بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

ما هر چيز را باندازه آفريده‌ايم.

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

فرمان ما نيست مگر يكى مانند اشاره چشم.

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

امثال آنها را قبلا هلاك كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

هر چه كرده‌اند در نامه‌هاى عمل هست.

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

هر كوچك و بزرگ نوشته شده است.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

متقيان در بهشتها و نهرها هستند.

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در مجلس صدقى نزد خداى توانا.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ

بنام خداى رحمان رحيم؛ او خداى رحمان است.

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ

كه قرآن را به رسولش تعليم كرد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ

انسان را آفريد.

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ

به او سخن گفتن آموخت.

ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ

خورشيد و ماه با حساب خدايى در حركتند.

وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ

علف و درخت به اراده خدا خاضع مى‌باشند.

وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ

آسمان را بالا برد و تعادل برقرار كرد.

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ

كه در ميزان طغيان نكنيد.

وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ

توزين را با عدالت بپا داريد و از ترازو كم نكنيد.

وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ

خدا زمين را براى مردم نهاد.

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ

در آن ميوه هست و خرما كه داراى غلافهاست.

وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ

و دانه برگدار و گل.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ

اى انس و جن انسان را از گل خشكيده‌اى همچون سفال، آفريد.

وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و جن را از شعله خالص از آتش خلق كرد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ

پروردگار دو مشرق و دو مغرب است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ

دو دريا را فرستاد كه ملاقات مى‌كنند.

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ

ميان آن دو حائلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

از آن دو مرواريد و مرجان خارج مى‌شود.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد!

وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

براى خداست نهرهاى جارى شونده كه در دريا به وجود آمده و مانند مرزها (آشكار) هستند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس كدام يك از نعمتهاى پروردگار خود را تكذيب مى‌كنيد؟

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ

هر كه در زمين هست فانى شونده است.

وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

فقط ذات پروردگارت مى‌ماند كه صاحب عظمت و تكريم است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به آفتاب و قسم به شعاع گسترده آن.

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

قسم به ماه، آن گاه كه در پى آفتاب آيد.

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

قسم به روز، آن گاه كه آفتاب را ظاهر مى‌سازد.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

قسم به شب آن گاه كه آفتاب را مى‌پوشاند.

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

قسم به آسمان و قسم به قدرتى كه آن را بنا نهاده است.

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

قسم به زمين و قسم به قدرتى كه آن را گسترده است.

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

قسم به نفس انسان و قسم به قدرتى كه آن را ساخته است.

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

پس فاجر شدن و تقوى را به آن الهام كرده است.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

قطعا رستگار شد آنكه نفس را پاك كرد.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و قطعا نوميد شد آنكه نفس را با آلودگى‌ها پوشانيد.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

قوم ثمود در اثر طغيانش، پيامبر را تكذيب كرد.

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

وقتى كه شقى‌ترين آنها بپاخاست.

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

رسول خدا به آنها گفت از ناقه خدا و از حصه آب آن حذر كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

پيامبر را تكذيب كرده و ناقه را كشتند.

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

خدا عذاب را در اثر گناهشان بر آنها آورد و همگانى كرد خدا از عاقبت عذاب نمى‌ترسد.

بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به انجير و قسم به زيتون‌

وَ طُورِ سِينِينَ

قسم به طور سينا

وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

قسم به اين سرزمين امن‌

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

كه انسان را در بهترين اعتدال آفريديم‌

ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

سپس او را به پستترين پستها برگردانديم.

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال شايسته كرده‌اند كه آنها راست پاداشى پيوسته‌

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

پس چه چيز به تكذيب جزا وادارت مى‌كند.

أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

آيا خدا بهترين داوران نيست.