سوره النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1به نام خداوند رحمتگر مهربان
'Inna Lilmuttaqīna Mafāzāan
31مسلّماً پرهيزگاران را رستگارى است:
Ĥadā'iqa Wa 'A`nābāan
32باغچهها و تاكستانها،
Wa Kawā`iba 'Atrābāan
33و دخترانى همسال با سينههاى برجسته،
Wa Ka'sāan Dihāqāan
34و پيالههاى لبالب.
Lā Yasma`ūna Fīhā Laghwan Wa Lā Kidhdhābāan
35در آنجا نه بيهودهاى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند].
Jazā'an Min Rabbika `Aţā'an Ĥisābāan
36[اين است] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب.
Rabbi As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā Ar-Raĥmani Lā Yamlikūna Minhu Khiţābāan
37پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست.
Yawma Yaqūmu Ar-Rūĥu Wa Al-Malā'ikatu Şaffāan Lā Yatakallamūna 'Illā Man 'Adhina Lahu Ar-Raĥmānu Wa Qāla Şawābāan
38روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مىايستند، و [مردم] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد.
Dhālika Al-Yawmu Al-Ĥaqqu Faman Shā'a Attakhadha 'Ilá Rabbihi Ma'ābāan
39آن [روز]، روز حقّ است پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد.
'Innā 'Andharnākum `Adhābāan Qarībāan Yawma Yanžuru Al-Mar'u Mā Qaddamat Yadāhu Wa Yaqūlu Al-Kāfiru Yā Laytanī Kuntu Turābāan
40ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.»
سوره الشمس
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā
1به نام خداوند رحمتگر مهربان؛ سوگند به خورشيد و تابندگىاش،
Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā
2سوگند به مَه چون پى [خورشيد] رَوَد.
Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā
3سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند،
Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā
4سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد،
Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā
5سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت،
Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā
6سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد،
Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā
7سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد
Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā
8سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد،
Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā
9كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد،
Wa Qad Khāba Man Dassāhā
10و هر كه آلودهاش ساخت، قطعاً درباخت.
Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā
11[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند.
'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā
12آن گاه كه شقىترينشان بر [پا] خاست.
Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā
13پس فرستاده خدا به آنان گفت: «زنهار! ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد]».
Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā
14و [لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند، و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد.
Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā
15و از پيامدِ كار خويش، بيمى به خود راه نداد.