بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

إِنَّ ٱللَّهَ يُدۡخِلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٖ وَ لُؤۡلُؤٗا وَ لِبَاسُهُمۡ فِيهَا حَرِيرٞ

خدا كسانى را كه ايمان آورده و عمل صالح كرده‌اند به بهشتها داخل مى‌كند كه نهرها از زير آنها روان است، با دستبندهايى از طلا و با مرواريد به خصوصى زينت مى‌شوند و لباسشان در آنجا حرير (نازك و نرم) است.

وَ هُدُوٓاْ إِلَى ٱلطَّيِّبِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَ هُدُوٓاْ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡحَمِيدِ

هدايت شده‌اند بگفتار پاك و هدايت شده‌اند براه خداى پسنديده.

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ ٱلَّذِي جَعَلۡنَٰهُ لِلنَّاسِ سَوَآءً ٱلۡعَٰكِفُ فِيهِ وَ ٱلۡبَادِ وَ مَن يُرِدۡ فِيهِ بِإِلۡحَادِۢ بِظُلۡمٖ نُّذِقۡهُ مِنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ

كسانى كه كافر شده‌اند و مردم را از راه خدا و مسجد الحرام مانع مى‌شوند مسجدى كه آن را براى مردم يكسان قرار داده‌ايم، مقيم و مسافر در آن برابر هستند (در عذاب خواهند بود) هر كه بخواهد مردم را از روى ظلم از آن منحرف كند عذاب اليم را به او مى‌چشانيم.

وَ إِذۡ بَوَّأۡنَا لِإِبۡرَٰهِيمَ مَكَانَ ٱلۡبَيۡتِ أَن لَّا تُشۡرِكۡ بِي شَيۡ‍ٔٗا وَ طَهِّرۡ بَيۡتِيَ لِلطَّآئِفِينَ وَ ٱلۡقَآئِمِينَ وَ ٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ

ياد كن وقتى را كه مكان كعبه را براى ابراهيم آماده كرديم، كه به من چيزى را شريك مگردان و خانه مرا براى مسافران و مقيمان و راكعان و ساجدان پاك كن.

وَ أَذِّن فِي ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَجِّ يَأۡتُوكَ رِجَالٗا وَ عَلَىٰ كُلِّ ضَامِرٖ يَأۡتِينَ مِن كُلِّ فَجٍّ عَمِيقٖ

ميان مردم حج را اعلام كن، پياده و سوار بر هر مركب لاغر از هر راه دور به سوى تو مى‌آيند.

لِّيَشۡهَدُواْ مَنَٰفِعَ لَهُمۡ وَ يَذۡكُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ فِيٓ أَيَّامٖ مَّعۡلُومَٰتٍ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّنۢ بَهِيمَةِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ فَكُلُواْ مِنۡهَا وَ أَطۡعِمُواْ ٱلۡبَآئِسَ ٱلۡفَقِيرَ

تا منافع خود را به بينند و نام خدا را در روزهاى معين بر آنچه از چهار پايان روزيشان كرده ياد كنند، پس بخوريد از آنها و به گرفتار فقير اطعام كنيد.

ثُمَّ لۡيَقۡضُواْ تَفَثَهُمۡ وَ لۡيُوفُواْ نُذُورَهُمۡ وَ لۡيَطَّوَّفُواْ بِٱلۡبَيۡتِ ٱلۡعَتِيقِ

سپس چرك خود را زايل كنند و به نذر خود وفا نمايند و به خانه محترم طواف كنند

ذَٰلِكَ وَ مَن يُعَظِّمۡ حُرُمَٰتِ ٱللَّهِ فَهُوَ خَيۡرٞ لَّهُۥ عِندَ رَبِّهِۦ وَ أُحِلَّتۡ لَكُمُ ٱلۡأَنۡعَٰمُ إِلَّا مَا يُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فَٱجۡتَنِبُواْ ٱلرِّجۡسَ مِنَ ٱلۡأَوۡثَٰنِ وَ ٱجۡتَنِبُواْ قَوۡلَ ٱلزُّورِ

كار اين است، هر كه محترمهاى خدا را تعظيم كند براى او بهتر است، چهار پايان بر شما حلال گشته مگر آنچه خوانده ميشود از بتهاى پليد و از قول باطل اجتناب كنيد.

حُنَفَآءَ لِلَّهِ غَيۡرَ مُشۡرِكِينَ بِهِۦ وَ مَن يُشۡرِكۡ بِٱللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَتَخۡطَفُهُ ٱلطَّيۡرُ أَوۡ تَهۡوِي بِهِ ٱلرِّيحُ فِي مَكَانٖ سَحِيقٖ

در حالى كه موحد هستيد و مشرك نيستيد هر كه به خدا شريك قرار دهد گويا از آسمان سقوط كرده كه مرغان او را مى‌ربايد و يا باد او را به مكان دورى ساقط مى‌كند.

ذَٰلِكَ وَ مَن يُعَظِّمۡ شَعَٰٓئِرَ ٱللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقۡوَى ٱلۡقُلُوبِ

مطلب اين است، هر كه علامتهاى خدا را بزرگ شمارد، آن از تقواى قلوب است‌

لَكُمۡ فِيهَا مَنَٰفِعُ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى ثُمَّ مَحِلُّهَآ إِلَى ٱلۡبَيۡتِ ٱلۡعَتِيقِ

براى شما در قربانيها تا مدت معين منافعى است، سپس محل ذبح آنها به سوى خانه محترم است.

