سوره الفرقان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1بنام خداى رحمان رحيم
وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡحَيِّ ٱلَّذِي لَا يَمُوتُ وَ سَبِّحۡ بِحَمۡدِهِۦ وَ كَفَىٰ بِهِۦ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرًا
58توكل كن بر خداى هميشه زنده كه مرگى بر او نيست او را تسبيح و حمد گوى، او در دانستن گناه بندگانش كافى است.
ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَسَۡٔلۡ بِهِۦ خَبِيرٗا
59خدايى كه آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دو است در شش روز آفريد، سپس بر تدبير استقرار يافت او رحمان است، اعتنا كن بر او به وقت خبر دادن
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱسۡجُدُواْ لِلرَّحۡمَٰنِ قَالُواْ وَ مَا ٱلرَّحۡمَٰنُ أَنَسۡجُدُ لِمَا تَأۡمُرُنَا وَ زَادَهُمۡ نُفُورٗا
60چون به آنها گفته شود: خداى رحمان را سجده كنيد، گويند رحمان چيست آيا به هر چه مىخواهى سجده كنيم، اين دستور بر نفرتشان مىافزايد.
تَبَارَكَ ٱلَّذِي جَعَلَ فِي ٱلسَّمَآءِ بُرُوجٗا وَ جَعَلَ فِيهَا سِرَٰجٗا وَ قَمَرٗا مُّنِيرٗا
61دائم الخير است خدايى كه در آسمان ستارگان درخشان و چراغى (تابان) و ماهى نور افشان قرار داد.
وَ هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَ ٱلَّيۡلَ وَ ٱلنَّهَارَ خِلۡفَةٗ لِّمَنۡ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوۡ أَرَادَ شُكُورٗا
62خدا همانست كه شب و روز را پى در پى كرد براى هر كه بخواهد متذكر شود و يا سپاسگزار باشد.
وَ عِبَادُ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلَّذِينَ يَمۡشُونَ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ هَوۡنٗا وَ إِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلۡجَٰهِلُونَ قَالُواْ سَلَٰمٗا
63بندگان خدا كسانى هستند كه در زمين با تواضع قدم برمىدارند و چون نادانان آنها را خطاب كنند جواب سالم گويند.
وَ ٱلَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمۡ سُجَّدٗا وَ قِيَٰمٗا
64و كسانى هستند كه شب را در حال سجده و قيام براى خدايشان برگزار مىكنند.
وَ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصۡرِفۡ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا
65و كسانى هستند كه مىگويند: پروردگارا عذاب جهنم را از ما برگردان كه عذاب آن دست بردار نيست.
إِنَّهَا سَآءَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَ مُقَامٗا
66جهنم قرارگاه و محل اقامت بدى است.
وَ ٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمۡ يُسۡرِفُواْ وَ لَمۡ يَقۡتُرُواْ وَ كَانَ بَيۡنَ ذَٰلِكَ قَوَامٗا
67و كسانى كه چون انفاق كنند اسراف نمىكنند و كم نمىنمايند، انفاق آنها بين اين دو حد وسط است.
وَ ٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَ لَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَا يَزۡنُونَ وَ مَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا
68و كسانى هستند كه با خدا معبود ديگرى نمىخوانند و نفسى را كه خدا محترم كرده جز به حق نمىكشند و زنا نمىكنند هر كس چنين كند، به عقوبت خواهد افتاد.
يُضَٰعَفۡ لَهُ ٱلۡعَذَابُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَ يَخۡلُدۡ فِيهِۦ مُهَانًا
69عذاب بر او در قيامت مضاعف مىشود و در عذاب مخلد مىماند.
إِلَّا مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلٗا صَٰلِحٗا فَأُوْلَٰٓئِكَ يُبَدِّلُ ٱللَّهُ سَئَِّاتِهِمۡ حَسَنَٰتٖ وَ كَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
70مگر كسى كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح بكند، خدا سيئات آنها را به خوبيها مبدل مىكند، خدا آمرزنده و مهربان است.
