سوره النبأ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌و مهربانى‌اش هميشگى.


'Inna Lilmuttaqīna Mafāzāan

31

بى‌ترديد براى پرهيزكاران پيروزى و كاميابى است.


Ĥadā'iqa Wa 'A`nābāan

32

باغ‌هايى [سرسبز و خرم‌] و انواع انگورها


Wa Kawā`iba 'Atrābāan

33

و دخترانى نو رسيده و هم سن


Wa Ka'sāan Dihāqāan

34

و جام‌هايى لبريز [از باده طهور]


Lā Yasma`ūna Fīhā Laghwan Wa Lā Kidhdhābāan

35

در آنجا نه سخن بيهوده‌اى مى‌شنوند و نه دروغ و تكذيبى.


Jazā'an Min Rabbika `Aţā'an Ĥisābāan

36

[اين‌] پاداشى كافى و به اندازه از سوى پروردگار توست.


Rabbi As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Ar-Raĥmani Lā Yamlikūna Minhu Khiţābāan

37

همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، آن مهربانى كه هيچ كس را اختيار چون و چراى با او نيست.


Yawma Yaqūmu Ar-Rūĥu Wa Al-Malā'ikatu Şaffāan Lā Yatakallamūna 'Illā Man 'Adhina Lahu Ar-Raĥmānu Wa Qāla Şawābāan

38

روزى كه روح و فرشتگان در يك صف مى‌ايستند و سخن نمى‌گويند مگر كسى كه [خداى‌] رحمان به او اجازه دهد و سخن حق و درست گويد.


Dhālika Al-Yawmu Al-Ĥaqqu Faman Shā'a Attakhadha 'Ilá Rabbihi Ma'ābāan

39

آن [روز] روز حق است، پس هركه بخواهد راه بازگشتى به سوى پروردگارش برگزيند؛


'Innā 'Andharnākum `Adhābāan Qarībāan Yawma Yanžuru Al-Mar'u Mā Qaddamat Yadāhu Wa Yaqūlu Al-Kāfiru Yā Laytanī Kuntu Turābāan

40

ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم، روزى كه آدم آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: اى كاش من خاك بودم [و موجودى مكلف آفريده نمى‌شدم تا چنين روز سختى را ببينم!]


سوره الشمس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به خورشيد و گسترش روشنى‌اش


Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

2

و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد


Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

3

و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند


Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

4

و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد


Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

5

و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد


Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

6

و به زمين و آنكه آن را گستراند


Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

7

و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود،


Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

8

پس بزه‌كارى و پرهيزكارى‌اش را به او الهام كرد.


Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

9

بى‌ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد.


Wa Qad Khāba Man Dassāhā

10

و كسى كه آن را [به آلودگى‌ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق‌] نوميد شد.


Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

11

قوم ثمود به سبب سركشى و طغيانش [پيامبرشان را] تكذيب كرد،


'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

12

زمانى كه بدبخت‌ترينشان به‌پا خاست.


Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

13

پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذاريد]


Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

14

ولى به تكذيب او برخاستند و ناقه را پى كردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختى بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاك يكسان و برابر ساخت؛


Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

15

و خدا از سرانجام آن كار [كه نابودى ستمكاران است‌] پروايى ندارد.



قاری