وَ لِكُلِّ أُمَّةٖ جَعَلۡنَا مَنسَكٗا لِّيَذۡكُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَىٰ مَا رَزَقَهُم مِّنۢ بَهِيمَةِ ٱلۡأَنۡعَٰمِ فَإِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَلَهُۥٓ أَسۡلِمُواْ وَ بَشِّرِ ٱلۡمُخۡبِتِينَ

هر امتى را عبادتى قرار داده‌ايم تا نام خدا را بر آنچه از چهار پايان به آنها داده‌ايم ياد كنند، معبود شما يك معبود است به او تسليم شويد، متواضعان را بشارت بده‌

ٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ ٱلصَّٰبِرِينَ عَلَىٰ مَآ أَصَابَهُمۡ وَ ٱلۡمُقِيمِي ٱلصَّلَوٰةِ وَ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ

كسانى كه چون نام خدا ذكر شود، قلوب آنها مى‌ترسد، بر مصائبى كه به آنها مى‌رسد صابر مى‌باشند، اقامه كننده نماز هستند و از آنچه داده‌ايم انفاق مى‌كنند.

وَ ٱلۡبُدۡنَ جَعَلۡنَٰهَا لَكُم مِّن شَعَٰٓئِرِ ٱللَّهِ لَكُمۡ فِيهَا خَيۡرٞ فَٱذۡكُرُواْ ٱسۡمَ ٱللَّهِ عَلَيۡهَا صَوَآفَّ فَإِذَا وَجَبَتۡ جُنُوبُهَا فَكُلُواْ مِنۡهَا وَ أَطۡعِمُواْ ٱلۡقَانِعَ وَ ٱلۡمُعۡتَرَّ كَذَٰلِكَ سَخَّرۡنَٰهَا لَكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

شتران قربانى را براى شما از علامتهاى خدا قرار داده‌ايم براى شما در آنها فائده هست نام خدا را در حالى كه صف كشيده‌اند بر آنها ياد كنيد و فقير قانع و فقير سمج را اطعام كنيد، بدينسان آنها را مسخر شما كرديم تا شكر كنيد.

لَن يَنَالَ ٱللَّهَ لُحُومُهَا وَ لَا دِمَآؤُهَا وَ لَٰكِن يَنَالُهُ ٱلتَّقۡوَىٰ مِنكُمۡ كَذَٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمۡ لِتُكَبِّرُواْ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَىٰكُمۡ وَ بَشِّرِ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

گوشتها و خونهاى آنها به خدا نمى‌رسد، ليكن تقواى شما به خدا مى‌رسد، اين چنين آنها را براى شما رام كرد تا خدا را بر هدايتى كه كرده تكبير گوئيد، نيكوكاران را بشارت بده.

إِنَّ ٱللَّهَ يُدَٰفِعُ عَنِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ خَوَّانٖ كَفُورٍ

خداوند فتنه كفار را از مؤمنان دفع مى‌كند كه خدا هيچ خيانتكار و كافر را دوست ندارد.

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَٰتَلُونَ بِأَنَّهُمۡ ظُلِمُواْ وَ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ نَصۡرِهِمۡ لَقَدِيرٌ

به مؤمنان كه مورد قتال واقع مى‌شدند، اذن قتال داده شده كه آنها مظلوم شده‌اند خدا به ياريشان قادر است.

ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِم بِغَيۡرِ حَقٍّ إِلَّآ أَن يَقُولُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ وَ لَوۡلَا دَفۡعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لَّهُدِّمَتۡ صَوَٰمِعُ وَ بِيَعٞ وَ صَلَوَٰتٞ وَ مَسَٰجِدُ يُذۡكَرُ فِيهَا ٱسۡمُ ٱللَّهِ كَثِيرٗا وَ لَيَنصُرَنَّ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥٓ إِنَّ ٱللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ

كسانى كه به ناحق از ديارشان رانده شده‌اند به علت آنكه مى‌گويند: الله پروردگار ماست، اگر خدا بعضى از مردمان را با بعض ديگر دفع نميكرد، صومعه‌ها، كليساها، كنشتها و مساجدى كه نام خدا به كثرت در آنها ياد مى‌شود، خراب مى‌شدند، حتما و يقينا خدا يارى خواهد كرد، آنان را كه خدا را يارى مى‌كنند كه خدا نيرومند و توانا است.

ٱلَّذِينَ إِن مَّكَّنَّٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ ءَاتَوُاْ ٱلزَّكَوٰةَ وَ أَمَرُواْ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَ نَهَوۡاْ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَ لِلَّهِ عَٰقِبَةُ ٱلۡأُمُورِ

آنها كسانى هستند كه اگر در زمين قدرتشان دهيم نماز مى‌خوانند، زكاة مى‌دهند، امر به معروف و نهى از منكر مى‌كنند، عاقبت كارها براى خداست.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ نه، قسم مى‌خورم به اين سرزمين‌

وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

حال آنكه تو ساكن هستى در اين سرزمين‌

وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ

قسم به پدرى بزرگوار و پسرى كه توليد كرد.

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

حقا كه انسان را در رنج آفريده‌ايم‌

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

آيا گمان مى‌كند كه هرگز كسى بر او قادر نيست‌

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

مى‌گويد: مال فراوانى را تباه كردم‌

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كسى او را نديده است؟

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

آيا براى او دو چشم نيافريده‌ايم؟

وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ

و يك زبان و دو لب؟

وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

و هدايت كرده‌ايم او را به دو راه خير و شر

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

داخل آن گردنه نشد

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

چه مى‌دانى آن گردنه چيست؟

فَكُّ رَقَبَةٍ

آزاد كردن برده است.

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

يا طعام دادن در روز گرسنگى‌

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

يتيمى را كه خويشاوند است‌

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

يا مسكين خاك افتاده‌اى را

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

سپس (نشد) از آنان كه ايمان آورده و سفارش به صبر كردند و سفارش به رحمت.

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

آنها اهل بركت هستند كسانى كه آيات ما را انكار كردند آنها