سوره القیامة

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Lā 'Uqsimu Biyawmi Al-Qiyāmahi

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ به روز قيامت سوگند مى‌خورم،

Wa Lā 'Uqsimu Bin-Nafsi Al-Lawwāmahi

و به نفس سرزنش‌گر قسم مى‌خورم.

'Ayaĥsabu Al-'Insānu 'Allan Najma`a `Ižāmahu

آيا انسان گمان مى‌كند كه ما هرگز استخوان‌هايش را جمع نخواهيم كرد؟

Balá Qādirīna `Alá 'An Nusawwiya Banānahu

چرا در حالى كه تواناييم كه [خطوط] سر انگشتانش را درست و نيكو بازسازى كنيم،

Bal Yurīdu Al-'Insānu Liyafjura 'Amāmahu

[نه اينكه به گمان او قيامتى در كار نباشد] بلكه انسان مى‌خواهد [با دست و پا زدن در شك و ترديد] فرارويش را [از اعتقاد به قيامت كه بازدارنده‌اى قوى است‌] باز كند [تا براى ارتكاب هر گناهى آزاد باشد!]

Yas'alu 'Ayyāna Yawmu Al-Qiyāmahi

[با حالتى آميخته با ترديد] مى‌پرسد: روز قيامت چه وقت است؟

Fa'idhā Bariqa Al-Başaru

پس هنگامى [است‌] كه چشم [از سختى و هولناكى آن‌] خيره شود،

Wa Khasafa Al-Qamaru

و ماه تاريك و بى‌نور گردد،

Wa Jumi`a Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru

و خورشيد و ماه به هم جمع شوند.

Yaqūlu Al-'Insānu Yawma'idhin 'Ayna Al-Mafarru

آن روز انسان گويد: گريزگاه كجاست؟

Kallā Lā Wazara

اين چنين نيست، هرگز پناهگاهى وجود ندارد.