاى گوناگون را بر آنان فرو ريخت.


'Inna Rabbaka Labiālmirşādi

14

بى‌ترديد پروردگارت در كمين‌گاه است؛


Fa'ammā Al-'Insānu 'Idhā Mā Abtalāhu Rabbuhu Fa'akramahu Wa Na``amahu Fayaqūlu Rabbī 'Akramani

15

اما انسان، هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و گرامى داردش و نعمتش بخشد، مى‌گويد: پروردگارم [چون شايسته و سزاوار بودم‌] مرا گرامى داشت،


Wa 'Ammā 'Idhā Mā Abtalāhu Faqadara `Alayhi Rizqahu Fayaqūlu Rabbī 'Ahānani

16

و اما چون او را بيازمايد، پس روزى‌اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون كرد.


Kallā Bal Lā Tukrimūna Al-Yatīma

17

اين چنين نيست كه مى‌پنداريد، بلكه [زبونى، خوارى و دور شدن شما از رحمت خدا براى اين است كه‌] يتيم را گرامى نمى‌داريد


Wa Lā Taĥāđđūna `Alá Ţa`āmi Al-Miskīni

18

و يكديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمى‌كنيد


Wa Ta'kulūna At-Turātha 'Aklāan Lammāan

19

و ميراث خود را [با ميراث ديگران بى‌توجه به حلال وحرام بودنش‌] يك‌جا و كامل مى‌خوريد


Wa Tuĥibbūna Al-Māla Ĥubbāan Jammāan

20

وثروت را بسيار دوست داريد.


Kallā 'Idhā Dukkati Al-'Arđu Dakkāan Dakkāan

21

اين چنين نيست كه مى‌پنداريد، هنگامى كه زمين را به شدت درهم كوبند


Wa Jā'a Rabbuka Wa Al-Malaku Şaffāan Şaffāan

22

و [فرمان‌] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند،


Wa Jī'a Yawma'idhin Bijahannama Yawma'idhin Yatadhakkaru Al-'Insānu Wa 'Anná Lahu Adh-Dhikrá

23

در آن روز دوزخ را بياورند، در آن روز انسان متذكر شود و كجا اين تذكر براى او سودمند افتد؟!


Yaqūlu Yā Laytanī Qaddamtu Liĥayātī

24

مى‌گويد: اى كاش براى اين زندگى‌ام [عبادت خالصانه و كار نيك‌] پيش فرستاده بودم.


Fayawma'idhin Lā Yu`adhdhibu `Adhābahu 'Aĥadun

25

پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند،


Wa Lā Yūthiqu Wathāqahu 'Aĥadun

26

و هيچ‌كس چون به بند كشيدن او به بند نكشد.


Yā 'Ayyatuhā An-Nafsu Al-Muţma'innahu

27

اى جان آرام گرفته و اطمينان يافته!


Arji`ī 'Ilá Rabbiki Rāđiyatan Marđīyahan

28

به سوى پروردگارت در حالى كه از او خشنودى و او هم از تو خشنود است، باز گرد.


Fādkhulī Fī `Ibādī

29

پس در ميان بندگانم درآى


Wa Adkhulī Jannatī

30

و در بهشتم وارد شو.



قاری