سوره الطارق
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلطَّارِقِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آسمان و قسم به طارق
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلطَّارِقُ
2و چه مى‌دانى تو كه طارق چيست؟
ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ
3آن ستاره درخشنده است
إِن كُلُّ نَفۡسٖ لَّمَّا عَلَيۡهَا حَافِظٞ
4نيست هيچ نفسى مگر آنكه او را حافظى است.
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ مِمَّ خُلِقَ
5بنگرد انسان از چه چيز خلق شده؟
خُلِقَ مِن مَّآءٖ دَافِقٖ
6آفريده شده از آبى جهنده
يَخۡرُجُ مِنۢ بَيۡنِ ٱلصُّلۡبِ وَ ٱلتَّرَآئِبِ
7كه از ميان استخوانهاى سخت و نرم خارج مى‌شود
إِنَّهُۥ عَلَىٰ رَجۡعِهِۦ لَقَادِرٞ
8خدا به برگرداندن او قادر است
يَوۡمَ تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ
9روزى كه سريره‌ها آشكار شود
فَمَا لَهُۥ مِن قُوَّةٖ وَ لَا نَاصِرٖ
10او را نه قدرتى هست و نه يارى
وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ
11قسم به آسمان كه ستارگان را بر مى‌گرداند
وَ ٱلۡأَرۡضِ ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ
12قسم به زمين كه شكافته مى‌شود
إِنَّهُۥ لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ
13اين قرآن قول جدى است
وَ مَا هُوَ بِٱلۡهَزۡلِ
14آن شوخى و عبث نيست
إِنَّهُمۡ يَكِيدُونَ كَيۡدٗا
15مشركان به گونه‌اى حيله مى‌كنند
وَ أَكِيدُ كَيۡدٗا
16من نيز بگونه‌اى حيله مى‌كنم
فَمَهِّلِ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَيۡدَۢا
17مهلت بده كافران را، مهلت بده اندكى
سوره الفجر
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صبح (درخشان).
وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ
2قسم به شبهاى ده‌گانه.
وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ
3قسم به زوج و فرد.
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
4قسم به شب وقتى كه مى‌رود.
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
5آيا در اينها براى خردمند سوگندى هست؟
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
6آيا ندانستى كه پروردگارت به قوم عاد چه كرد؟
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
7به شهر «ارم» كه كاخهاى مرتفع داشت؟
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
8شهرى كه نظير آن در سرزمينها به وجود نيامده بود؟
وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ
9و قوم ثمود كه سنگها را در دره قطع كردند؟
وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ
10و فرعون كه داراى وسائل حكومت بود؟
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
11كسانى كه در شهرها طغيان كردند.
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ
12در آن شهرها تباهى زياد كردند
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ
13پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنها فرو ريخت.
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ
14كه پروردگارت در كمين است
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ
15اما انسان، چون پروردگارش او را امتحان كند، اكرام نمايد و نعمتش دهد گويد پروردگار من مرا اكرام كرده است.
وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ
16و اما چون او را امتحان كند و روزى‌اش را بر او تنگ گيرد، پروردگارم مرا ذليل گردانيد.
كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ
17نه، بلكه يتيم را اكرام نمى‌كنيد.
وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
18بر طعام مسكين يكديگر را تشويق نمى‌كنيد
وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا
19ميراث را با حصه ديگران مى‌خوريد.
وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا
20مال را به طور افراط دوست مى‌داريد.
كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا
21نه، چون زمين به طور كامل كوبيده شود.
وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا
22پروردگارت و ملائكه صف صف بيايند.
وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ
23آن روز جهنم آورده شود، آن روز اين گونه انسان متذكر مى‌شود ولى تذكر چه فائده‌اى بر او دارد.
يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي
24گويد: اى كاش براى اين زندگيم چيزى از پيش مى‌فرستادم.
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ
25آن روز كسى مانند خدا عذاب نمى‌كند.
وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ
26و كسى مانند خدا نمى‌بندد.
يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ
27اى نفس با اطمينان.
ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ
28بر گرد به سوى پروردگارت راضى و مرضى
فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي
29داخل شوميان بندگان من
وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي
30داخل شو به بهشت من.
