سوره القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1بنام خداى رحمان رحيم
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54متقيان در بهشتها و نهرها هستند.
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در مجلس صدقى نزد خداى توانا.
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ او خداى رحمان است.
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2كه قرآن را به رسولش تعليم كرد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد.
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4به او سخن گفتن آموخت.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حساب خدايى در حركتند.
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6علف و درخت به اراده خدا خاضع مى‌باشند.
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7آسمان را بالا برد و تعادل برقرار كرد.
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8كه در ميزان طغيان نكنيد.
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9توزين را با عدالت بپا داريد و از ترازو كم نكنيد.
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10خدا زمين را براى مردم نهاد.
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در آن ميوه هست و خرما كه داراى غلافهاست.
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه برگدار و گل.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14اى انس و جن انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال، آفريد.
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از شعله خالص از آتش خلق كرد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17پروردگار دو مشرق و دو مغرب است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو دريا را فرستاد كه ملاقات مى‌كنند.
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20ميان آن دو حائلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو مرواريد و مرجان خارج مى‌شود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد!
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24براى خداست نهرهاى جارى شونده كه در دريا به وجود آمده و مانند مرزها (آشكار) هستند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26هر كه در زمين هست فانى شونده است.
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27فقط ذات پروردگارت مى‌ماند كه صاحب عظمت و تكريم است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29از او مى‌خواهد هر كه در آسمانها و زمين هست خدا هر روز در كارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31حتما براى حساب شما فارغ مى‌شويم اى دو ارزشمند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى جماعت جن و انس اگر مى‌توانيد از اطراف آسمانها و زمين خارج شويد خارج شويد نمى‌توانيد خارج شويد مگر با قدرتى.
سوره التکاثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلۡهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ افزون طلبى شما را مشغول كرد
حَتَّىٰ زُرۡتُمُ ٱلۡمَقَابِرَ
2تا عمرتان سر آمد به مقبره‌ها رسيديد
كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
3چنين نكنيد به زودى مى‌دانيد
ثُمَّ كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
4سپس چنين نكنيد به زودى مى‌دانيد
كَلَّا لَوۡ تَعۡلَمُونَ عِلۡمَ ٱلۡيَقِينِ
5چنين نكنيد: اگر علم خالص داشتيد مى‌دانستيد كه اينكار خطاست.
لَتَرَوُنَّ ٱلۡجَحِيمَ
6حتما و يقينا آتش بزرگ را خواهيد ديد
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيۡنَ ٱلۡيَقِينِ
7سپس آن را كه خود يقين است خواهيد ديد
ثُمَّ لَتُسَۡٔلُنَّ يَوۡمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ
8سپس حتما از نعمتها سؤال خواهيد شد
