سوره التکویر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آفتاب درهم پيچيده شود.
وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ
2وقتى كه ستارگان تاريك شوند.
وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ
3وقتى كه كوهها سير داده شوند.
وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ
4وقتى كه حاملهها خالى گردند.
وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ
5وقتى كه حيوانات وحشى محشور گردند.
وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ
6وقتى كه درياها گداخته گردند.
وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ
7وقتى كه روحها با بدنها جفت شوند.
وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ
8وقتى كه از دختر زنده به گور سؤال شود
بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ
9كه به چه گناهى مقتول شده است
وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ
10وقتى كه نامههاى اعمال توزيع شوند
وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ
11وقتى كه آسمان بر كنده شود
وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ
12وقتى كه جهنم افروخته گردد
وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ
13وقتى كه بهشت نزديك شود
عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ
14مىداند هر كس هر عملى را كه حاضر كرده است
فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ
15پس نه، قسم مىخورم به ستارگان پنهان شونده.
ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ
16كه در حركت هستند و فانى شونده.
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ
17قسم به شب وقتى كه پشت مىكند
وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ
18قسم به صبح وقتى كه گسترش مىيابد.
إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ
19كه اين قرآن سخن فرشته عزيزى است
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ
20قوى و نزد خدا صاحب تقرب است
مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ
21مطاع در نزد خدا و امين است
وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ
22رفيق شما ديوانه نيست
وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ
23جبرئيل را در آن ناحيه روشن ديده است
وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ
24رسول خدا بروحى بخيل نيست
وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ
25اين قرآن سخن شيطان رانده شده نيست
فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ
26پس به كجا مىرويد؟!
إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
27آن فقط تذكر است براى مردمان
لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ
28براى آنكه بخواهد در بندگى حق، استوار باشد
وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
29شما استوار شدن را نخواهيد خواست مگر آنكه پرودگار جهانيان بخواهد
سوره الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1بنام خداى رحمان رحيم
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ
27اى نفس با اطمينان.
ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ
28بر گرد به سوى پروردگارت راضى و مرضى
فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي
29داخل شوميان بندگان من
وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي
30داخل شو به بهشت من.