بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و همانا خواند ما را نوح پس چه خوبند پاسخ‌دهندگان

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و رها ساختيمش با خاندانش از اندوه بزرگ

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و گردانيديم نژادش را بازماندگان

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و گذارديم بر او در پس آيندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

سلامى بر نوح در جهانيان

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

همانا بدينسان پاداش دهيم به نكوكاران

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

كه او است همانا از بندگان ما مؤمنان

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس غرق ساختيم دگران را

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و هر آينه از پيروان وى است ابراهيم

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

گاهى كه آمد پروردگار خويش را با دلى سالم

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه را مى‌پرستيد

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى را جز خدا خواهيد

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

آيا چيست گمان شما به پروردگار جهانيان

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

پس نگريست نگريستنى در ستارگان

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

پس گفت همانا منم بيمار

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس روى برتافتد از او پشت‌كنندگان

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس خراميد (خزيد) بسوى خدايان ايشان پس گفت چرا نمى‌خوريد

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

چه شود شما را كه سخن نگوئيد

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس روى آورد بر ايشان مى‌نواخت با دست راست

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

پس روى آوردند بسويش به انبوه دوندگان

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

گفت آيا مى‌پرستيد آنچه را مى‌تراشيد

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

و خدا آفريدتان با آنچه مى‌سازيد

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند بنياد نهيد برايش بنيانى پس بيفكنيدش در دوزخ

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

و خواستند بدو نيرنگى را پس گردانيديمشان پست‌شدگان

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

گفت همانا مى‌روم بسوى پروردگار خويش زود است رهبريم كند

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا ببخش مرا از شايستگان

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس نويدش داديم به پسرى خردمند

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

تا گاهى كه رسيد با وى كوشش (يا دويدن را) گفت اى پسرك من همانا ديدم در خواب كه مى‌كشمت پس بنگر تا چه مى‌بينى گفت اى پدر بكن آنچه را فرمان مى‌شوى زود است بيابيم اگر خدا خواهد از شكيبايان

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

تا گاهى كه گردن نهادند هر دو

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و افكندش به پيشانى و خوانديمش اى ابراهيم

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

همانا راست آوردى خواب را ما بدينسان پاداش دهيم نيكوكاران

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

اين است هر آينه آن آزمايش آشكار

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و فديه داديمش به كشتنيى بزرگ

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و بازگذارديم بر او در آيندگان

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلامى بر ابراهيم

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

چنين پاداش دهيم نيكوكاران را

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

همانا او است از بندگان ما مؤمنان

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و نويد داديمش به اسحق پيمبرى از شايستگان

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و بركت نهاديم بر او و بر اسحق و از نژاد آنان است نكوكارى و ستمگرى بر خويشتن آشكار

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

و همانا منت نهاديم بر موسى و هارون

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و رهاشان ساختيم و قومشان را از اندوه بزرگ

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و ياريشان كرديم پس شدند چيرگان (پيروزمندان)