وَ مَن تَابَ وَ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَإِنَّهُۥ يَتُوبُ إِلَى ٱللَّهِ مَتَابٗا
71هر كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد او به سوى خدا توبه مىكند توبه خاصى.
وَ ٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَ إِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا
72و كسانى هستند كه در مجالس باطل حاضر نمىشوند و چون به كار بيهوده رسند، بزرگواران مىگذرند.
وَ ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَمۡ يَخِرُّواْ عَلَيۡهَا صُمّٗا وَ عُمۡيَانٗا
73و كسانى هستند كه چون آيات خدا را تذكر داده مىشوند ناشنوايان و نابينايان بر آنها نمىافتند.
وَ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبۡ لَنَا مِنۡ أَزۡوَٰجِنَا وَ ذُرِّيَّٰتِنَا قُرَّةَ أَعۡيُنٖ وَ ٱجۡعَلۡنَا لِلۡمُتَّقِينَ إِمَامًا
74و كسانى كه مىگويند: پروردگارا از زنان و فرزندان ما روشنى چشم ما گردان و ما را براى تقوى كاران سرمشق گردان.
أُوْلَٰٓئِكَ يُجۡزَوۡنَ ٱلۡغُرۡفَةَ بِمَا صَبَرُواْ وَ يُلَقَّوۡنَ فِيهَا تَحِيَّةٗ وَ سَلَٰمًا
75آنها پاداش داده مىشوند درجه بلندى را و در آن تحيت و سلام داده مىشوند.
خَٰلِدِينَ فِيهَا حَسُنَتۡ مُسۡتَقَرّٗا وَ مُقَامٗا
76در آن پيوستهاند، آن بهتر قرارگاه و بهتر محل اقامت است.
قُلۡ مَا يَعۡبَؤُاْ بِكُمۡ رَبِّي لَوۡلَا دُعَآؤُكُمۡ فَقَدۡ كَذَّبۡتُمۡ فَسَوۡفَ يَكُونُ لِزَامَۢا
77بگو خدايم به شما اعتنايى ندارد اگر دعوت شما لازم نبود كه رسالت را تكذيب كرديد، آن تكذيب بر شما ملازم خواهد بود.
سوره البلد
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مىخورم به اين سرزمين
وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
2حال آنكه تو ساكن هستى در اين سرزمين
وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ
3قسم به پدرى بزرگوار و پسرى كه توليد كرد.
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
4حقا كه انسان را در رنج آفريدهايم
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
5آيا گمان مىكند كه هرگز كسى بر او قادر نيست
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
6مىگويد: مال فراوانى را تباه كردم
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
7آيا مىپندارد كسى او را نديده است؟
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
8آيا براى او دو چشم نيافريدهايم؟
وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ
9و يك زبان و دو لب؟
وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ
10و هدايت كردهايم او را به دو راه خير و شر
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ
11داخل آن گردنه نشد
وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ
12چه مىدانى آن گردنه چيست؟
فَكُّ رَقَبَةٍ
13آزاد كردن برده است.
أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ
14يا طعام دادن در روز گرسنگى
يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ
15يتيمى را كه خويشاوند است
أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ
16يا مسكين خاك افتادهاى را
ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
17سپس (نشد) از آنان كه ايمان آورده و سفارش به صبر كردند و سفارش به رحمت.
أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ
18آنها اهل بركت هستند كسانى كه آيات ما را انكار كردند آنها
وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَِٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ
19اهل شومى و شقاوتند
عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ
20بر آنهاست آتشى پيوسته
سوره الضحی
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ
1بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به شعاع گسترده آفتاب
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ
2قسم به شب وقتى كه آرام گيرد
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ
3پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است
وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ
4آخرت براى تو از دنيا بهتر است
وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ
5به زودى خدايت پاداش مىدهد كه راضى شوى
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فََٔاوَىٰ
6آيا تو را يتيم نيافت و پناه داد؟
وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ
7تو را بيراه ديد و هدايت كرد
وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ
8و تو را فقير يافت و بىنياز كرد
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ
9پس يتيم را مقهور نكن
وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ
10وسائل را با خشونت مران
وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ
11نعمت خدايت را بازگو كن