سوره القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ماييم كه هر چيزى را به اندازه آفريده‌ايم.
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50و فرمان ما جز يك بار نيست [آن هم] چون چشم به هم زدنى.
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51و هم‌مسلكانِ شما را سخت به هلاكت رسانديم پس آيا پندگيرنده‌اى هست؟
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52و هر چه كرده‌اند در كتابها [ى اعمالشان درج] است.
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53و هر خرد و بزرگى [در آن] نوشته شده.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54در حقيقت، مردم پرهيزگار در ميان باغها و نهرها،
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند.
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ [خداى] رحمان،
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را ياد داد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد،
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4به او بيان آموخت.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه بر حسابى [روان] اند.
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و بوته و درخت چهره‌سايانند.
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت،
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا مبادا از اندازه درگذريد.
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد.
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10و زمين را براى مردم نهاد.
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در آن، ميوه [ها] و نخلها با خوشه‌هاى غلاف‌دار،
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه‌هاى پوست‌دار و گياهان خوشبوست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گل خشكيده‌اى سفال مانند، آفريد.
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جنّ را از تشعشعى از آتش خلق كرد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو دريا را [به گونه‌اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند.
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20ميان آن دو، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و او راست در دريا سفينه‌هاى بادبان‌دارِ بلند همچون كوه‌ها.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26هر چه بر [زمين] است فانى‌شونده است.
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و ذاتِ باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى‌كند. هر زمان، او در كارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31اى جنّ و انس، زودا كه به شما بپردازيم.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى گروه جنّيان و انسيان، اگر مى‌توانيد از كرانه‌هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد، پس رخنه كنيد. [ولى] جز با [به دست آوردن] تسلّطى رخنه نمى‌كنيد.
سوره التکاثر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلۡهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ تفاخر به بيشتر داشتن، شما را غافل داشت.
حَتَّىٰ زُرۡتُمُ ٱلۡمَقَابِرَ
2تا كارتان [و پايتان] به گورستان رسيد.
كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
3نه چنين است، زودا كه بدانيد.
ثُمَّ كَلَّا سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ
4باز هم نه چنين است، زودا كه بدانيد.
كَلَّا لَوۡ تَعۡلَمُونَ عِلۡمَ ٱلۡيَقِينِ
5هرگز چنين نيست، اگر علم اليقين داشتيد!
لَتَرَوُنَّ ٱلۡجَحِيمَ
6به يقين دوزخ را مى‌بينيد.
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيۡنَ ٱلۡيَقِينِ
7سپس آن را قطعاً به عين اليقين درمى‌يابيد.
ثُمَّ لَتُسَۡٔلُنَّ يَوۡمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ
8سپس در همان روز است كه از نعمتِ [روى زمين] پرسيده خواهيد شد.
