سوره القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌و مهربانى‌اش هميشگى.
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ما هر چيزى را اندازه آفريديم.
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50و فرمان ما جز فرمان واحدى نيست كه مانند يك چشم بر هم زدن است.
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51بى‌ترديد ما هم‌مسلكان شما را [كه در گذشته به سر مى‌بردند، به خاطر طغيانشان] هلاك كرديم؛ پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52و هر عملى را كه انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است.
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53و هر كوچك و بزرگى [از اعمالشان در آن] نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54يقينا پرهيزكاران در بهشت‌ها و [كنار] نهرها هستند؛
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در جايگاهى حق و پسنديده نزد پادشاهى توانا.
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خداى] رحمان
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را تعليم داد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد؛
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4به او بيان آموخت؛
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حسابى [منظم و دقيق] روانند؛
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند؛
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت و [براى سنجش هر امر معنوى و مادى] ترازو نهاد؛
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.]
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مكاهيد؛
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10و زمين را براى [زندگى] مردم نهاد؛
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در آن ميوه‌ها و نخل ها با خوشه‌هاى غلاف‌دار است؛
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه‌هاى با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است،
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس [اى انس و جن!] كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گلى خشكيده مانند سفال آفريد.
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از آميزه‌اى [از شعله‌هاى مختلف] به وجود آورد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو درياى [شيرين و شور] را روان ساخت در حالى كه همواره باهم تلاقى و برخورد دارند؛
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20[ولى] ميان آن دو حايلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند [درنتيجه باهم مخلوط نمى‌شوند!]
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و او را در دريا كشتى‌هاى بادبان برافراشته چون كوه‌هاست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26همه آنان كه روى اين زمين هستند، فانى مى‌شوند.
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى مى‌ماند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29هر كه در آسمان ها و زمين است از او درخواست [حاجت] مى‌كند، او هر روز در كارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31اى انس و جن! به زودى به [حساب] شما مى‌پردازيم.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى گروه جن و انس! اگر مى‌توانيد از كرانه‌ها و نواحى آسمان ها و زمين بيرون رويد، پس بيرون رويد؛ نمى‌توانيد بيرون رويد مگر با نوعى توانايى و قدرت.
سوره التکاثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلۡهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ مباهات و افتخار بر يكديگر [به ثروت و كثرت نفرات] شما را [از پرداختن به تكاليف دينى و ياد آخرت] بازداشت؛
حَتَّىٰ زُرۡتُمُ ٱلۡمَقَابِرَ
2تا جايى كه گورها را ديدار كرديد [و به تعداد مردگان هم به يكديگر مباهات و افتخار نموديد!!]
كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
3اين چنين نيست [كه شما مى‌پنداريد]، به زودى [به آثار شوم اين اوضاع و احوالى كه داريد] آگاه خواهيد شد.
ثُمَّ كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
4باز هم اين چنين نيست، به زودى آگاه خواهيد شد.
كَلَّا لَوۡ تَعۡلَمُونَ عِلۡمَ ٱلۡيَقِينِ
5[زندگى واقعى] اين چنين نيست [كه مى‌پنداريد]، اگر به علم اليقين [كه علم استوار و غير قابل ترديد است به آخرت] آگاه بوديد [از تكاليف دينى و توجه به آباد كردن آخرت باز نمى‌مانديد.]
لَتَرَوُنَّ ٱلۡجَحِيمَ
6بى‌ترديد دوزخ را خواهيد ديد.
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيۡنَ ٱلۡيَقِينِ
7سپس [با وارد شدن در آن،] قطعا آن را به ديده يقين و باور خواهيد ديد.
ثُمَّ لَتُسَۡٔلُنَّ يَوۡمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ
8آن گاه شما در آن روز از نعمت ها بازپرسى خواهيد شد.
