سوره القمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌و مهربانى‌اش هميشگى.


'Innā Kulla Shay'in Khalaqnāhu Biqadarin

49

ما هر چيزى را اندازه آفريديم.


Wa Mā 'Amrunā 'Illā Wāĥidatun Kalamĥin Bil-Başari

50

و فرمان ما جز فرمان واحدى نيست كه مانند يك چشم بر هم زدن است.


Wa Laqad 'Ahlaknā 'Ashyā`akum Fahal Min Muddakirin

51

بى‌ترديد ما هم‌مسلكان شما را [كه در گذشته به سر مى‌بردند، به خاطر طغيانشان‌] هلاك كرديم؛ پس آيا پند گيرنده‌اى هست؟


Wa Kullu Shay'in Fa`alūhu Fī Az-Zuburi

52

و هر عملى را كه انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است.


Wa Kullu Şaghīrin Wa Kabīrin Mustaţarun

53

و هر كوچك و بزرگى [از اعمالشان در آن‌] نوشته شده است.


'Inna Al-Muttaqīna Fī Jannātin Wa Naharin

54

يقينا پرهيزكاران در بهشت‌ها و [كنار] نهرها هستند؛


Fī Maq`adi Şidqin `Inda Malīkin Muqtadirin

55

در جايگاهى حق و پسنديده نزد پادشاهى توانا.


سوره الرحمن

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ar-Raĥmānu

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خداى‌] رحمان


`Allama Al-Qur'āna

2

قرآن را تعليم داد.


Khalaqa Al-'Insāna

3

انسان را آفريد؛


`Allamahu Al-Bayāna

4

به او بيان آموخت؛


Ash-Shamsu Wa Al-Qamaru Biĥusbānin

5

خورشيد و ماه با حسابى [منظم و دقيق‌] روانند؛


Wa An-Najmu Wa Ash-Shajaru Yasjudāni

6

و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند؛


Wa As-Samā'a Rafa`ahā Wa Wađa`a Al-Mīzāna

7

و آسمان را برافراشت و [براى سنجش هر امر معنوى و مادى‌] ترازو نهاد؛


'Allā Taţghawā Fī Al-Mīzāni

8

تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.]


Wa 'Aqīmū Al-Wazna Bil-Qisţi Wa Lā Tukhsirū Al-Mīzāna

9

و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مكاهيد؛


Wa Al-'Arđa Wađa`ahā Lil'anāmi

10

و زمين را براى [زندگى‌] مردم نهاد؛


Fīhā Fākihatun Wa An-Nakhlu Dhātu Al-'Akmāmi

11

در آن ميوه‌ها و نخل ها با خوشه‌هاى غلاف‌دار است؛


Wa Al-Ĥabbu Dhū Al-`Aşfi Wa Ar-Rayĥānu

12

و دانه‌هاى با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است،


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

13

پس [اى انس و جن!] كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Khalaqa Al-'Insāna Min Şalşālin Kālfakhkhāri

14

انسان را از گلى خشكيده مانند سفال آفريد.


Wa Khalaqa Al-Jānna Min Mārijin Min Nārin

15

و جن را از آميزه‌اى [از شعله‌هاى مختلف‌] به وجود آورد.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

16

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Rabbu Al-Mashriqayni Wa Rabbu Al-Maghribayni

17

پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

18

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Maraja Al-Baĥrayni Yaltaqiyāni

19

دو درياى [شيرين و شور] را روان ساخت در حالى كه همواره باهم تلاقى و برخورد دارند؛


Baynahumā Barzakhun Lā Yabghiyāni

20

[ولى‌] ميان آن دو حايلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند [درنتيجه باهم مخلوط نمى‌شوند!]


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

21

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Yakhruju Minhumā Al-Lu'ulu'uu Wa Al-Marjānu

22

از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

23

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Wa Lahu Al-Jawāri Al-Munsha'ātu Fī Al-Baĥri Kāl'a`lāmi

24

و او را در دريا كشتى‌هاى بادبان برافراشته چون كوه‌هاست.


Fabi'ayyi 'Ālā'i Rabbikumā Tukadhdhibāni

25

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟


Kullu Man `Alayhā Fānin

26

همه آنان كه روى اين زمين هستند، فانى مى‌شوند.


Wa Yabqá Wajhu Rabbika Dhū Al-Jalāli Wa Al-'Ikrāmi

27

و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى مى‌ماند.


سوره الشمس

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Ash-Shamsi Wa Đuĥāhā

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به خورشيد و گسترش روشنى‌اش


Wa Al-Qamari 'Idhā Talāhā

2

و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد


Wa An-Nahāri 'Idhā Jallāhā

3

و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند


Wa Al-Layli 'Idhā Yaghshāhā

4

و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد


Wa As-Samā'i Wa Mā Banāhā

5

و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد


Wa Al-'Arđi Wa Mā Ţaĥāhā

6

و به زمين و آنكه آن را گستراند


Wa Nafsin Wa Mā Sawwāhā

7

و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود،


Fa'alhamahā Fujūrahā Wa Taqwāhā

8

پس بزه‌كارى و پرهيزكارى‌اش را به او الهام كرد.


Qad 'Aflaĥa Man Zakkāhā

9

بى‌ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد.


Wa Qad Khāba Man Dassāhā

10

و كسى كه آن را [به آلودگى‌ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق‌] نوميد شد.


Kadhdhabat Thamūdu Biţaghwāhā

11

قوم ثمود به سبب سركشى و طغيانش [پيامبرشان را] تكذيب كرد،


'Idhi Anba`atha 'Ashqāhā

12

زمانى كه بدبخت‌ترينشان به‌پا خاست.


Faqāla Lahum Rasūlu Allāhi Nāqata Allāhi Wa Suqyāhā

13

پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذاريد]


Fakadhdhabūhu Fa`aqarūhā Fadamdama `Alayhim Rabbuhum Bidhanbihim Fasawwāhā

14

ولى به تكذيب او برخاستند و ناقه را پى كردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختى بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاك يكسان و برابر ساخت؛


Wa Lā Yakhāfu `Uqbāhā

15

و خدا از سرانجام آن كار [كه نابودى ستمكاران است‌] پروايى ندارد.


سوره التین

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa At-Tīni Wa Az-Zaytūni

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به انجير و زيتون


Wa Ţūri Sīnīna

2

و به طور سينا


Wa Hadhā Al-Baladi Al-'Amīni

3

و به اين شهر امن


Laqad Khalaqnā Al-'Insāna Fī 'Aĥsani Taqwīmin

4

كه ما انسان را در نيكوترين نظم و اعتدال آفريديم.


Thumma Radadnāhu 'Asfala Sāfilīna

5

آن گاه او را [به سبب گناهكارى‌] به [مرحله‌] پست‌ترين پستان بازگردانديم.


'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Falahum 'Ajrun Ghayru Mamnūnin

6

مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، پس آنان را پاداشى بى‌منت و هميشگى است.


Famā Yukadhdhibuka Ba`du Bid-Dīni

7

[اى انسان!] پس چه چيزى تو را بعد [از اين همه دلايل‌] به تكذيب پاداش وامى‌دارد؟


'Alaysa Allāhu Bi'aĥkami Al-Ĥākimīna

8

آيا خدا بهترين داوران نيست؟



قاری